به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ حجتالاسلام والمسلمين احمد مبلغي، با اشاره به هتك حرمت برخي رسانهها نسبت به لباس روحانيت اظهار داشت: از آنجايي كه لباس مقدس، روحانيت نماينده نهاد روحانيت است و همواره رسم جامعه بر اين بوده كه براي اين لباس ارج، قرب و منزلت بالايي قائل شوند، شكستن حرمت و اعتبار اين لباس، راه حمله و هجوم به روحانيت را هموار ميكند، بنابراين حرمت لباس روحانيت را به هر قيمت بايد حفظ كرد.
وي افزود: كاريكاتوريستها نبايد در نقد مسئولان يا فعالان سياسي موضوع كار خود را لباس روحاني و يا كسي كه ملبس به لباس مقدس روحانيت است، قرار دهند بلكه با ارايه دلايل منطقي و مستند در قالب مقاله، گزارش و مصاحبه با ديگران عملكرد اين قبيل افراد را نقد كرده تا حرمت لباس روحانيت همواره مقدس باشد.
رئيس پژوهشگاه مطالعات تقريبي ادامه داد: حساسيت لباس روحانيت به دليل جايگاهي است كه دارد، اين موضوع دور كردن مردم از انتقاد بر روحانيت نيست، روحانيت خط قرمز جامعه است، اين خط قرمز هرگز انتقاد از روحانيت را كم رنگ نميكند، بلكه از نهاد روحانيت صيانت ميكند.
وي با اشاره به جايگاه روحانيت در طول تاريخ اظهار داشت: روحانيت در ادوار مختلف جايگاه تاريخي و ديني به خود اختصاص داده و از آن نظر كه به علوم ديني مجهز است و كوشش ميكند دين را از رهگذر اجتهاد و مطالعات عالمانه خود به جامعه منتقل كند، در جايگاه متخصصان ديني نشسته است.
مبلغي ادامه داد: جايگاه تاريخي روحانيت، جايگاه اصلاحي است، يعني روحانيت همواره در متن جامعه حضوري مصلحانه داشته و همواره سختيها را براي خدمت به مردم تحمل كرده است.
وي به تاثير روحانيت در جامعه اشاره كرده و گفت: امروز چه بخواهيم يا نخواهيم، چه بخواهند يا نخواهند، روحانيت در عميقترين لايههاي اجتماع نفوذ كرده است و شايد هيچ نهادي به اندازه روحانيت به صورت گسترده و عميق اين تاثير را بر جامعه ندارد.
رئيس مركز تحقيقات اسلامي مجلس ادامه داد: بايد براي حفظ جايگاه روحانيت بكوشيم و هرگونه تعاملي كه اين جايگاه را ولو تا حدي خدشهدار ميكند و يا در تصادم و مواجهه با او قرار ميگيرد، محكوم است.
مبلغي خاطرنشان كرد: واقعيت روحانيت همان رفتار مصلحانه، عالمانه، تاثيرگذار و مردمي است و ظاهر آن همان لباسي است كه بر تن دارد؛ اين لباس نمادي انفكاكناپذير از روحانيت است و هرگونه برخورد با اين لباس در حقيقت به معناي ايجاد اصطكاك با روحانيت است.
...................
پایان پیام/146