به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ حجت‌الاسلام حسین‌زاده، مدیر مؤسسه علمی- فرهنگی علامه عسکری، گفت: مراسم بزرگداشت چهارمین سالگرد ارتحال علامه عسکری با سخنرانی آیت‌الله استادی، 24 شهریور در مسجد اعظم قم برگزار می‌شود.
وی افزود: علامه عسکری از شخصیت‌های بارز و برجسته علمی، اخلاقی، اجتماعی و سیاسی جامعه ما است که هر سال به منظور زنده نگهداشتن یاد و نام این عالم بزرگوار مراسم سالگردی با حضور شخصیت‌های حوزوی و مردم برگزار می‌شود.
وی با اشاره به اینکه یکی از کارکردهای برگزاری چنین مراسم‌هایی در جامعه، آشنایی طلاب جوان با سرمایه‌های حوزه و پیشکسوتان است، گفت: طلاب جوان می‌توانند با الگوبرداری از زندگی این بزرگان مسیر روشنی را برای تحصیل خود انتخاب کنند.
گفتنی است،گفتنی است، علامه سید مرتضی عسگری در سال 1293 شمسی در سامراء در خاندان علم و دانش متولد شد. پدر بزرگوارش، آیت‌الله سیدمحمد حسینی معروف به شیخ‌الاسلام فرزند آیت‌الله سید اسماعیل شیخ‌الاسلام و داماد آیت‌الله میرمحمد شریف عسگری تهرانی معروف به خاتمه المحدثین بود.
وی از ده سالگی به حوزه‌های علوم دینی پای گذاشت، مقدمات و بخش‌هایی از سطوح را در همان شهر تحصیل کرد و در سال 1310 شمسی در عصر مرجعیت آیت‌الله العظمی حائری به حوزه علمیه قم مشرف و در آن حوزه مقدس ادامه دروس سطوح را در محضر بزرگانی همچون آیت‌الله شیخ محمد حسین شریعتمدار ساوجی و ایت‌الله سید شهاب‌الدین مرعشی در فقه و اصول و لمعه و قوانین و رسایل و مکاسب و بخشی از کفایه را تعلم کرده و سپس از آنجا به سامراء بازگشت و ادامه کفایه و فقه اجتهادی و اصول خارج را از اساتید بزرگ آن شهر از جمله آیت‌الله آقا میرزا حبیب‌الله اشتهاردی و ایت‌الله سید محمد رضا شوشتری تحصیل کرد.
علامه عسگری در 20 سالگی اولین حرکت اجتماعی خود را با تاسیس مدرسه‌ای کوچک در سامراء شروع کرد و بعدها این کار را در شهر کاظمین (1363 هـ. ق) با تاسیس مدرسه ابتدایی ادامه دادند. این مدارس بعدها به شهرهای بصره، دیوانه، حله، کاظمین و نعمانیه پای نهاده و در مقاطع مختلف مهد کودک، دبستان و دبیرستان، دخترانه و پسرانه و مراکزی برای تعلیم و تربیت بزرگسالان گسترش یافت و بعدها در سال 1348 هـ‌ق به تاسیس یک دانشگاه با دو دانشکده علوم اسلامی و ادبیات عربی ادامه یافت. این مجموعه بزرگ و بسیار موثر تا زمانی که وی از عراق هجرت کرد و به لبنان و بعد به ایران آمد برپا بود و در سال 1389 هـ‌ق به دست دولت بعثی عراق نابود شد.
یکی دیگر از حرکات اجتماعی بزرگ علامه عسگری مبارزات سیاسی گسترده است که از عصر دولت پادشاهی عراق تا عصر حزب بعث برای احقاق حقوق شیعه عراق انجام داد. در این دوران در رأس روحانیون مبارز عراق بود و شهدای بزرگی چون آیت‌الله سید محمدباقر صدر و سید مهدی حکیم و سید محمدباقر حکیم در شمار این‌گونه از علما قرار داشتند که سرانجام با رو به رو شدن خطر اعدام از عراق گریخت.
وی پس از هجرت به ایران نیز نسبت به تأسیس دانشکده‌های اصول دین در شهرهای تهران، قم و دزفول اهتمام ورزیده و هم‌اکنون این مراکز علمی در مقاطع تحصیلی کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا، در حال نشر معارف دینی هستند.
التصریف، الهدایه فی‌النحو، تهذیب البلاغه، تهذیب المغنی، آیت تطهیر در کتب دو مکتب، تاریخ حدیث پیامبر، منتخب الادعیه، عصمت انبیاء و رسولان، البداء، جامعه عرب قبل از اسلام، شرح ابن عقیل و نگارش کتب و رساله های فراوان در باب مباحث قرآنی، تعلیمات اسلامی و بررسی‌های صورت گرفته درباره سنت پیامبر اسلام(ص) عناوین برخی از آثار به جای مانده از علامه عسگری است. ...................
پایان پیام/162