قرآن، سرچشمه عرفان صوفیانه نیست

به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ حجت‌الاسلام محمدجواد رودگر عنوان كرد: عرفان‌هایی كه با آنها مواجهیم، بر دو نوع صوفیانه و سكولارند. شاید عرفان صوفیانه از آیات، روایات و احادیث اسلامی استفاده كرده باشد، اما قرآن را منبعی مستقل برای عرفان و سیر و سلوك قرار نداده است.وی افزود: عارفان در برخی موارد، شاهد مثال‌هایی از قرآن برای تایید نظرات‌شان ذكر می‌كنند، اما این امر را نمی‌توان به معنای مبتنی بودن عرفان بر قرآن دانست.رودگر یادآور شد: مقصود از این سخن، دور بودن عرفای مسلمان از قرآن یا تضاد داشتن اندیشه آنها با این كتاب آسمانی نیست. عارفان مسلمان، شواهد و قراین فراوانی از قرآن ذكر كردند و تفسیرهای عرفانی بر قرآن و احادیث نوشتند، اما درباره این كه قرآن سرچشمه اصلی تفكرات آنان بوده است یا نه، نظرات مختلفی وجود دارد.این پژوهشگر ادامه داد: عرفای نامداری مانند بایزید و مولانا از صاحبان معرفت و معنویت‌‌اند و از آیات قرآن بهره‌های زیادی بردند. ادعا نمی‌كنم كه عرفان آنها ضدقرآن است، اما آنان بنیان اندیشه‌شان را بر قرآن قرار ندادند و به همین دلیل است كه لغزش‌هایی در افكارشان دیده می‌شود.وی عرفان قرآنی را حاصل عرفان نظری و عملی در حوزه‌هایی مانند معرفت‌شناسی، انسان‌شناسی و غایت‌شناسی دانست و گفت: این عرفان، دستورالعمل سیر و سلوك برای افرادی است كه برای قدم گذاشتن در این راه، استعداد و آمادگی دارند.به باور رودگر، بهتر است عرفان را به طور مستقیم از قرآن و عترت بگیریم تا به این طریق، از عرفان ثقلینی یا قرآنی بهره‌مند شویم.كتاب «عرفان قرآنی» از سوی انتشارات امیركبیر منتشر شده است.....................پايان پيام/ 167