به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ حجتالاسلام والمسلمين «علی نصيری»، مدير مؤسسه معارف وحی و خرد ضمن بيان اين مطلب در مورد ولادت امام جواد(ع) و ابعاد علمی و شخصيتی ايشان گفت: يكی از مسائلی كه مورد توجه روايات و برخی از آيات قرآن كريم قرار گرفته است، علم لدنی است كه در مورد امام جواد(ع) به خوبی قابل مشاهده است.
وی افزود: اين‌كه علم از مسير و مجرای عادی منتقل نمی‌شود، بلكه مسير ديگری دارد؛ چنانچه در برخی از روايات آمده است مسئله مهمی است كه می‌توان از آن به عنوان يكی از نمونه‌های وجوه حوزه‌‌های متافيزيك در قرآن و روايات ياد كرد.
مؤلف كتاب «رابطه قرآن و سنت» در ادامه سخنانش تصريح كرد: براساس اين نكته قوانين علم تعليم و تعلم فرو می‌پاشد، يعنی سن و يا زحمت و تكلف و تدريج؛ قوانين عالم ماده برای اين‌كه علم از كسی يا جايی به كسی يا جای ديگر منتقل شود از بين می‌رود.
نصيری تأكيد كرد: وقتی كه با اين نگاه به سراغ قرآن می‌رويم می‌بينيم كه حضرت عيسی(ع) وقتی در گهواره هستند به سخن می‌آيد و می‌فرمايد كه خداوند به من كتاب داده و مرا پيامبر قرار داده است و به حضرت يحيی(ع) در حالی كه طفل هست كتاب داده می‌شود.
اين محقق و مدرس دانشگاه اذعان كرد: اين دست از آموزه‌ها حكايت از راز ديگر در متن و باطن اين عالم دارد كه قوانين مادی و فيزيك اين عالم را كاملا به يك معنا به سخره می‌گيرد، بر اين اساس در مورد اهل بيت(ع) و علم آن‌ها اين گونه نيست كه لزوما به مكتب رفته باشند، همان طور كه در مورد پيامبر اسلام(ص) هم چنين امری را نداريم كه بر مدار متعارف درس، بحث و مدرسه داشته باشند و استاد ديده باشند.
نويسنده كتاب «حديث‌شناسی» در ادامه سخنانش تصريح كرد: بر همين اساس در مورد اهل بيت(ع) هم اين مصداق دارد كه لزوما بايد به سنی برسند و بعد به مقام علمی يا امامت نائل شوند، با اين نگاه مهم‌ترين امری كه در مورد امام جواد(ع) می‌توان گفت و مورد تأكيد قرار داد فروپاشی قوانين مادی و فيزيك در عرصه ميل به مراتب علمی و معنوی است، چون امام(ع) در سن كم هم به مقام علم لدنی و هم به مقام امامت و هم به مقام معنوی و بسياری از مقامات می‌رسند كه فهم اين‌ها برای ما كار عادی و ساده‌ای نيست، بايد خيلی اهل راز و سر بود تا اين‌ها را درك كرد.
مدير مؤسسه معارف وحی و خرد تأكيد كرد: اهل بيت(ع) فرمودند كه ما از مقام «تحديث» برخوردار هستيم، يعنی روح‌القدوس با ما در ارتباط است و اسرار را به ما منتقل می‌كند. وقتی كه مأمون بزرگ‌ترين مدعی علم عصر خود ـ «يحيی بن اكثم» ـ را حاضر می‌كند تا در حضور خيلی از فقها و بزرگان عصر و به شكلی می‌خواهد شخصيت امام نوجوان ما را منكوب و يا مخدوش كند می‌بيند كه موفق نمی‌شود و از هر موضوعی سؤال می‌كنند و با كمال تعجب و تحير می‌بينند كه امام (ع) مثل يك استاد كل و عالم به اسرار از عهده همه پاسخ‌ها بر می‌آيد.
حجتالاسلام نصيری در پايان سخنانش گفت: پاسخ امام جواد(ع) به سؤال مكان و ميزان بريدن دست دزد كه همه فقهای عصر در پاسخ به آن باز مانده بودند، نيز نشان از علم الهی و لدنی ايشان است، اين گونه احاطه‌ها به اسرار دينی و علمی در چنين سنی كه امام(ع) هنوز به سن 10 سالگی هم نرسيدند، نشان می‌دهد كه در عالم باطن مدار علم و تعليم و رازدانی مدار ديگری دارد كه برای ما كه اسير و در حصار اين عالم هستيم قابل فهم نيست، البته بايد تلاش كنيم كه تا حدودی به اين اسرار پی ببريم.
...................
پایان پیام/146