از عطوفت محمدي تا جنايات عبدالمالك ريگي

به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت (ع) ـ ابنا ـ يارانش را بي‌رحمانه شكنجه ‌كردند و جنگ‌هايي فراوان، عليه او به راه انداختند. چرا؟ مگر او چه مي‌گفت؟ پيامبر، اگر چه در عربستان زاده شده، اما رسالتي جهاني بر دوش دارد. پيامش به امپراطوري‌هاي كوچك و بزرگ آن روز سخني مشترك در دل داشت:

« قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلَى كَلَمَةٍ سَوَاء بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللّهَ وَلاَ نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلاَ يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضاً أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُولُواْ اشْهَدُواْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ؛ بگو اى اهل كتاب! بياييد از آن كلمه حق كه ميان ما و شما يكسان است پيروى كنيم كه به جز خداى يكتا را نپرستيم، و چيزى را با او شريك قرار ندهيم، و برخى، برخى را به جاى خدا به ربوبيّت تعظيم نكنيم. پس اگر از حق روى گردانند بگوييد: شما گواه باشيد كه ما تسليم فرمان خداونديم‏.»

پيام امروز ما به پيروان موسي و مسيح، همين آيه شصت و چهارم سوره مباركه آل عمران است كه؛ خشونت مذهبي محكوم است. حال بايد پيام اين آيه را خطاب به برخي از پيروان محمد هم ابلاغ كنيم؛ همانان كه آگاهانه يا ناآگاهانه در برابر كفار مطيع‌اند و بر خلاف اين آيه شريفه كه خشونت مذهبي را محكوم مي‌كند، «فتوا مي‌دهند» و «خون برادرانشان را ناجوانمردانه بر زمين مي‌ريزند.»

«تاسوكي» يك نمونه از ميوه‌هاي اين شجره ملعونه است. افرادي بااستفاده از تاريكي شب، در لباس دوست با فرياد «الله اكبر» خون بيگناهان را بر زمين مي‌ريزند و مي‌گريزند و بعد سنگ اسلام را به سينه مي‌زنند.

آيا پيامبر رحمت فرموده است كه پيروانش خون «بيگناهان» را بر زمين بريزند و از آن فيلم بگيرند و تكثير كنند و در دنيا اين چهره خشن را به اسم اسلام عَلََم كنند؟ آيا سالار كونين ترور و انجام عمليات انتحاري در ماه محرم الحرام و يا در مسجد، در خانه خدا و بين نمازگزاران را جايز شمرده است؟ دروغ چطور؟ آيا فرستاده خدا فرموده است دروغگو دوست خداست؟ آدم ربايي چطور و صدها جرم از اين قبيل چطور؟

آيا سزاوار است كه عده‌اي به نام «الله» به نام خداي عادل محمد كه همواره به عدالت و وحدت فرمان داده است، دستورات خود او را نقض كنند؟ «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَميعاً وَ لا تَفَرَّقُوا.» آيا اينان مي‌توانند ادعا كنند كه پيرو پيامبري هستند كه «رَحْمَةً لِلْعالَمينَ» لقب گرفته و براي احياي ارزش‌هاي اخلاقي مبعوث شده است؟ پيامبري كه از سوي خداوند مهربان، پيغام آورده «وَلاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلاَّ تَعْدِلُواْ اعْدِلُواْ هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَاتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ؛ دشمنى گروهى نبايد سبب شود كه عدالت را رعايت ننماييد. عدالت را پيشه سازيد كه آن به تقوا نزديكتر است و از خدا بترسيد زيرا كه خداوند به آنچه انجام مى‏دهيد، آگاه است»(سوره مائده، آيه8). آيا اين عده، از خدا مي‌ترسند و عادل‌اند؟ آيا اين عده به فكر آبروي اسلام هستند؟

شايد بگويند شيعه كافر است و قرآن مي‌فرمايد: «وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ؛ و هر كجا بر ايشان دست‏يافتيد آنان را بكشيد»(سوره بقره، آيه191).

اين سخن درستي است كه از آن معنايي ظالمانه اراده شده است. آيه 190 همين سوره كه قبل از اين آيه قرار گرفته است چنين مي‌فرمايد: «وَقَاتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَلاَ تَعْتَدُواْ إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبِّ الْمُعْتَدِينَ؛ و در راه خدا با كسانى كه با شما مى‏جنگند بجنگيد ولى از اندازه درنگذريد زيرا خداوند تجاوزكاران را دوست نمى‏دارد» (سوره بقره، آيه190). در اين آيات خداوند مي‌فرمايد با كساني كه با شما «مي‌جنگند» مبارزه كنيد و در هر مكاني آنها را؛ يعني همان كساني كه دست به سلاح برده و با شما مي‌جنگند، را بكشيد. يعني اگر از طرف گروهي خطر بالفعلي متوجه شما نبود و آنها با شما به نبرد برخواستند، باشد شمشيرهايتان در غلاف و تيرهايتان در خشاب بماند.

از طرف ديگر خداوند مي‌فرمايد: «مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا»؛ اين آيه مي‌فرمايد «مَن قَتَلَ نَفْسًا»؛ نه «من قتل مسلماً»؛ يعني اگر كسي خون انساني را به ناحق بريزد، مثل اين است كه همۀ مردم را كشته كه واژه «الناس» به همين مطلب اشاره دارد و روشن است ميان مردم از مليت‌هاي مختلف، از مذاهب مختلف، ‌با عقايد مختلف وجود دارند، اما خون آنها محترم است. و خداي قادر و صبور محمد فرمود: «إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ؛ زيرا پروردگار تو سخت در كمين است» (سوره فجر، آيه 14). چهارم اسفندماه 1388، روز سر كشيدن اين وعده شيرين الهي است، كه هر كه با حق در افتاد ورافتاد.

به راستي پاسخ وجدان بيداردلان هم به اين سؤالات چه مي‌تواند باشد جز اينكه همان سخن خداوند را راجع به شهدايي كه اين عده خونشان را حلال شمرده و بر زمين ريخته‌اند زمزمه كند: «وَ ما نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلاَّ أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزيزِ الْحَميدِ؛ و از ايشان انتقام نگرفتند، مگر آنكه آنان به خداوند عزّتمند ستوده ايمان داشتند.» سلام بر تمام شهيدان راه خدا، آن هنگام كه متولد شدند و آن زمان سربرخاك گذاشتند و آن وقت كه سر از خاك برمي‌دارند.

يادمان باشد كه وعده «وَ سَيَعْلَمُ الَّذينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُون‏» (سوره شعراء، آيه 227)، همچنان در سنت تاريخ جريان دارد.

.................

پايان پيام/107