دنیاطلبی مانعی برای تقوای سیاسی است

به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ حجت الاسلام عبدالحسن نواب رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب قم در تعریف تقوای سیاسی گفت: تقوای سیاسی یعنی اینکه سیاست عین دیانت و دیانت هم عین سیاست است. تقوای سیاسی آن است که احکامی که در بقیه مسائل دینی است در سیاست هم رعایت شود.وی افزود: همین احکام خمسه فقهی(حرام، واجب، مباح، مکروه و مستحب) در سیاست هم می گنجد بنابراین سیاست ما عین دیانت مان است. سیاست واجب مثل دفاع از مستضعف، دفاع از اسلام و آب و خاک و... ، سیاست حرام مثل کمک به دشمن و کتمان حق، سیاست مستحب مثل روابط حسن همجواری با کشورها و سیاست مکروه آن است که کاری کنیم که دشمن بر ما طمع کند. رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب یادآور شد: اگر از این 5 حکم، دین را جدا کنیم و واجب دینی را برداریم و به جای آن واجب عقلی را بگذاریم همین 5 حکم است یعنی عقل انسان حکم می کند که انسان آب به آسیاب دشمن نریزد، عقل انسان حکم می کند که از کشورش دفاع کند، عقل انسان بر نیکی به دیگران تأکید دارد و... اگر به جای دین عقل را بر این مفاهیم پنجگانه بگذاریم متوجه می شویم که در هر شرایطی همین اصول اسلام وجود دارد همانطور که حدیث است "کلما حکم بالعقل حکم بالشرع". وی با بیان اینکه رعایت تقوای سیاسی ضرورت عقل است، افزود: حکما فلسفه را به دو بخش حکمت نظری و عملی تقسیم کرده اند که حکمت نظری الهیات، طبیعیات و ریاضیات است و حکمت عملی  نیز علم سیاست، علم تدبیر منزل و اخلاق است. حجت الاسلام نواب خودسازی دینی و اجتماعی و سیاسی را یکی از زمینه های تحقق تقوای سیاسی در جامعه خواند و گفت: منظور از خودسازی تنها خودسازی دینی نیست بلکه علاوه بر آن باید در سیاست عاقلانه و پخته عمل کرد سیاستمداران پخته جهان چگونه عمل می کنند اگر امری دایر شد بین خودنمایی و دفاع از کشور کدام را رعایت می کننند. یعنی مقدم داشتن منافع ملی و منافع آب و خاک بر منافع شخصی است. وی افزود: متأسفانه ما گاه بی تقوایی سیاسی را می بینیم و یا من نوعی می خواهم رقیبم را از میدان به در کنم اینجا حرفی به او می زنم و لو اینکه دشمن از این حرف استفاده علیه کشور کند و متوجه این مسئله نیستم و تمام توجه ام این است که رقیبم را از میدان به در کنم. رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب در مورد علت عدم دستیابی به تقوای سیاسی گفت: علت آن این است که هرچه از زمان امام(ره) و انقلاب و جنگ فاصله گرفتیم دنیاگرایی و توجه به منافع شخصی بسیار بیشتر شده است. دنیا طلبی هرچه بیشتر شود رعایت تقوای سیاسی نیز کمتر می شود.....................پايان پيام  167