به گزارش خبرگزاری اهل بیت (ع) ـ ابنا ـ جمعه 2 اردیبهشت 1390 اجساد سوخته، مثلهشده و سرهای بریده 8 نفر از شیعیان ربوده شده، به وسیله نیروهای دولتی پاکستان تحویل شیعیان پاراچنار شدند.
تروریستهای وهابی این افراد را مثله کرده و سر بریده بودند و سپس بدنهای بیجان و بیسر و بیدست و پای ایشان را به آتش کشیده بودند.
یک روز بعد از آن در روز شنبه نیز یک راننده و یک کمک راننده کامیون شیعیان پاراچنار در منطقه "مُهمند ایجنسی" به شهادت رسیدند. آنها در حین انتقال بار از افغانستان به پاکستان بودند که در این منطقه ناآرام و شورشزده، گرفتار جنایت وهابیون شدند و به شهادت رسیدند و کامیونشان نیز به آتش کشیده شد.
شایان ذکر است که هشت نفر شهید مظلوم شیعه جزو 40 مسافری بودند که در تاریخ 25 مارس 2011 از شهرک "بگن" در جنوب شرق منطقه "کروم ایجنسی" ربوده شده بودند. در آن روز 3 نفر از مسافران نیز با تیراندازی تروریستها به شهادت رسیده بودند.
نیروهای دولتی مدعی هستند که از محل استقرار تروریستهای آدمربا بیاطلاع هستند ولی همین نیروها اجساد شهداء را از تروریستها تحویل گرفتهاند. این امر نشان میدهد که قاتلان و آدمربایان وهابی با دولت هماهنگ هستند. ضمن اینکه به گزارش خبرنگار ابنا از پاراچنار، این عملیات از سوی "گروههای طالبان به اصطلاح خوب(!)" به رهبری تروریست بدنامی به نام «جلال الدین حقانی» انجام شده است.
مقامات نظامی و دولتی منطقه مدعیاند که هیچ ارتباطی با تروریستها ندارند؛ اما واقعیت این است که همه تصمیمات دولت تحت تأثیر تروریستها بوده، آنها براحتی میتوانند خواستههای خود را به دولت تحمیل کنند و آتشبس اعلام شده از سوی دولت را نقض کنند و راههای گشودهشده توسط دولت را در اختیار خود بگیرند.
اسامی هفت تن از شهدا به شرح زیر است:
عرفان حسین، غلام علی، لایق حسین، ارشاد حسین، نصیر حسین، خالد انور، نوروز حسین بودند.
شناسایی این شهدا به علت شدت سوختگی به سختی انجام شد و شهید هشتم نیز شناسایی نگردید.
وضع فعلی پاراچنار
اینک راههای پاراچنار به طور کامل بسته شده است و بزرگراه به اصطلاح ملی پاراچنار به پیشاور در اختیار تروریستها است. آنها اینک در این جاده پستهای ایست و بازرسی ایجاد کرده اند و عجیب اینجا است که تنها خودروهای نیروهای دولتی حق دارند از این جاده عبور کنند که این امر مؤید هماهنگی و اختلاف بین دولت و تروریستهاست.
مردم منطقه اینک محاصره کامل را تجربه می کنند زیرا دولت مرز افغانستان نیز مسدود کرده است که معنی آن مجبور کردن مردم به ترک منطقه و مهاجرت به مناطق دیگر نیز می تواند باشد.
در شهر پاراچمار عزای عمومی اعلام شده و منطقه نا آرام است و احتمال درگیریهای وسیع و از سرگیری جنگ باردیگر وجود دارد زیرا مردم به اقدامات دولت و میانجیگران و ارتش اعتماد ندارند چون آنها بارها مردم منطقه را فریب دادهاند. از سوی دیگر تروریستها که در تمامی جبهه ها از شیعیان محاصره شده شکست خورده اند با ناجوانمردی مسافران بیدفاع و بیسلاح را مورد حمله قرار میدهند. لذا زمزمههایی وجود دارد که ممکن است مردم برای بازگشایی راهها و حفظ امنیت آن رأساً وارد عمل شوند.
قابل ذکر است که با پایان محاصره چهار ساله پاراچنار، مردم به مدت 40 روز به "پیشاور" رفت و آمد داشتند اما 4 مرتبه مورد حمله قرار گرفتند.
پایان این محاصره براساس معاهدهای اعلام شد که از محتوای آن، تنها دولت و طالبان و نمایندگان صوری مردم اطلاع دارند و مردم پاراچنار با وجود درخواستهای فراوان در جریان آن قرار نگرفته اند.
.............................
پایان پیام / 101 ـ 110