به گزارش خبرگزاری اهل بیت (ع) ـ ابنا ـ "آیت‌الله العظمی ناصر مکارم شیرازی" بعدازظهر امروز ـ هجدهم مرداد ماه ـ در جمع نمازگزاران حرم حضرت معصومه(س) اظهار داشتند: یکی از مشکلات ما با جمعیت وهابی‌ها این است که وهابی‌ها انسان‌های عجولی هستند و یک حدیث ضعیف از یک گوشه کتاب ما را می‌بینند و در شبکه‌های ماهواره‌ای جنجال به پا می‌کند.
ایشان با اشاره به بهره‌مندی وهابی‌ها از پول نفت، خطاب به مفتی‌های وهابی گفتند: برادر وقتی این گونه حدیث را دیدی عجله نکن، اول سئوال بپرس و اگر جواب نگرفتی طوفان به پا کن.
آیت‌الله مکارم شیرازی با بیان اینکه مفتی‌های وهابی گاهی اوقات بر اثر عجول‌بودن فتواهای عجیبی صادر می‌کنند، بیان داشتند: یکی از مفتی‌های وهابی سال گذشته فتوا داد که خوردن زولبیا در ماه رمضان بدعت و حرام است.
وهابی‌ها معنای بدعت را نمی‌دانند
این مرجع تقلید تاکید کردند: این افراد اصلا معنای بدعت را نمی‌دانند و مطالعات آنها درباره اسلام بسیار ضعیف است.
ایشان تصریح کردند: ما یک بدعت در عرف داریم به نام نوآوری که تمام زندگی انسان در طول سال نو می‌شود. بشر دائما در حال تحول و نوآوری است، آیا همه اینها بدعت است؟
آیت‌الله مکارم شیرازی با بیان معنای دقیق بدعت گفتند: بدعت به معنای آن است که چیزی که جزو دین نیست را جزو دین قرار دهند.
این مرجع تقلید با انتقاد از فتوای یکی از مفتی‌های وهابی درباره حسنی مبارک، گفتند: چند روز پیش یکی از مفتی‌های وهابی فتوا داد که نباید رئیس جمهور مصر را در قفس گذاشت و محاکمه کرد برای اینکه حسنی مبارک امام آنهاست و در دو صورت می‌شود جلوی کسی را گرفت که اولا از نماز جلوگیری کند و دوم اینکه مرتد شود.
به افکار خودتان بخندید و تجدیدنظر کنید
ایشان تاکید کردند: معنای این حرف آن است که اگر کسی شروع به غارت و کشتار مردم کرد و تمام احکام اسلام غیر از نماز را زیرپا گذاشت نباید او را محاکمه کرد.
این مرجع تقلید خطاب به وهابی‌ها گفتند: برادران عزیز که این حرف‌ها را می‌زنید، این حرف‌ها در این زمانه خریدار ندارد و در افکارتان تجدیدنظر کنید. قرآن و احکام را بیشتر یاد بگیرید، این چه برنامه‌ای است که شما دارید.
آیت‌الله مکارم شیرازی تصریح کردند: وهابی‌ها بدون اینکه به قرآن مراجعه کنند اظهاراتی درباره طولانی‌بودن عمر حضرت نوح و امام زمان(عج) بیان می‌کنند و به آن می‌خندند، در حالی که باید به افکارشان بخندند.
.................
پایان پیام/161