به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ احمد حاجی‌شريف، معاون آموزش و پژوهش و نظارت بر چاپ و نشر قرآن سازمان دارالقرآن‌الكريم كشور در ابتدا درباره نحوه كتابت قرآن كريم در كشور گفت: در كشور ما بيش از 500 كتاب آموزش روخوانی وجود دارد كه اين شيوه، همان شيوه متداول در 10 قرن گذشته در كشورمان بوده است كه قرآن‌های آن زمان هم به همين صورت چاپ و توزيع می‌شده و همچنين برخی از قرآن‌ها كلی بوده‌اند يعنی سی جزء يا روش‌هايی كه در مكتب‌خانه‌ها به دانش‌آموزان آموزش می‌دادند و مشكلی هم وجود نداشت.
اين استاد برجسته اضافه كرد: هم‌اكنون به همان شيوه در قريب به اتفاق مؤسسات، مساجد و حسينيه‌ها به طور كلی قرآن آموزش داده می‌شود و بالای 99 درصد قرآن‌های جزيی شامل جزء 30، 29، سوره انعام يا سوره يس و ... به شيوه گذشته آموزش داده می‌شوند؛ يعنی آنچه قرائت می‌كنيم، كتابت می‌شود.
حاجی‌شريف افزود: از لحاظ علامت‌گذاری هم باز علامت‌هايی كه در قرآن‌ها در 10 قرن گذشته بوده است، وجود دارد. در واقع آموزش در كشور ما به اين شيوه بوده و هنوز هم پا برجاست است ولی متأسفانه در آموزش و پرورش كه محور اصلی آموزش قرآن بايد از اين سازمان شروع شود كه دانش‌آموزان را موظف كرده است، هفته‌ای دو ساعت و اخيراً هم بر اين دو ساعت اضافه شده است، قرآن را فراگيرند، اين اتفاق نمی‌افتد.
اين مسئول در رابطه با شيوه به كار گرفته شده در آموزش و پرورش اظهار كرد: در واقع شيوه آموزش در آموزش و پرورش هم از لحاظ علامت‌گذاری و هم از لحاظ كتابت كلمات متفاوت است؛ يعنی آنچه خوانده می‌شود، نوشته نمی‌شود كه در اين رابطه هم البته بايد گفت كه در كتاب‌های درسی دوگانگی وجود دارد.
اين مؤلف كتب قرآنی با تأكيد بر آگاهی مربيان از سير تكاملی رسم‌الخط قرآن كريم در ادامه بيان كرد: آگاهی از سير تكاملی رسم‌الخط قرآن از زمان پيامبر اكرم(ص) تا كنون، بر هر معلم قرآن لازم است زيرا معلم قرآن بايد تلفظ صحيح كلمات و آيات قرآن را ياد دهد كه تلفظ صحيح با شناخت علامت‌ها ميسر است.
وی با اشاره به تفاوت اين علامات تأكيد كرد: اين علامت‌ها در بعضی از قرآن‌ها با قرآن‌های ديگر تفاوت دارند، آشنايی با تمامی اين علامت‌ها كه در قرآن‌هايی با رسم‌الخط‌های مختلف عربی، فارسی، تركی و اردو به كار برده شده‌اند نيز لازم است، زيرا امروزه اين قرآن‌ها در دسترس همه است و يك معلم قرآن بايد با تمامی آنها آشنا باشد.
حاجی‌شريف با اشاره به متن درس نيز گفت: در متن درس نوع آموزش هم از لحاظ كتابت و علامت‌گذاری به يك شكل است و اگر همان آيه بخواهد تمام شود، نوع كتابت و علامت‌گذاری فرق می‌كند كه اين به ضرر دانش‌آموزان است و بايد از سوی كارشناسان خبره در اين زمينه بررسی و بازنگری صورت گيرد.
وی در ادامه با اشاره به اين نكته كه در مؤسسات قرآنی روش متفاوت است تصريح كرد: در مؤسسات قرآنی و جلسات آموزشی دقيقا غير از اين مسئله صورت می‌گيرد يعنی همان شيوه‌ای كه 10 قرن گذشته صورت گرفته می‌شده در مؤسسات قرآنی هم صورت می‌گيرد.
معاون آموزش و پژوهش و نظارت بر چاپ و نشر قرآن سازمان دارالقرآن‌الكريم كشور در ادامه در رابطه با آموزش‌های متناسب برای نوجوانان تأكيد كرد: برای آموزش قرآن در هر مقطعی ابتدا بايد مخاطب را شناخت چرا كه برای آموزش قرآن مثلاً به كودكان و نوجوانان سبك‌های مختلفی وجود دارد كه در هر يك از آنها ابتدا بايد مشخص شود از فراگير قرآن انتظار چه توانايی‌هايی، در پايان دوره می‌رود و اهداف يك دوره آموزشی از قبل تعيين شود.
اين مسئول تصريح كرد: آموزش قرآن به معنی خواندن قرآن به تنهايی نيست، در واقع روخوانی بسيار مهم است اما برای آموزش قرآن ايجاد انگيزه از هر چيز ديگری مهم‌تر است كه برای ايجاد انگيزه نيز فهم آيات قرآن بسيار تأثيرگذار خواهد بود.
حاجی‌شريف در رابطه با مهم‌ترين ويژگی يك مربی قرآن بيان كرد: برای يك معلم قرآن علم تجويد، صوت و لحن كافی نيست برای يك معلم خوب تنها اخلاق قرآنی مهم است كه اگر نور قرآن در روح و وجود معلمی رسوخ كند آن فرد چه بخواهد و چه نخواهد به دليل بركات قرآن تبديل به معلمی شايسته می‌شود.
اين مؤلف كتب دينی و قرآنی در ادامه در رابطه با نحوه ارتباط مناسب محتوای كتب درسی با نياز‌های جامعه گفت: مسئله اينجا است كه به چه ميزان و به چه شكل مسائل محتوايی را بايد به بچه‌ها آموزش دهيم كه من معتقدم آموزش به صورت غيرمستقيم به قرآنآموزان می‌تواند بهترين نوع آموزش باشد تا به نوعی در نحوه يادگيری قرآنآموزان تأثيرگذار شود.
وی نحوه تأثيرگذاری در يادگيری قرآنآموزان را شكل جذاب آموزش قرآن عنوان و خاطرنشان كرد: اگر قرآن به نوعی به قرآنآموزان آموزش داده شود كه حس علاقه‌مندی و انگيزش در آنها بالا رود سبب اين می‌شود كه روز به روز تعداد فراگيران در جامعه بيشتر شود.
...................
پایان پیام/146