به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ "محمد رضا جوان آراسته" مدیر گروه داستان مدرسه اسلامی هنر قم گفت: همیشه اولین نکته ای که در رابطه با موضوع قرآن و داستان به ذهن می آید، استفاده قرآن از داستان برای القای هرچه بهتر مفاهیم خود است؛ و در وهله بعدی آن که آیا داستان های قرآنی هیچ قرابتی با آن چه امروز داستان خوانده می شود دارد یا خیر و آیا می توان از داستان های قرآن الگویی برای داستان نویسی دینی استخراچ کرد یا خیر.
وی گفت: سخن من پیرامون تفاوت مهم و البته کم تر دیده شده میان داستان در قرآن و داستان امروزین میباشد.
در داستان نویسی امروزین یک قانون مهم در فهم اثر هنری وجود دارد و آن مرگ مولف است. در واقع اثر هنری امروز را (از جمله داستان) بدون در نظر گرفتن امضای صاحب اثر مورد نقد و بررسی قرار می دهند. به عبارت دیگر، یک اثر هنری باید مستقل از خالق خود معنا و مفهوم داشته و بتواند صاحب کارکرد باشد. داستان امروز خود بسنده است، به این معنا که به هیچ چیز جز خود نیاز ندارد و خواننده آن بدون هیچ اطلاعات پیشینی می تواند آن را بخواند و بفهمد.
جوان آراسته گفت: رد پای این قانون را نمی توان در داستان های قرآن پی گرفت چرا که مخاطب قرآن وقتی آن را می گشاید با پیش زمینه با صفحات آن مواجه می شود و آن حضور یک مولف صاحب قدرت است. در واقع داستان های قرآن بخش زیادی از اثر بخشی خود را مدیون مولف آن هستند چرا که پذیرش خدایی عالم و قادر مطلق به این داستان ها اعتبار می دهد.
وی افزود با اندک توجهی به کتاب های بسیاری که داستان های قرآن را گرد آوری کرده اند می توان دریافت که بیشتر یا غالب آن ها هیچ گاه عینا همان داستان در قرآن را با همان ساختار روایی نقل نکرده اند بلکه با اندک دخل و تصرفی آن را تبدیل به داستان هایی با ساختارهای امروزین کرده اند. دلیل روشن است، داستان های قرآن به محض جدا شدن از این کتاب مقدس گرفتار همان قانون مرگ مولف می شوند و این یعنی لزوم پایبند شدن در چهارچوب های تعریف و شناخته شده داستانی امروز.
سرویس خبرنگاران/ داخلی/ حسینی
.....................
پایان پیام 132