به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ مجموعه "مختارنامه" نه تنها در میان ایرانیان بلکه در میان شیعیان بسیاری از کشورهای مجاور، طرفداران بسیاری یافته و روزی نیست که اظهارنظر منتقدان ایرانی یا غیرایرانی مسلمان درباره آن را نشنویم. جبار آذین منتقد و مدرس سینما اصلی‌ترین دلیل موفقیت این مجموعه را تصویری هنری دانست که از واقعه‌ای تاریخی ارائه می‌کند. بخش‌هایی از نظرات ضریح آذین درباره این مجموعه را در ادامه می‌خوانید:
آغاز از تئاتر
میرباقری فعالیت در عرصه هنر را از تئاتر شروع کرد. معمولا تئاتری‌ها آدم‌های باسوادی هستند. میرباقری هم در شخصیت پردازی و دیالوگ نویسی تبحر داشت. وقتی شرایط ورود او به تلویزیون مهیا شد او از طریق تصویر، هنر خود را گسترش داد. مجموعه "رعنا" از جذاب‌ترین و پرمعناترین سریال‌های پرمخاطب و تاثیرگذار تلویزیون در زمان خود بود که با وجود اجتماعی بودن، بار سیاسی به دوش می کشید.چند سالی بیشتر از پیروزی انقلاب اسلامی نگذشته بود و جامعه در شرایط گذ‌ار قرار داشت. در چنین اقتضایی معمولا کسانی وارد تلویزیون می شدند که یا برخاسته از انقلاب بودند و یا سابقه های روشن هنری داشتند. رفت و آمدهای مربوط به مدیران ادامه داشت.میرباقری به خاطر رابطه مثبت با اهالی هنر و وجهه مثبتی که از خود به نمایش گذاشته بود در شرایطی پا به عرصه سریال سازی نهاد که هنوز صحبت از ارزشها و آرمانها زیاد بود. یکی از وی‍ژگیهای مهم سریال "رعنا" درست نشان دادن موجودیت زن در اجتماع بود.
تحقیق و پژوهش جدی
میرباقری بعد از "رعنا" مجموعه داستانی دیگری را با عنوان "گرگ‌ها" ساخت. "گرگ‌ها" هم از فیلمنامه‌ای قوی برخوردار بود. یکی از مهمترین ارکانی که میرباقری تولید آثارش را بر آن بنا می‌نهد تحقیق و پژوهش جدی و کافی برای دستیابی به یک متن و سناریوی جامع و کامل و بی نقص است. او تا وقتی که به خط به خط داستان ایمان نداشته باشد هیچ سریال و یا فیلمی را جلوی دوربین نمی برد. قصه ها و شخصیتهای میرباقی دو یا چند لایه اند.
تحلیل از شرایط روز اجتماعی
آنچه در سریال "امام علی(ع)" هم بارز بود و بعد هم در "مختارنامه" به شکل قوی تری احساس شد تحلیل میرباقری از شرایط روز اجتماع در آثار تاریخی اش می باشد. سریال "امام علی(ع)" چه از نظر محتوی و چه از لحاظ ساختار ارزنده ترین سریال تاریخی مذهبی محسوب می شود. میرباقری تبحر خود را در مدیوم سینما نیز با فیلم "آدم برفی" به رخ کشید. فیلمی که در جشنواره فیلم فجر آن سال‌ها به خاطر بازی اکبر عبدی در نقش زن که مغایر با سیاست‌های فرهنگی روز بود توقیف شد و این فیلم شبانه در حوزه هنری برای گروهی از منتقدان و هنرمندان به نمایش در آمد.این فیلم گریزی جالب به مسائل لمپنیسم باقیمانده از دوران ستمشاهی داشت.
مسیر روبه‌جلو
به طور کلی میرباقری در تلویزیون راحت تر فعالیت می کند و روابط باندی حاکم بر سینما چندان به مذاق او خوش نمی آید. در تلویزیون دست میرباقری بازتر است و به او این اختیار را می دهند که آثار فاخری از خود به یادگار بگذارد. "مختارنامه" تازه ترین جا پای محکم میرباقری در مسیر رو به جلویش محسوب می شود. او ابعاد مختلف شخصیت "مختار" را در این اثر به خوبی نشان می‌دهد و با ظرافت‌های خاص خود که ناشی از یک بینش عمیق است سیری تکاملی را در شخصیت "مختار" رعایت می کند. در مورد مختار نقل‌های مختلفی شنیده شده است. اما میرباقری فارغ از همه این حرفها شخصیت اصلی اش را مرحله به مرحله به سمت کمال نزدیک می‌کند. مختار کانون خیر "مختارنامه" است.
توصیف دقیق ایران
میرباقری مجموعه ای از وقایع تاریخی و مذهبی را قبل و حین قیام مختار روایت می کند. حضور شخصیت ایرانی "کیان" دقت نظر میرباقری را می رساند. او به نیکی ایران را یکی از پایگاه‌های مهم تشیع معرفی می کند و عشق به جریان تشیع را در وجود یک ایرانی مبارز هویدا می‌نماید. در عین حال نگاه قبیله ای و نژادپرستانه قوم عرب را مورد نقد قرار می دهد و شعار برابری عرب و عجم از این سریال به وضوح شنیده می شود. اینکه صرفا ملبس بودن به لباس اسلام برای عرب نمی تواند ایجاد برتری کند که ملاک برتری انسانها نزد خداوند تقوی است. درواقع برخی از شخصیتهای مهم این سریال هرکدام نوعی طرز تلقی از اسلام محسوب می شوند و قرائت خاص خود را از دین پیامبر خاتم دارند. حتی مختار گاه تصمیمات برخاسته از شخصیت خودرای خود را ملاک برخی از اقدامات خود قرار می دهد که ظاهرا با اراده امامان شیعه در تعامل لازم نیست.
نگرش خاص میرباقری
قصه مختار در "مختار نامه" روایتی است از داوود میرباقری واین روایت الزاما با دیدگاه یک روحانی یا یک فیزیکدان یا یک نقاش و یا هر طیف دیگری با نوع نگرش خاص خود نمی تواند یکی باشد. قرار نیست آنچه در "مختار نامه" می بینیم دقیقا انعکاس وقایع آن دوران به همان شکلی که به واقع رخ داده، باشد. میرباقری سعی کرده در عین وفاداری به تاریخ و شخصیت‌هایش بر واقعیت‌ها لباس هنر بپوشاند.
.......................
انتهای پیام/162