به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ ابراهيم شفيعی‌سروستانی، رئيس مؤسسه موعود عصر(عج) و كارشناس حوزه مهدويت در مورد فرهنگ انتظار گفت: فرهنگ انتظار هم حيات و زندگی فردی و شخصی انسان‌ها و هم مناسبات اجتماعی آنها را در بر می‌گيرد.
وی افزود: همچنان كه همه مظاهر حيات فردی انسان‌ها (زندگی، مرگ، حيات و سكون، فعل و ترك، موافقت و مخالفت، دوستی و دشمنی و نظاير اين‌ها) بايد رنگ انتظار بگيرد و از اين فرهنگ متأثر شود، همه مناسبات اجتماعی (فرهنگ، سياست و اقتصاد جامعه) نيز بايد به نوعی متأثر از انتظار باشد و ميان جامعه منتظر و جامعه غير منتظر تفاوت محسوس وجود داشته باشد.
مديرمسئول نشريه موعود(عج) تأكيد كرد: در جامعه منتظر نظام تعليم و تربيت، مناسبات سياسی ـ حكومتی، قوانين و مقررات دولتی، روابط تجاری و اقتصادی، ضوابط معماری و شهرسازی، حقوق و وظايف شهروندی و مانند اين‌ها بايد براساس فرهنگ انتظار و با هدف زمينه‌سازی برای ظهور امام مهدی(عج) و اسقرار حكومت عدل مهدوی سامان يابد.
اين محقق و كارشناس حوزه مهدويت در ادامه سخنانش در مورد ويژگی‌های جامعه منتظر اذعان كرد: وقتی از ويژگی‌های جامعه منتظر صحبت می‌كنيم دو نگاه می‌توانيم داشته باشيم؛ يكی اينكه ويژگی‌های جامعه منتظر به‌عنوان اينكه ويژگی‌هايش برآيند ويژگی‌های افراد آن جامعه و اعضای آن جامعه است، يعنی ويژگی‌هايی كه در فرد فرد اعضای جامعه وجود دارد، به نوعی تجلی پيدا می‌كند در جامعه و جامعه در واقع حاصل ويژگی‌های افراد را متجلی می‌كند.
شفيعی‌سروستانی تصريح كرد: اگر بخواهيم از اين منظر نگاه كنيم، جامعه منتظر ويژگی‌هايی را می‌تواند داشته باشد كه مهم‌ترين آنها عبارتند از: اول اينكه، جامعه منتظر يك جامعه امام‌شناس و ولايت‌مدار است. براساس آنچه كه در آموزه‌های اسلامی بر آن تأكيد شده كه معرفت امام(ع) به عنوان يك اصل لازم است و در آموزه‌های شيعی و به طور كلی در آموزه‌های اسلامی، هر كس به معرفت امام زمان(ع) خود دست پيدا نكرده باشد به مرگ جاهلی از دنيا رفته است.
نويسنده كتاب «معرفت امام زمان(ع) و تكليف منتظران» در ادامه سخنانش در مورد ديگر ويژگی‌های جامعه منتظر تصريح كرد: ويژگی دوم جامعه منتظر اين است كه به‌دور از نااميدی و اميدوار به آينده است، با توجه به تأكيدات فراوانی كه در روايات بر موضوع تولی و تبری شده، جامعه منتظر(جامعه‌ای كه امام زمان(عج) خود را شناخته)، بايد نسبت به دشمنان اهل بيت(ع) برائت‌جويی و نسبت به دوستان اهل بيت(ع) ولايت‌ورزی داشته باشد و بايد اين دو در كنار هم وجود داشته باشد.
وی با اشاره به اينكه بايد توجه داشت كه اين ولايت‌ورزی و برائت‌جويی در ظرف زمان معنای خود را پيدا كند، گفت: يك مسلمان شيعه ولايی بايد بتواند در هر زمانی دشمنان تفكر اهل بيت(ع) را به‌خوبی بشناسد؛ چه در حوزه فردی و چه در حوزه حيات اجتماعی و به‌خوبی هم از آنها برائت‌جويی داشته باشند و در حوزه ولايت‌ورزی هم اين‌گونه باشد؛ يعنی بايد در ظرف زمان، ولايت‌ورزی در حوزه فردی خود و هم ولايت‌ورزی در حوزه حيات اجتماعی را بشناسد.
نويسنده كتاب «انتظار، بايدها و نبايدها» با تأكيد بر اينكه مسلمانی كه خود را ولايت‌ورز و موظف به تولی می‌داند، بايد در همه مناسبات فردی و اجتماعی خود ولايت اهل بيت(ع) را بپذيرد، اظهار كرد: اين فرد بايد در جامعه ولايت اهل بيت(ع) را در مناسبات سياسی، فرهنگی و اجتماعی جاری كند. همچنين برائت‌جويی از مناسبات ظالمانه‌ای كه برخلاف اهل بيت(ع) در جوامع شكل گرفته، اين هم به نوعی بخشی از تبری است كه ما مأمور به آن هستيم.
وی در ادامه سخنانش با اشاره به روايتی در اين باره گفت: أبوعبدالله جوفی می‌گويد كه ابوجعفر محمد بن علی(ع) به من فرمود كه منتهای زمان مرزداری نزد شما چند روز است؟ عرضه داشتم چهل روز، فرمود: ولی مرابطه و مرزداری ما مرابطه‌ای است كه هميشه هست. علامه مجلسی ذيل اين روايت می‌گويد كه بر شيعيان واجب است كه خود را بر اطاعت امام(ع) برحق و انتظار فرج ايشان ملتزم سازند و برای ياريش آماده باشند.
نويسنده كتاب «حقوق مؤمنان از ديدگاه خاتم پيامبران(ص)» تأكيد كرد: بنابراين بايد براساس آنچه كه اشاره كرديم و براساس آنچه كه در روايات آمده بايد هر لحظه منتظر ظهور امام(عج) باشيم، مرحوم شيخ محمدحسن نجفی مؤلف «جواهرالكلام» در ذيل همين روايت می‌گويد كه مرابطه در اين روايت به معنای اراده انتظار فرج در تمام ساعات شبانه‌روز است، همچنان كه در بعضی از روايات نيز به اين معنا اشاره شده است، نه مرابطه مصطلح در فقه؛ چون مرابطه در فقه به معنی مرزداری است.
رئيس مؤسسه موعود عصر(عج) اظهار كرد: ويژگی ديگر جامعه منتظر پرتلاش و خستگی‌ناپذير بودن است؛ يعنی انتظار منجی موعود(عج) از طرفی عاملی برای پايداری و شكيبايی در برابر سختی‌ها و مشكلات عصر غيبت و از سوی ديگر عاملی برای پويايی، تحرك و آمادگی هميشگی شيعيان است.
وی افزود: بنابراين يك منتظر و كسی كه اين باور را دارد كه در نهايت جهان به يك سرنوشت خوب و ظهور منجی موعود(عج) ختم می‌شود، اين شخص اگر هم سختی‌ها و مشكلاتی كه پيش رويش باشد، تحمل می‌كند، مقاومت، پايداری و پويايی پيشه می‌كند تا در نهايت بتواند به آينده موعود دست پيدا كند و به علاوه اين تلاش خستگی‌ناپذير موقعی می‌تواند معنا پيدا كند كه منتظر خود را در مرئی و منظر امام زمانش(ع) بداند.
مؤلف كتاب «جريان‌شناسی دفاع از حقوق زنان در ايران» اظهار كرد: وقتی ما به اين امر قائل هستيم كه امام مهدی(عج) به عنوان منجی موعود موجود و شاهد و ناظر ما هستند، اين امر می‌تواند عاملی باشد كه كسی كه به اين امام(ع) باور دارد، در برابر همه سختی‌ها و مشكلات تحمل و صبر پيشه كند، با اين باور كه امام زمانش او را می‌بيند و از وضع او خبر دارد، مشكلات او را می‌داند و می‌شناسد و اين توانايی را دارد كه او را از اين مشكلات خارج كند؛ پس بنابراين جامعه منتظر جامعه پرتلاش و خستگی‌ناپذير است.
...................
پایان پیام/146