به گزارش خبرگزاری اهل بیت (ع) ـ ابناـ در مراسمی که به منظور تجلیل از شرکت کنندگان و معرفی برترین های جشنواره دستهای کوچک دعا در تبریز برگزار شد، هیرا اسفندیاری، شش ساله از تبریز مقام اول، عطاالله حسین زاده، هفت ساله از تبریز و مینا رنجبر، هشت ساله از شهرستان مشکین شهربه طور مشترک مقام دوم و ساغر خانوردیلو، نه ساله از "رزن" استان همدان و پرستو ترابی کهریز ، دوازده ساله از ارومیه مشترکا ، مقام سوم را کسب کردند.
گفتنی است مضمون اصلی اغلب دعاهایی که کودکان به هنگام تحویل سال از خدا خواسته بودند،شامل ظهور منجی عالم بشریت، سلامتی پدر و مادر، مشکلات مالی و آسیبهای اجتماعی می شد که در قالب کتابی چاپ و منتشر شد.
در بخشی از دعای نفر اول جشنواره، هیرا اسفندیاری آمده است: من وقتی به دستشویی میروم با آب خیلی بازی میکنم و از ترس رئیس جمهور دستانم را زیر آب می برم تا فکر کنند دستانم را میشویم خدایا مرا به خاطر شیطونیام ببخش.
عطاءالله نفر دوم هم چنین نوشته بود: خدایا کمک کن درسهایم را خوب بخوانم تا بتوانم سر مادرم را مثل زرافه بلند کنم.
یکی دیگر از شرکت کنندگان به نام محدثه جهانگیرزاده، هفت ساله از شهرستان اصلاندوز استان اردبیل نوشته بود: خدایا من خیلی دوست دارم به مشهد بروم. خدایا خودت پدرم را یاری کن تا تمام قرضهایش را بدهد و شرمنده مردم و امام رضا(ع) نشود، آخر ما نذری امام رضا (ع) هستیم...
" بیا با اسباب بازی های من بازی کنیم" بخشی از دعای خردسالترین عضو جشنواره، محمد صفاری بود که با لحنی کودکانه از خدا خواسته بود تا همبازیاش شود.
شایان ذکر است هیات داوران این دوره را مصطفی رحماندوست، شاعر و نویسنده ـ عبدالمجید نجفی، نویسنده و کارشناس ادبیات ـ علیرضا سالمی نیک، فعال فرهنگی و رسانهای ـ امیرحسین فردی، رمان نویس ـجعفر بدیع، سردبیر و مدیر مسئول کیهان بچهها و شهرام خدایی، دبیر حوزه هنری استان آذربایجان شرقی تشکیل میدادند.
در پایان مراسم، شهرام خدایی، دبیر حوزه هنری استان آذربایجان شرقی با اشاره به دعاهای رسیده به جشنواره گفت: از میان 25 هزار دعای رسیده به دبیر خانه جشنواره، بیش از 700 دعا به مرحله داوری رسیده بود که از میان آنها 25 نفر و در مرحله آخر 5 نفر برگزیده شدند.
وی افزود: بیشترین شرکت کنندگان از استان های آذربایجان شرقی، اردبیل، اراک، کردستان و سمنان میباشد.
سرویس خبرنگاران / داخلی / فاطمه پورحسن
..........................
پایان پیام/130