به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ «آیت الله سید محمد رئیسی گرگانی» از عالمان و شخصیت‌های برجسته گرگان و یکی از نمایندگان « آیت الله العظمی سیستانی» در کویت، روز چهارشنبه دار فانی را وداع گفت.
پیكر آن مرحوم با حضور روحانیون بلند‌پایه شیعه، نمایندگان مراجع عده‌‌ای و تعدادی از اعضای مجلس كویت غسل داده شد و در حال حاضر در مسجد امیرالمومنین(ع) كویت قرار داده شده است تا امروز جمعه یا فردا شنبه به ایران و گرگان انتقال داده شود.
زندگینامه
«آیت الله سید محمد رئیسی گرگانی» از خاندان مهم رئیسی گرگان بود كه پدر و جدش نیز از علمای مهم گرگان بودند.
جدش «رئیس الذاكرین گرگانی» و پدرش «آیت الله سید علی رئیسی گرگانی» نام داشتند که سالها به هدایت مردم اهتمام ورزیدند. جد وی در سال 1385ق در نجف وفات یافت و همان‌جا دفن شد.
سید محمد در سال 1328ش در گرگان به دنیا آمد و در سال 1332 همراه پدر به نجف اشرف رفت. انگیزه پدر ادامه تحصیل در حوزه نجف بود و فرزندش سید محمد نیز در كنار مكتب‌خانه، ابتدا تحت آموزش او قرار گرفت.
وی در كنار آموختن دروس مقدماتی حوزه، در سن 11 سالگی به مدرسه ایرانیان «دبستان علوی نجف» رفت. پس از آن كه وی سال ششم ابتدایی را به پایان رساند در سال 1340ش توسط آیت الله میرزا حسن بجنوردی در 12 سالگی معمم شد.
آیت الله رئیسی در سال 1344ش به حدی رسیده بود كه درس خارج را شروع كرد و این زمانی بود كه امام خمینی(ره) به نجف اشرف آمده بودند و آیت الله رئیسی در درس ایشان شركت كرد. افزون بر آن در درس خارج آیت الله العظمی خوئی نیز شركت كرده است.
آیت الله رئیسی پس از سه سال شركت در درس خارج علمای نجف، به همراه پدر در سال 1347 به ایران برگشت و در گرگان مستقر شد.
مرحوم سید محمد رئیسی گرگانی پس از ازدواج، در سال 1348 برای ادامه تحصیل به قم مهاجرت كرد و دوباره در درس خارج علمای قم حاضر شد.
آیت الله رئیسی گرگانی در دوران انقلاب اسلامی در گرگان نقش بارزی داشته و به علت سخنرانی در 19 اردیبهشت 57 به مناسبت چهلم شهدای تبریز به تربت حیدریه تبعید شد. وی نیمه شهریور آزاد شده و 17 شهریور با استقبال پرشور مردم، به گرگان وارد شد. از هنگام ورود تا پیروزی انقلاب، نقش مرحوم رئیسی در كنار دیگر انقلابیون گرگان بارز و مهم بوده است.
آیت الله رئیسی پس از پیروزی انقلاب یك سال در مشهد اقامت كرد و اواسط سال 59 دوباره به گرگان برگشت و به ایفای نقش در این شهر پرداخت و تا سال 72 كه در این شهر بود، لحظه‌ای از خدمات دینی، رسیدگی به اوضاع طلاب، سركشی و دلجویی از مستمندان و فقرا غافل نبود. افزون بر آن حمایت از انقلاب اسلامی و دیدگاه مثبت وی در این زمینه شایان توجه است. وی در خاطرات خود می‌نویسد: «من معتقدم اگر ما به نظام ولایت فقیه اعتقاد داریم و می‌دانیم كه در جهان اسلام، ولایت فقیه یك طرح شیعی و صد در صد كامل است، پس به ناچار احتیاج به یك فقیه واجد شرایط داریم كه در رأس این جایگاه قرار گیرد. لذا بعد از رحلت حضرت امام، بهترین فقیهی كه می‌توانست به عنوان رهبری انتخاب شود، حضرت آیت الله خامنه‌ای بود. هنوز هم عقیده من بر این است كه هم اكنون نیز آقای خامنه‌ای از همه اشخاص و علماء برای این جایگاه با صلاحیت‌تر است». (ص 383)
آیت الله رئیسی گرگانی (ره) در سال 1372 برای سخنرانی به كویت رفت و سپس در آن‌جا مستقر شد و در سال 1378 به واسطة جایگاهی كه پیدا كرده بود و مورد اعتماد شیعیان كویت قرار گرفته بود، با درخواست «حجت الاسلام و المسلمین شهرستانی»، نماینده آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله) در كویت شد و تا زمان فوت این مسؤلیت را برعهده داشت.
امور خیریه بسیاری نیز از آن مرحوم به عنوان باقیات الصالحات باقی مانده است و مردم از آن استفاده می‌كنند. اهدای صدها نسخه خطی خانوادگی ایشان به یكی از كتابخانههای گرگان یكی از خدمات فرهنگی ایشان است.
خاطرات مرحوم رئیسی از حاج آقا مصطفی خمینی(ره)
مرحوم رئیسی در کتاب خاطراتش، به انقلاب اسلامی و نقش گرگان در انقلاب اشاره كرده و به شخصیت «مرحوم آیت الله حاج آقا مصطفی خمینی» فرزند گرامی امام خمینی (ره) پرداخته است.
آشنایی آیت الله رئیسی با آقا مصطفی از همان ورود به نجف بوده و به اشارة ایشان در درس امام خمینی شركت كرده است.
توصیف دقیق آیت الله رئیسی از حاج آقا مصطفی چنین است: «مرحوم حاج سید مصطفی خمینی مردی با ذوق، بسیار ملایم، خوش طبع و شوخ طبع بود و به ادبیات و شعر بسیار علاقه داشت و در زمینة ادبی و ادبیات، از محفوظات و اطلاعات نسبتاً خوبی برخوردار بود ... مرحوم آیت الله حاج سید مصطفی خمینی از روحیه‌ای ملیح و با طهارت اولیه و دست نخورده برخوردار بود و شخصیت پیچیده‌ای نداشت، به همین سبب موضع‌گیری‌هایش بسیار صریح بود و وقتی از كسی خوشش نمی‌آمد، هرگز مخفی نمی‌كرد و اگر نسبت به كسی نیز علاقه‌مند بود صریحاً ابراز می‌كرد. در نتیجه با كسانی كه مشكل فكری یا هر مشكل دیگری داشت، به هیچ وجه رفاقت نمی‌نمود، اما با دوستان خود صمیمی و وفادار بود. لذا دوستان حاج آقا مصطفی وفادارترین دوستانی بودند كه در وفاداری به مرحوم امام خمینی نقش بسیار به سزایی داشتند .... یكی دیگر از خصوصیات حاج آقا مصطفی خمینی این بود كه از پدر بزرگوارش خیلی مراقبت می‌كرد و برای او در حد یك فدایی بود. چنان كه رفقای ایشان می‌گفتند كه مرحوم حاج آقا مصطفی نسبت به پدرش بسیار متعصب بود و كوچك‌ترین بی احترامی نسبت به پدر بزرگوارش خط قرمزی دارد كه نزد ایشان حتی به صورت شوخی نیز نباید كوچك‌ترین اهمالی را انجام دهند و گرنه ایشان عصبانی شده و با غصب و عكس العمل بسیار شدید برخورد می‌كند. او پدرش را علاوه بر مقام پدری، مربی اخلاق و مرشد خود می‌دانست و به ایشان عشق می‌ورزید». (ص 309 ـ 310)
آیت الله رئیسی (ره) در جایی دیگر درباره حاج آقا مصطفی می‌گوید: «او خوش مشرب بود و خیلی سخت‌گیر نبود، لذا از محبوبیت زیادی برخوردار بود». (ص 313)
خاطره دیگر مرحوم آیت الله رئیسی از آقا مصطفی، علاقة خاص او به پیاده روی از نجف به كربلا است: «مرحوم حاج آقا مصطفی نیز جمع كوچكی از دوستان را تشكیل داده بود كه با همان‌ها پیاده به كربلا می‌رفت». (ص 314)
خاطره دیگر آیت الله رئیسی مسافرت‌های خارجی آقا مصطفی به سوریه و لبنان است كه در سوریه بر شیخ نصر الله خلخالی وارد شده و در لبنان به دیدار امام موسی صدر و شهید چمران می‌رفته است. كمك به انقلابیون یكی از مهم‌ترین كارهای حاج آقا مصطفی بوده است.
آیت الله سید محمد رئیسی گرگانی از دیدارهای توأم با عواطف و احساس خود با آقا مصطفی صبحت می‌كند و می‌گوید: مرحوم حاج آقا مصطف