به گزارش خبرگزاری اهلیبت(ع) ـ ابنا ـ در پی شدت گرفتن جنایات وهابیان در نقاط مختلف جهان و امتداد آن به نقاطی مانند اندونزی و لیبی، مجمع جهانی اهل بیت(ع) بیانیه مهمی صادر کرد.
در این بیانیه با ذکر شواهد تاریخی، همراهی جریان سلفی گری با استعمارگران ثابت شده و آمده است: "هر گاه خون تازه ای در رگهای امت اسلامی جاری میشود و دشمنان اسلام در تنگناهای سخت گرفتار می گردند، فتنه انگیزان وهابی و سلفی با شدت بخشیدن به فعالیتهای تخریبی خود، مانع از قدرت گرفتن اسلام و مسلمین میشوند".
بخش دیگری از بیانیه مجمع، به انفعال و بی عملی وهابیون در جریان بهار بیداری اسلامی اشاره کرده و آنان را سوءاستفاده کنندگانی دانسته است که پس از به ثمر رسیدن خون شهیدان، سینه سپر کرده و در اوضاع هرج و مرجها و بیثباتی، اهداف شوم خود را عملی مینمایند.
متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
قال الله تعالی في کتابه الکریم: الفتنَةُ أَشَدّ مِنَ القَتْل. (سوره مبارکه بقره ـ آیه 191)
اقدامات ضد اسلامی وهابیون منحرف که در ماههای اخیر شدت گرفته است در روزهای گذشته به اوج خود رسید و علاوه بر ادامه کشتار شیعیان در پاکستان، دامنه جنایات به اندونزی و لیبی کشیده شد و فاز جدیدی نیز در تخریب آثار اسلامی و اماکن مقدس آغاز گردید.
در این راستا، در مقطع زمانی کوتاهی شاهد فجایعی نظیر "بستن راه بر اتوبوسهای شیعیان پاکستان و کشتار جمعی آنان در روز روشن"، "کشتن و آواره کردن شیعیان اندونزی و سوزاندن منازل آنان"، "تخریب مساجد و مقابر علماء در بحرین"، "تخریب مرقد منسوب به فرزند جگرگوشه پیامبر حضرت امام حسین(ع) در دمشق"، "تخریب مرقد نواده سبط اکبر پیامبر حضرت امام حسن(ع) در زلیتن" و "کشتن دهها نفر از سادات حسنی و شیعیان در لیبی" هستیم ؛ جنایاتی که نه توسط کفار، مشرکین، یهودیان و صلیبیان، بلکه مستقیماً به دست نامردمانی که خود را مسلمان مینامند رخ داده و می دهد.
با توجه به این حجم گسترده از فجایع، مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) به عنوان سازمانی بینالمللی که دارای مرجعیت فکری و فرهنگی در بین میلیونها تن از مسلمانان جهان است، لازم می داند که توجه جهانیان را به نکات زیر جلب مینماید:
1. مهمترین مسأله ای که مسلمانان جهان باید به آن توجه کنند این است که هر گاه خون تازه ای در رگهای امت اسلامی جاری میشود و دشمنان اسلام در تنگناهای سخت گرفتار میگردند، فتنه انگیزان وهابی و سلفی با شدت بخشیدن به فعالیتهای تخریبی خود، مانع از قدرت گرفتن اسلام و مسلمین میشوند.
آیا عجیب نیست که درست پس از پیروزی مجاهدان افغان بر اشغالگران، طالبان ظهور کرد و شهد پیروزی را در کام افغانستان مظلوم تلخ نمود؟ آیا این یک تصادف است که با سقوط صدام و پایان حکومت عفلقیها تروریستهای سلفی، عراق مظلوم را صحنه انفجارها و ناامنی ها کردند؟ آیا این فقط یک اتفاق است که پس از پیروزی مردم مستضعف مصر و لیبی بر حکومتهای دیکتاتوری، سلفیون خشکمغز پا به میدان گذاشتند و با حمله به اماکن مورد احترام مردم، خشونتهای فرقه گرایانه ایجاد کردند؟ و آیا ساده لوحی نیست که فشارهای بی حد جبهه کفر و استکبار بر مقاومت اسلامی را ـ که با حمایتهای مالی و تبلیغاتی وهابیون انجام می شود ـ بی ارتباط با پیروزی های آن در لبنان و فلسطین بدانیم؟
این هماهنگی وهابیون وسلفیون با قطب کفر و استعمار، بهترین پاسخ برای آنان است که هنوز در غربساخته بودن این مذهب جعلی تردید داشتند.
2. متأسفانه مزدوری جریانهای مذکور برای آمریکا و صهیونیسم، فقط در حمله های تروریستی و حذف فیزیکی خلاصه نمیشود؛ بلکه این وارثان ابوجهل و ابولهب، فرهنگ و تمدن امت اسلامی را نیز نشانه رفته اند.
دست اندازی وهابیون به نمادهای فرهنگ و پیشینه مسلمانان و تخریب آثار و مآثر آنان، تاریخی به قدمت حاکمیت آل سعود خائن دارد. «تخریب مراقد اهل بیت(ع) و صحابه پیامبر(ص) و شهدای صدر اسلام در قبرستان بقیع در مدینه منوره»، «دو بار غارت حرم مطهر امام حسین(ع) در کربلای معلی»، «تخریب تدریجی آثار تمدن اسلامی در سراسر حجاز»، «تخریب حرم امامین عسکریین(ع) در سامراء»، «تخریب و سوزاندن ضریح های مورد احترام مردم در مصر»، «تلاش برای تخریب مقام رأس الحسین(ع) در قاهره»، «حمله به حرم حضرت زینب کبری(س) در دمشق»، «تخریب ضریح منسوب به حضرت محسن بن الحسین(ع) در حلب» و سرانجام «تخریب حرم و نبش قبر جناب عبدالسلام الاسمر الحسنی در زلیتن لیبی» نماد های بارز این جنایات فرهنگی هولناک است.
این در حالى است که تمام عقلای جهان، بودجه‌هاى زیادى براى حفظ و مرمت آثار تاریخى خود ـ اعم از دینى و غیر دینى ـ اختصاص می دهند و به این نمادها و نشانه ها که گویاى سابقه تمدنی و فرهنگی آنهاست افتخار مى‌کنند.
3. مسأله مهم دیگر، سوءاستفاده سلفیون و وهابیون از قیامهای مردم بیدارشده و مصادره خون شهدای انقلابهاست. همه می دانند که پیروان ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب، نه تنها هیچ نقش مثبتی در بهار بیداری اسلامی منطقه نداشتند بلکه با قواعد خودساخته ای همچون «الحق لمن غلب» و «لاینعزل السلطان بالفسق» مردم را به اطاعت از اولوالامرهایی مانند «مبارک»، «قذافی»، «آل خلیفه» و «آل سعود» فرا خوانده و می خوانند. اما به محض آنکه خون جوانان شهید ثمر داد و طواغیت از تخت به زیر کشیده شدند، این کوردلان سینه سپر کرده و با استفاده از هرج و مرجها و بیثباتیها اهداف شوم خود را عملی نمودند.
4. گرچه چندان امیدی به مجامع بين‌المللي و سازمانهای جهانی نیست اما یک بار دیگر وجدانهای آنان را مورد سؤال قرار می دهیم که چرا در مقابل جنایات وهابیون و نیز حمایت دولتهای غربی از تروریستهای القاعده و طالبان سکوت کرده اند؟
5. همچنین از علمای جهان اسلام می پرسیم که تا چه زمانی می خواهند در برابر جنایتها و خیانتهای سعودیان و وهابیان سکوت کنند؟ آیا ریخته شدن روزمره خون بیگناهان به وسیله تروریستهایی که با فتاوای علمای وهابی تحمیر شده و با پول شیوخ خلیج تجهیز شده اند گناه کوچکی است؟ آیا محو تدریجی آثار تاریخى و مذهبی مسلمانان مصیبت ناچیزی است؟ آیا سوزاندن کتابها و میراث ماندگار مسلمانان جهان خسارت کمی است؟ آیا اگر خداى‌ناکرده روزى خونریزی های سلفیون از اندونزی و پاکستان و عراق، به حرمین شریفین برسد باز هم سکوت اختیار مى‌کنند؟ یا اگر زمانی عالم‌نمایان وهابى فتوا به تخریب حرم پیامبر اکرم (ص) بدهند باز هم به انفعال خود ادامه خواهند داد؟
6. سخنی نیز با دولت و علمای اندونزی داریم: مشرق زمین همواره محل همزیستی مسالمتآمیز پیروان ادیان و مذاهب بوده است. از این گذشته، کشورهای اسلامی شرق آسیا این افتخار را دارند که اسلام را از طرق صلحآمیز و