به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ حجت‌الاسلام والمسلمين عبدالحسين خسروپناه، عضو هيئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامی، ضمن بيان اين مطلب در مورد ابعاد علمی و شخصيتی آيت‌الله‌العظمی جوادی آملی گفت: آيت‌الله‌العظمی جوادی آملی چون سال‌ها از محضر آيت‌الله داماد بهره برده بودند، توانستند مباحث فقهی خودشان را با سبك استادشان دنبال كنند.
وی افزود: آيت‌الله‌العظمی جوادی آملی يك شخصيت علمی ـ اخلاقی است، يعنی هم به لحاظ علمی شخصيت بسيار توانمند و جامع‌نگر هستند و هم به لحاظ اخلاقی واقعاً علم و حلم را با هم جمع كردند؛ لذا شاگردان ايشان وقتی در كلاس درس از ايشان سؤالی می‌پرسيدند و يا سؤالی ارائه می‌كردند، با سعه صدر به سؤالات آن‌ها پاسخ می‌دادند.
نويسنده كتاب «جريان‌شناسی فكری ايران معاصر» در ادامه سخنانش اظهار كرد: در كلاس‌های درس خصوصی ايشان كه خارج اسفار را تدريس می‌كردند، اگر كسی نقدی به مباحث ايشان ارائه می‌كرد و يا مكتوب به ايشان تحويل می‌داد، گاهی اوقات دو يا سه جلسه را به پاسخ به اين سؤال اختصاص می‌داد.
وی اذعان كرد: بنده حدود 17 سال از محضر ايشان استفاده كردم، اما هيچ موقع نديدم كه ايشان عصبانی شود يا از سؤال كسی رنجشی پيدا كند، خيلی با حوصله و سعه صدر به سؤالات پاسخ می‌داد، بيشتر مواقع وقتی در خودرويی می‌نشستند تكيه نمی‌داد و كامل و راحت روی صندلی نمی‌نشستند و نوع نشستن روی صندلی، نشستن متواضعانه بود.
نويسنده كتاب «كلام جديد» تأكيد كرد: آيت‌الله‌العظمی جوادی آملی، حرمت خاصی برای مخاطب مخصوصاً طلاب خودشان قائل بود، نسبت به اساتيد خودشان هم حرمت خاصی قائل بود، مثلاً وقتی كه خواستيم كنگره مرحوم علامه شعرانی را برگزار كنيم، ايشان با وجود اينكه مشغله‌های زياد و كسالت هم داشتند، ولی پذيرفتند كه يك پيام بسيار ارزشمند و ذی‌قيمت را تدوين كنند و به اين كنگره ارائه كنند تا به هر حال حق استاد خودشان را ادا كنند.
عضو هيئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامی در ادامه سخنانش تصريح كرد: آيت‌الله‌العظمی جوادی آملی نسبت به اساتيد ديگر خودشان مانند حضرت امام خمينی(ره)، يا علامه طباطبايی هم احترام بسياری قائل هستند و از آن‌ها با تعبير سيدنا الاستاد ياد می‌كنند.
نويسنده كتاب «اخلاق قرآنی» گفت: البته طبيعتاً با روش علمی به نقد برخی از نظريه‌های اساتيد خودشان هم می‌پرداختند، اما نقد بسيار محترمانه و مؤدبانه و با كمال تواضع و احترام به استاد بود، هيچ‌گاه با تعابير تند و متكبرانه و غرور‌آميزی به نقد نظريات ديگران نمی‌پردازند. اين درس بزرگی است كه به ما نشان می‌دهد كه بين علم و حلم بايد جمع كرد تا در واقع بتوان به يك جامعيت علمی دست يافت.
وی افزود: نماز خواندن ايشان با حوصله، طمأنينه و وقار خاصی است و لذا بر اين اساس نمازشان طولانی است. به همين خاطر است كه با كمال ادب و عبوديت در برابر خدای خود نماز را قرائت و اقامه می‌كنند.
خسروپناه اظهار كرد: نكته‌ای كه بايد از زندگی اين استاد آموخت، نظم در كارهای ايشان است. استاد جوادی آملی از نظم فوق‌العاده‌ای برخوردار هستند. مثلاً وقتی كه امامت جمعه قم را پذيرفتند و خطبه‌های متعددی را قرائت می‌كردند، تفسير نهج‌البلاغه را شروع كردند و اكنون هم كه پنج‌شنبه‌ها در پژوهشگاه اسراء نماز می‌خوانند و برای مخاطبان سخنرانی می‌كنند، همان مباحث نهج‌البلاغه را ادامه دادند كه حاصل اين جلسات شرح كامل نهج‌البلاغه می‌شود.
...................
پایان پیام/146