به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ عباس تقويان، عضو هيئت علمی گروه قرآن و حديث دانشگاه امام صادق(ع) اظهار كرد: سخن‌گفتن درباره شخصيت جامعی مثل شخصيت علامه سيدمرتضی عسكری واقعا مشكل است؛ زيرا ايشان مصداق يك عالم ربانی بود. ايشان عالم بود از حيث اينكه مسلط بر همه ابعاد و زوايای دين و علوم مختلف اسلامی بود و ربانی بود، به جهت اينكه اخلاق، رفتار و منش اسلامی را با علم خود ممزوج كرده بود.
تقويان ادامه داد: شخصيت علامه عسكری اولين چيزی را كه به ذهن انسان متبادر می‌كند، شخصيت ذوابعادی است كه از منظرهای گوناگون و با استفاده از منابع اصيل اسلامی در جهت تبيين دين تلاش می‌كند؛ به‌ويژه رويكرد عميق ايشان به قرآن كريم و روايات اهل بيت(ع) است.
وی عنوان كرد: جهت دومی كه در شخصيت علمی علامه عسكری می‌توان مورد توجه قرار داد، اين است كه ايشان در حقيقت به ژرفا و عمق معارف دينی توجه داشت و در آثار خود می‌خواست نظامی از معارف دينی را بنا كند كه از مباحث توحيدی شروع می‌شود و مسائل اعتقادی را در بر داشته و تا عمق مقوله‌های اخلاقی و مسائل فقهی و فكری دين ادامه می‌يابد.
اين محقق علوم اسلامی تأكيد كرد: اولين نكته‌ای كه می‌شود درباره علامه عسكری بيان كرد اين است كه حوزه‌های پژوهشی و مطالعاتی ايشان بسيار وسيع و گسترده است.
وی ادامه داد: اگر خواسته باشم به طور خلاصه اشاره كنم، اولا اين را عرض كنم كه با توجه به اينكه دين اسلام بر انبوهی از معارف مبتنی است كه اين معارف در كتاب و سنت گرد هم آمده‌اند و از طرفی ما چون از زمان نزول قرآن كريم و صدور روايات اهل بيت(ع) فاصله زمانی طولانی داريم؛ بنابراين برای فهم اين دو منبع اصيل دينی محتاج به وسائط علمی هستيم تا بتوانيم اين فاصله زمانی را كنار بگذاريم و همانند يك مسلمان عرب هم‌عصر رسول خدا(ص) بتوانيم سخن آنها را فهم كنيم.
عضو هيئت علمی دانشگاه امام صادق(ع) تصريح كرد: بنابراين برای اولين قدم در مسير بررسی معارف اسلامی ما نيازمند شناخت زبان دين هستيم. يكی از رويكردهای مهم علامه عسكری، توجه تخصصی به زبان و ادبيات عرب بود كه آن‌را به عنوان مقدمه‌ای برای فهم دين می‌دانست.
وی اضافه كرد: طبعا لازمه شناخت تخصصی زبان عربی هم اين است كه مفردات الفاظ عربی و زبان عرب، با توجه به صناعات مختلفی كه در آن هست و همچنين، مسائل بلاغی، كنايات، مجازات و... بازشناسی شود. دستور زبان و ادبيات عرب در حد يك صاحب‌نظر و مجتهد فن، مورد نياز است تا انسان بتواند متون اسلامی را دقيقا مانند يك عرب هم‌عصر و مخاطب نخستين قرآن و روايات درك كند.
نكته دوم اين است كه يك اسلام‌شناس بايد در شناسايی صحابه پيامبر(ص) و ائمه(ع) و انبوه روايات و مؤلفان بسيار زياد كه منعكس‌كننده سيره و سنت پيامبر(ص) و ائمه(ع) هست، بايد صاحب‌نظر باشد تا بتواند صحت و سقم احاديث و روايات و سيره را تشخيص دهد. اين تخصص طبيعتا بايد تا حدی باشد كه بتواند اخباری همچون اسرائيليات را كه متأسفانه در حوزه روايات ما نفوذ كرده است را از روايات صحيح، جدا كند و يا نفوذ فرهنگ‌های بيگانه را در مدارك دينی بتواند تشخيص دهد.
تقويان اظهار كرد: برای انجام‌دادن اين كار، محقق ناگزير است كه مبانی تفكر و فلسفه و اعتقادات بيگانه را نيز بشناسد؛ زيرا تا اين مبانی به طور عميق و دقيق شناخته نشود، وی نمی‌تواند چگونگی نفوذ فرهنگ بيگانه در مكتب را مورد پژوهش قرار دهد و اين علوم به عنوان دومين مقدمه برای شناخت اسلام است؛ علامه عسكری هم واقف به اين نكته بود و هم خود در عمل، بيشترين اشراف را بر اين علوم داشت.
وی اضافه كرد: از اين علوم مقدماتی كه بگذريم، به اصل متون دينی می‌رسيم. متونی كه بعد از طی‌كردن علوم مقدماتی به لحاظ محتوايی مورد پژوهش قرار گرفته می‌شوند. اگر در آثار و تأليفات علامه عسكری نظر كنيم، می‌بينيم كه ايشان متون دينی را با همه گستره‌ای كه دارند، مورد توجه قرار داده بود.
...................
پایان پیام/146