سردار دوماهه‏ی تاسوعای چابهار + تصاویر

سلام سردار! می‏بینی این مردنمایان نامرد، حتی اگر تو با سلاح اشک هم پا به میدان گذاشته باشی از تو می‏ترسند. تو بعد از چهارده قرن، ثابت کردی که همچنان کاروان حسین و حسینیان، قافله از جان گذشتگان است و هر که پا بر سر جان خویش نگذاشته و از جان شیرین نگذشته او را راهی به وادی کربلاییان نیست. تو آنقدر بزرگی که هنوز شصت روزه نگذشته، خدا پیک وصل و وصال را با هم بر تو نازل کرد؛ شهید عشق!

درست است که تابوت تو اصغر است اما نه برای ما. درست است که قبر تو اصغر است اما نه برای ما، برای ما هم خودت اکبری، هم تابوتت و هم مزارت. تو برای ما عزیزی، ما از خاک مزارت شفا می‏جوییم و از روح بزرگت شفاعت می‏طلبیم؛ ما صدای قهقهه مستانه تو را در ملکوت شنیده‏ایم. 

بگذار آنها که تو را پرپر کرده‏اند بگویند شفاعت خواستن از شهید و شفا جستن از مزار تو شرک است. این مردنمایان نامرد درک نمی‏کنند که حرفشان، رونوشتی است از سخنان شیطان که بر مرکب هوای نفسشان نشسته و بر قلب آنها فرود آمده و آنجا لانه کرده و مغزشان را در اختیار گرفته و هر چه شیطان می‏گوید، تکرار می‏کنند و هر چه شیطان دستور می‏دهد اجرا می‏کنند؛ أَ فَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلى‏ عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَلى‏ سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَلى‏ بَصَرِهِ غِشاوَه؛ آيا ديدى كسى را كه معبود خود را هواى نفس خويش قرار داده و خداوند او را با آگاهى(بر اينكه شايسته هدايت نيست) گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مُهر زده و بر چشمش پرده‏اى افكنده است (سوره جاثیه، قسمت اول آیه 23)؛ خَتَمَ اللَّهُ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ وَ عَلى‏ سَمْعِهِمْ وَ عَلى‏ أَبْصارِهِمْ غِشاوَةٌ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظيم؛ خدا بر دلها و گوشهاى آنان مهر نهاده؛ و بر چشمهايشان پرده‏اى افكنده شده؛ و عذاب بزرگى در انتظار آنهاست(سوره بقره، آیه7).

تو تا حالا کجا بودی سردار؟ خیلی وقت‏ پیش منتظرت آمدنت بودیم، منتظرت بودیم تا بیایی و مشت این شیاطین را بازتر کنی! سردار خدا! می‏بینی! اینها می‏خواستند از اسم خدا هم سوء استفاده کنند؟ مگر تو نباشی سردار که مزدوران شیاطین بتوانند چنین خبطی بکنند، که هستی و خواهی بود و مقبره کوچکت هم «تا قيامت‏ مزار عاشقان و عارفان و دلسوختگان و دار الشفاى آزادگان خواهد بود» و خواهد ماند.

«ثنا» من فکر می‏کنم از ثنای تو، تا ثنای لب و دندان سنایی(1) از خاک تا افلاک فاصله باشد. راستی «ثنا» جان! چرا به قافله حسین آمده بودی؟ آمده بودی ثنای حسین بگویی و در رثای او بگریی، یا آمده بودی ثنا خدای حسین را بگویی و شکر او کنی که حسین را به ما داده است؟

 سردار دو ماهه! «ثنا پر دل!» دل کوچک تو از چه پر بود؟ از محبت به حسین و عشق به خدای حسین! ثنا جان! اینها از چشم سپاهیان ابلیس، گناهان بزرگی هستند، آنقدر بزرگ که حاضرند در ماه حرام، با دست شیطان خلعت شرارت به تن کنند و با آدرس‏های غلط جهالت، کورکورانه به باغ حسینان شبیخون بزنند و به قیمت جهنمی کردن خودشان، گل‏ها و غنچه‏ها را پرپر کنند و شاخه‎‏های درختان باغ را بشکنند. می‏بینی سردار، حتی اگر دو ماه از عمر تو گذشته باشد، اینها از خون تو نمی‏گذرند، حتی حاضرند برای اینکه به تو صدمه‏ای بزنند بروند جهنم. 

ببینم مادرت کام تو را با آب زمزم برداشته بود یا با آب فرات، شاید هم با تربت سالار شهیدان عشق، حضرت سیدالشهدا علیه السلام؟ شاید هم معجونی از تربت حسین و آب فرات و آب زمزم؟ چشم‏هایت را باز کن سردار! ما صدای قهقهه مستانه تو را در ملکوت شنیده‏ایم. چه آرام خفته‏ای سردار! خوش به حالت و خوش به حال مادرت که گوهری چون تو را در دامن خود پروراند. راستی! به مادر معلم و شهیدت هم که تو در آغوشش به شهادت رسیدی، سلام ما را برسان.

سردار! بگذار اشك‌هايم از روزني به ملكوت پاك تو پا بگذارند و تو را ببينند و با تو حرف بزنند و به تو سلام دهند؛ السلام علی الطفل الرضیع؛با همین تعبیر مفرد مذکر!