به گزارش خبرگزاری اهل بیت (ع ) ـ ابنا ـ آيت‌الله العظمی ناصرمكارم شيرازی از مراجع معظم تقلید درسحرگاه شب بیست سوم ماه رمضان در مدرسه امیرالمومنین (ع) قم در ادامه شرح وصیت نامه امام علی (ع) دربستر شهادت گفت: امام علی(ع) در بستر شهادت هم درس‌های عالی اخلاق به ما می‌دهند، درس‌هايی كه انسان را بيدار و متوجه وضعيتش در دنيا می‌كند، الان آن علی(ع) با آن قدرت و شهامت اينك با اين فرق شكافته در بستر شهادت است. ومیفرماید اين وضعم برای شما عبرت است و فردا هم از ميان شما می‌روم، پس ديروز، امروز و فردای مرا نظاره كنيد و از آن عبرت بگيريد.
این مرجع تقلید ادامه داد: مرگ برای همه واقع خواهد شد چه سلاطين و ظالمانی در اين دنيا بودند كه آخرش با چه سرنوشتی گرفتار شدند و رفتند و در زمان ما هم صدام‌ها و قذافی‌ها، به چه سرنوشتی دچار شدند، بدبخت كسی است كه به اين دنيا اعتماد كند. دنيا چه چشمه‌هايی را از خود نشان می‌دهد اما ما چشم عبرت بين نداريم.
آیت الله العظمی مکارم به بخش دیگر وصیت نامه امام که در خصوص عفو میباشد اشاره و بیان کرد: مولا در بستر شهادت نيز به ما درس حيات و زندگی و سعادت می‌دهد و ادامه وصيت امام درباره عفو است که می‌فرمايد اگر زنده ماندم اين شخص ضارب را عفو می‌كنم و اگر از دنيا هم رفتم شما او را عفو كنيد، ابن ملجم فردی است كه اشقل‌الاخرين شقی‌ترين و سنگدل‌ترين مردم آخرالزمان(عج) معرفی شده است. او امام علی(ع) را به شهادت رساند اما امام می‌فرمايد او را عفو كنيد و اگر هجوم افكار مردم كوفه جهت كشتن ابن ملجم نبود، امام حسن(ع) او را عفو می‌كرد چراكه كار به جايی رسيده بود كه مردم كوفه می‌خواستند خودشان او را بكشند و آتش بزند.
این مفسر قرآن کریم ادامه داد: اگر مسئله عفو و گذشت باشد، چهره زندگی ما غير از اين است كه اين همه پرونده‌های زيادی در دادگاه‌ها به خاطر يك گذشت كوچك روی هم جمع شده است، وقتی بررسی می‌كنيم می‌بينيم ريشه تمام اين پرونده‌ها در بسياری از جاها به يك مسئله كوچك ختم می‌شود كه آنجا عفو نكردند و نبخشيدند و آن مسئله بزرگ شده است كه اين شبيه بهمن‌هايی است كه وقتی برف می‌آيد می‌ماند. كارهای كوچك هم مثل همين بهمن است كه اگر متوقفش نكنيد، تبديل به يك موضع بسيار خطرناك و وحشتناكی می‌شود تا می‌توانيد عفو و گذشت كنيد اتحادتان را به هم نزنيد و هرگز يك مسئله كوچك را بزرگ نكنيد اين سفارش‌های مولا است.
سرویس خبرنگاران/داخلی/امیرمحسن سلطان احمدی
..............................
پایان پیام/104