به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ فاطمه الزق، اسیر آزاده فلسطینی که به دعوت اتحادیه امت واحده به ایران آمده و اکنون در دوران معالجه بسر میبرد عصر جمعه در جلسه خصوصی با اعضای این اتحادیه، اظهار کرد: مسئله فلسطین، مسئله بسیار مهم و اساسی جهان اسلام است که به بازوان پرتوان و اندیشه نیرومند مسلمانان نیاز دارد.
وی افزود: این مسئله به شکل مستقیم به ما فلسطینیها برمیگردد به این معنی که سرزمینهای ما توسط اسرائیلیها اشغال شده و ما باید راههای مبارزه با غاصبان را بیاموزیم.
الزق ابراز داشت: اما در صورت کلی مسئله فلسطین، مسئله یک کشور و یک ملت نیست بلکه مسئله کل جهان اسلام است.
وی ادامه داد: وطن ما فلسطین امروز نیازمند ایثارگریهای فراوان است و زن فلسطینی امروز در خط مقدم این مجاهدتها قرار دارد.
این آزاده فلسطینی خاطرنشان کرد: زن فلسطینی در عرصههای مختلف مجاهد و پیشرو بوده و یا اعضای خانواده خود را از دست داده یا اینکه خود شهید یا اسیر شده است.
وی افزود: من از زمانی که دختر کوچکی بودم، جنایات و ستمکاری رژیم صهیونیستی را مشاهده کرده و در تظاهرات ضد این رژیم شرکت میکردم.
الزق اظهار داشت: من از کودکی با چشم خود اشغالگری و جنایات اسرائیل و ویرانیهایی که این رژیم غاصب ایجاد میکرد، میدیدم و نمیتوانستم در برابر این همه ستم به کشورم ساکت بنشینم.
وی عنوان کرد: 14 ساله بودم که در یکی از روزنامههای فلسطینی داستان عملیات استشهادی یک زن فلسطینی را مطالعه کردم و از آن زمان این آرزو در من شکل گرفت که من هم یک زن مجاهد باشم و در این راه شهید شوم.
این زن آزاده فلسطینی گفت: پدر من که نیت و آرزوی من را متوجه شده بود، مدتی مانع از خروج من از خانه شد تا به این وسیله از من محافظت کند.
وی با بیان اینکه ازدواج و مادر شدن نیز نتوانست مرا از آرزوی دیرینه خود باز بدارد، ادامه داد: من در این دوران هیچگاه از مبارزات فکری و فرهنگی دست برنداشته و کلاسهای قرآن در مساجد غزه برپا میکردم.
الزق افزود: در حالی که در 30 مسجد غزه فعالیت داشتم و با 37 سال سن دارای هشت فرزند بودم، تصمیم گرفتم در پاسخ به ندای درونی خود و آرزویی که داشتم در سرزمینهای اشغالی عملیات استشهادی انجام دهم.
وی خاطرنشان کرد: با گرفتن برگه عبور رسمی به گذرگاه اریض رفتم تا در میان نظامیان اشغالگر خود را منفجر کنم که با عملیات اطلاعاتی که صهیونیستها انجام داده بودند، دستگیر شدم.
این زن مجاهد فلسطینی گفت: از همان آغاز دستگیری سربازان اسرائیلی عملیات روانی را روی من آغاز کردند تا با شکنجه از من اعتراف بگیرند، اما من به اتکا به خدا هیچ احساس ضعفی در خود نمیکردم.
وی ادامه داد: از ابتدای دستگیری یک سری معاینات پزشکی را روی جسم من آغاز کردند، البته نه برای اینکه ببینند من در سلامت هستم یا نه؛ بلکه برای یافتن نقطه ضعفی در جسم من تا به وسیله آن بتوانند مرا شکنجه دهند.
الزق ابراز داشت: در جریان معاینات پزشکی مشخص شد که من باردار هستم که این موضوع موجب گریه من شد چراکه فرزند من باید در تاریکیهای زندان به دنیا میآمد.
وی افزود: با این حال که باردار بودم نظامیان صهیونیست من را در قبرهایی با دمای یخچال شکنجههای وحشتناکی کردند و در همین حالت من توسط شاباک یک هفته بازجویی و شکنجه شدم و آنها من را به پشت یا خمیده به میزهای آهنی می‌بستند و به هیچ وجه اجازه استراحت جز برای قضای حاجت نمی‌دادند و در این حالت بود که اعتصاب غذا کردم و آنها متعجب بودند که چگونه من با وجود حامله بودن زنده مانده‌ام و باید گفت این عشق به خدا بود که باعث مقاومت و صبر من میشد.
آزاده فلسطینی گفت: راههای زیادی را امتحان کردند تا بتوانند جنینی که در شکم من بود را سقط کنند اما من در برابر تمام شکنجهها مقاومت میکردم و از خود و بچه مراقبت میکردم.
وی ادامه داد: با شکنجههای شبانه روزی از من میخواستند اعتراف کنم و مجاهدینی که با آنها در ارتباط بودم را به آنها معرفی کنم که من حتی یک نفر از آنها را هم لو ندادم.
الزق ابراز داشت: من در این مدت از دیدار خانواده و وکیل خود محروم بودم و نخستین حقوق انسانی نیز از من دریغ شده بود اما با وجود وضعیت جسمی بسیار اسفناک، وضعیت روحی من بسیار خوب بود و در تمام مدتی که آنها مشغول شکنجه من بودند، من در حال خواندن قرآن و ذکر خدای متعال بودم.
وی اضافه کرد: بعد از 21 روز به زندان زنان منتقل شدم که در این زندان نیز از اصلیترین حقوق انسانی خود محروم بودم و درحالی که جنین من در حال رشد بود، غذای کافی برای تغذیه خودم و کودک در اختیار من قرار نمیگرفت.
وی تصریح کرد: صلیب سرخ نیز در حق ما کوتاهی بسیار کرد تا آنجا که فقط هر سه ماه یکبار به ما سر میزد.
اسیره استشهادی فلسطینی اظهار کرد: وقتی کودکم در زندان به دنیا آمد به این خاطر که از کودکی رنج زندان را چشیده بود، اسم او را یوسف گذاشتم و آرزو کردم تا او در آینده خاری در چشم دشمن اسرائیلی باشد.
وی گفت: نظامیان صهیونیست سه روز مرا با غل و زنجیر بستند و شکنجه دادند در حالیکه من تازه کودکی را به دنیا آورده بودم و از این طریق میخواستند مقاومت مرا بشکنند.
الزق ادامه داد: کودک من نیز در زندان مانند خود من، از اساسیترین حقوق خود مانند غذا و هوای سالم محروم بود و نمیتوانست مانند همسالانش بازی کند.
وی افزود: روزی که در گروه 20 نفره که با نوار ویدئویی اسیر اسرائیلی مبادله شدم بسیار روز بزرگی برای من بود، اما هنوز هم من احساس آزادی کامل نمیکنم چراکه هنوز زنان آزاده فلسطینی وجود دارند که در زندانهای صهیونیستهای جنایتکار به سر میبرند و شکوفههای زندگی آنها در این زندانها میخشکد.
این آزاده فلسطینی تصریح کرد: من از تمام مسلمانان و آزادگان تقاضا میکنم که در این حرکتی که برای آزادی مسجدالاقصی آغاز شده شرکت کرده و توجه کنند که این مسجد فقط برای فلسطینیان نیست بلکه متعلق به تمام مسلمانان و اعراب است.
وی در پایان اظهار داشت: من از اینجا درود خود را نثار شما ملت ایران و رهبر و رئیس جمهور این کشور میکنم، چراکه شما ملت ایران همواره حامی مسجدالقصی و فلسطینیان بودهاید.
...................
پایان پیام/146