به گزارش خبرگزاري اهل بيت (ع) ـ ابنا ـ رئیس اداره مخطوطات سازمان كتابخانه‌ها، موزه‌ها و مركز اسناد آستان قدس با بیان این مطلب گفت: مصحف شريف راوندي در سال 586 هجری قمری توسط تاج الدين احمد بن محمد بن علي راوندي کتابت شده و توسط خواهرزاده وي نجم الدين محمد بن علي بن سليمان (مؤلف کتاب معروف «راحة الصدور») به نحو فوق العاده زيبا و چشم نوازي تذهيب شده است.سید محمد رضا فاضل هاشمی با اشاره به اين که مصحف شريف راوندي در حال حاضر به شماره 2261 در گنجينه نفايس خطي کتابخانه مرکزي آستان قدس رضوي حفظ و نگهداري مي‌شود اضافه کرد: اين شاهکار بي‌نظير هنر اسلامي قرن ششم هجری قمری در سال 1363 توسط بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران حضرت امام خميني (ره) به اين کتابخانه اهدا شده است.فاضل هاشمي در توضيح بيشتر اين شاهکار منحصر به فرد ديني – هنري قرن ششم هجری قمری گفت: مصحف شريف راوندي بر روي 216 برگ کاغذ خانبالغ حنايي در اندازه 41 × 32 سانتي متر و به خط زيباي نسخ کهن 13 سطري کتابت گرديده است، اندازه نوشته 29 × 19 سانتي متر، حاشيه اوراق به خط «غبار» و داراي جلد نفيس «سوخت» است که در مرمت و بازسازي آن در سال 1373 توسط استاد احمد طالبان هنرمند کتابخانه آستان قدس رضوي ساخته شده است.وي افزود: ظهر برگ آغازين اين مصحف شريف داراي لوح زرين پيوسته به نشان است و حاشيه و نقوش گره بندي با بافت زنجيرهاي ، دايره هاي متقاطع و متداخل به سفيداب همراه با كثير الاضلاعهاي مذهب به طلا و لاجورد بر زيبايي اين اثر هنري ظريف ، پركار و فوقالعاده نفيس افزوده است. فاضل هاشمي همچنين گفت: بيشتر سر سورههاي مصحف شريف راوندي از يك مستطيل تشكيل يافته كه نام سوره در كتيبه مستطيلي به خط رقاع اسليمي در حواشي و برخي با نقوش اسليمي و ختايي و پيج و خم متصل به نشانهاي ترنجي، نيم ترنجي و سر ترنجي به شكل مسحور كنندهاي مزين شده است.در اين مصحف نفيس همچنين از انواع شمسههاي متنوع، قنديلهاي ترنجي و سروي شكل استفاده شده و فواصل بين آيات شريفه نيز با گل هاي نُه پر اخترنشان تزيين شده است. گفتني است گنجينه مخطوطات آستان قدس رضوي با بيش از 85 هزار نسخه نفيس خطي شامل مصاحف شريف، قرآن هاي روي پوست آهو منسوب به ائمه اطهار (ع) كتب و رسائل مذهبي و علمي، جلدهاي نفيس روغني، سوخت و معرق، معرقات هنري... به عنوان غنيترين گنجينه نسخ خطي در منطقه و جهان اسلام بشمار ميآيد.
سرویس خبرنگاران/ داخلی/ معصومه علیمردانی
.....................
پایان پیام/ 118