به گزارش خبرگزاری اهل بیت (ع) ـ ابنا ـ عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در همایش "روش اجتهادی امام خمینی(س)" اجتهاد مطلوب از دیدگاه ایشان را تشریح کرد.
"آیتالله رضا استادی"در همایش روش شناسی اجتهاد امام خمینی(س) با اشاره به مقاله خود با عنوان " نوع اجتهاد مطلوب از نظر حضرت امام خمینی(س)" گفت: در نگارش این مقاله از نوشتههای حضرت امام استفاده شده است. کسی که میخواهد احکام شرعی را استنباط کند باید با ادبیات عرب آشنا باشد که بسیار مهم است و این اواخر از آن غفلت شده و گاهی فتاوایی داده میشود که اشتباه است و منشا آن نیز همین ناآشنایی با ادبیات عرب است. از صاحب "وقایع" نقل کردهاند که من میتوانم فتاوای متعدد را نشان دهم که اشتباه هستند و به علت ناآشنایی با ادبیات عرب رخ داده است.
وی ادامه داد: از موارد مهم دیگر خلط نکردن معانی عرفی با معانی فلسفی و اصطلاحی است. از مزایای حضرت امام(س) آشنایی به عرفان و فلسفه است چرا که ایشان هم عارف، هم فقیه و هم فیلسوف بودند و در عین حال دقت داشتند که اینها را با هم مخلوط نکنند؛ ایشان حتی به برخی اساتید خودشان ایراد میگرفتند که این موارد را با هم مخلوط کردهاند. یک مجتهد اگر بخواهد اجتهادش صحیح باشد باید به این نکته که معانی عرفی با معانی دقیقه عقلی مخلوط نشوند.
استاد برجسته حوزه با بیان اینکه هر کس اصول نداشته باشد فقه هم ندارد، بیان کرد: فقیه حتماً باید در قواعد فقهی و اصولی برای خود مبنایی داشته باشد که الان یکی از ضعفهای دروس خارج همین موضوع است. یک سری مسائلی هست که اگر کسی آن بحثها را نکرده باشد و برای خود مبنایی انتخاب نکرده باشد نمیتواند فقیه باشد و استنباط کند و حتماً باید یک قواعدی را برای خود انتخاب کرده باشد چه در قواعد فقهی و چه در قواعد اصولی. نقطه ضعف بعضی از دروس خارج آن است که نه استاد و نه شاگرد نمیتوانند نظری را انتخاب کنند و تنها اقوال به صورت کلی مطرح میشود. از مزایای حضرت امام و فقهای بزرگ این بود که مسأله ای نبود که ایشان با تحیر از آن خارج شوند، مبنای هر قول را بیان و در نهایت نظری را انتخاب میکردند.
وی افزود: امام معتقد بودند که برای استنباط احکام شرع، علم به مسایل مهم اصول فقه که در این موضوع دخالت دارد، لازم است و اما در مورد مسائلی که در این راستا اثری ندارد و یا اگر اثر دارد بحثهای طولانی و ترتیبات مرسومه آن بیاثر است بهتر است که کنار گذاشته شود. ایشان توضیح دادهاند که گاهی فرد پیش از مراجعه به حدیث روایت خودش یک مظنهای دارد و فکر میکند مسأله باید اینگونه باشد و بعد که به روایت مراجعه میکند مظنه خودش را با مظنه مستفاد از روایت اشتباه میگیرد خیال میکند این روایت مفید این مظنه است در حالی که این نظ خودش بوده است. حضرت امام فرمودهاند این دقتها باید باشد.
آیت الله استادی ادامه داد: برخلاف آن که بعضیها از سابق فکر میکردند یا عملشان این گونه بوده علم رجال مهم است از بعضی از بزرگان نقل است که کمتر در مورد کسی بحث رجالی مطرح میکردند و هر چه گذشته موثق و معتبر گفته شده همان را میپذیرفتند. آشنایی با علم رجال از دیگر ضروریات استنباط احکام از دیدگاه امام راحل است و در سرتاسر کلمات علمی به این مسأله توجه دارند، وقتی میگویند این روایت صحیح یا ثقه است دقیقا میدانند چه میگویند.
وی معرفت کتاب و سنت و آشنایی با قرآن و روایات در حد لازم را پنجمین بایسته لازم در اجتهاد از دیدگاه حضرت امام(س) دانست و گفت: معرفت به کتاب و سنت، آشنایی با قرآن و روایت در حد لازم را از دیگر ملزومات استنباط حکم از دید امام است. در این بخش بعضیها به کار گذشتگان اعتماد و اتکا میکنند، اما ایشان این گونه نبودند و در عمل به گونهای دیگر رفتار میکردند، برخیها هم فحص لازم را در این زمینه ندارند. ایشان وقتی رسائل را باز میکردند و روایت را میخواندند متوجه میشدیم که روایت در جای خودش نیست و ایشان از جای دیگر آن را پیدا کردهاند. بعضیها این اشتباه را دارند که وقتی میخواهند ببینند در یک موضوع چه روایاتی است به همان روایاتی که صاحب جواهر تحت یک عنوانی آورده اکتفا میکنند و این نافی آن فحص و تسلط لازم بر روایت است.
استاد برجسته حوزه علمیه قم با اشاره به درست نبودن حیل شرعی در ربا اظهاردشت: این دیدگاهی که امام دارند غیر از یکی دونفر حتی در بین معاصرین نیز کسی نپذیرفت و متاسفانه بعد از ایشان هم ادامه پیدا نکرد. امام با دقت در متن تعدادی از روایات در این باره با قاطعیت فتوا میدهند و به حدیثی از امام معصوم(ع) استناد میکنند.
وی تصریح کرد: ایشان روایات را سرسری نمیگرفتند، با دقت به جوانب مختلف آن توجه میکردند و هر حدیثی را از ابعاد مختلف بررسی و احادیث ضعیف را کنار میگذاشتند و تاکید میکردند اساتید و طلاب به کتابهای حدیثی و نظرات بزرگان اکتفا نکنند.
استاد درس خارج حوزه علمیه قم بیان داشت: اگر کسی مسائل اصول را خوب بخواند و مبانی را برای خودش انتخاب کند و شرح لمعه را نیز خوب خوانده باشد اما تاکنون کاری نکرده و بنشیند که مسأله اول را استنباط کند، امام میگویند این درست نیست چون تمرین لازم دارد. امام خمینی(س) به دیدن فتاوای فقها و علما عنایت داشتند و انصافا هم این مسأله کار بسیار لازمی است. ایشان همه نظرات را میدیدند اما مقلد نبودند. از زمان مرحوم آیتالله بروجردی دیدن فتاوای فقهای پیشین خیلی جدی گرفته شد و امام نیز همین شیوه را داشتند و انصافا کار بسیار لازمی است. مرحوم آیت الله اراکی همیشه تکرار میکردند که قول مشهور از گچ و چوب ساخته نشده حتماً چیزی هست که قولی مشهور شده است به قول مشهور هم باید توجه کرد و هم نکرد یعنی هم باید مبانی آنها را دید و هم مقلد نبود امام اینگونه بودند.
آیت الله استادی فحص از فتوای اهل سنت و عامه را از دیگر ضرورتهای در استنباط احکام شرعی ذکر و تأکید کرد: فحص از فتاوای اهل عامه از سنتهای مرحوم آیت الله بروجردی بود و معروف است که ایشان میگفتند اصلاً برخی از روایات ائمه ما در حاشیه فتاوای اهل سنت بوده و ما اگر آن فتاوا را بدانیم به شأن نزول روایات واقف میشویم و بهتر میتوانیم معنی کنیم و امام خمینی(س) نیز به این امر عنایت و توجه داشتند.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با اشاره به نقش زمان و مکان در استنباط احکام شرعی بیان داشت: گفته میشود که بعد از پیروزی انقلاب ایشان زمان و مکان را هم مطرح کردند، بنده نظرم این است که ایشان راجع به زمان و مکان حرف تازهای نزدند، اینکه روی این بحث برخی جاها تکیه میشود ظاهراً با مشی ایشان نیز سازگار نیست .استفادهای که از بحث زمان و مکان ایشان شده است و حرفهای تازهای زدهاند در سراسر فقه و اصول ایشان سابقه ندارد، زمان و مکان عوض میشود موضوع و حکم آن هم عوض میشود؛ بحث زمان و مکان که ایشان گفتهاند مسأله تغییر موضوع و احکام است؛ اما ایشان توجه دادند که کسی بیتوجه به زمان و مکان حرفی را بیان نکند.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با اشاره به دیدگاه حضرت امام در زمینه شرایط فردی مجتهد اظهارداشت: امام با وجود آن که شخصی عارف بود و اگر کسی در این شک کند به ایشان آشنایی نداشته است اما ایشان معتقد نیست که اجتهاد نیاز به حالت قدسی دارد. عملاً هم در طول تاریخ همینگونه بوده مجتهدان در طول زمان انسانهای متوسط و خوبی بودهاند که فتوا دادهاند و امام با صراحت فرمودهاند که من نمیدانم منظور چست؟ و ایشان این را قبول ندارند که باید مجتهد قدسی باشد. اجتهاد فنی است که اگر کسی بیاموزد میتواند حکم را استنباط کند اما باید مراقب باشیم در جهت ناصحیح استفاده نشود.
...................
پایان پیام/161