به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ پایگاه اطلاع رسانی و تحلیلی «ربلیون» اسپانیا در مقاله اش با عنوان «آیا ایران منزوی است؟» که به قلم «آنخل گرا کابره را» به نگارش درآمده، نوشته است: آنهایی که هنوز به چهره منفور ساخته شده از ایران در سطح بین المللی که از سوی رسانه های در خدمت واشنگتن و سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) ترویج می شود، عقیده دارند باید در این طرز فکر خود بازنگری کنند، چون این نگاه مضحک و بی پایه پس از شانزدهمین نشست کشورهای عضو جنبش عدم تعهد که طی روز های 26 تا 30 آگوست در تهران برگزار شد، دیگر از هم گسیخته است.
ربلیون می افزاید: اکنون باید پرسید آیا آمریکا همانند پارس ها ، قادر است 120 عضو از 192 عضو سازمان ملل متحد را که از نیمکره جنوبی بوده و 54 درصد جمعیت جهان را تشکیل می دهند، دور هم جمع کند و با آنها به طور سازنده و به منظور رسیدن به اتفاق نظر در مورد مسائل مختلف و پیچیده بین المللی کار کند؟! آنهم نشستی که در آن 17 کشور از جمله چین ، برزیل، آرژانتین و مکزیک نیز به عنوان ناظر حضور داشتند .
این پایگاه تحلیلی – اطلاع رسانی تصریح می کند: دستیابی به چنین اجتماعی از ملتهایی که از نظر فرهنگی و سیاسی بسیار متفاوت هستند، نیاز به اراده ای بی وقفه برای مذاکره دارد که بی تردید از طریق واقعیتهای صحنه بین المللی تقویت شده است.
به نوشته ربلیون، تک قطبی ای که غرب پس از فروپاشی شوروی سابق قصد تحمیل آن را داشت، به دلیل جنگهای تجاوزکارانه و اقتصاد کازینویی و مبتنی بر قمار آنها شکست خورده است و اکنون ملت ها این نکته را فهمیده اند که جهانی سازی نئولیبرالیسم به جای آنکه زندگی بهتری برای آنها به ارمغان آورد، مشکلاتشان را تشدید کرده و بشریت را بسوی نابودی سوق می دهد.
این نشریه تصریح می کند: اکنون چندجانبه گرایی و چند قطبی شدن در حال استقرار در جهان است؛ کشورهای «بریکس» (برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی) با نفوذی عظیم ظهور کرده اند، آمریکای لاتین و حوزه دریای کارائیب از حیاط خلوت آمریکا به شورشی ترین منطقه علیه نئولیبرالیسم تبدیل شده و همچون کرانه ای برای استقلال سیاسی، در حال تحکیم و تقویت خویش است.
ربلیون یادآور می شود: در این راستا ، ترکیه نیز به عنوان یک قدرت منطقه ای سر بر آورده ، مصر – پتانسیل روشنفکری و نظامی- که از زمان مرگ ناصر به پیاده نظام لشکر امریکا و اسراییل تبدیل شده بود، با نسیم تازه جنبش مردمی دوباره جان گرفته و ایران؛ غول نفتی و مهد یک فرهنگ و تمدن بزرگ، از زمان پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1979 به عنوان قطب مقاومت منطقه علیه امپریالیسم در حال دفاع از مواضع خویش است.
این نشریه تحلیلی اسپانیایی در ادامه مقاله اش به تحلیل نشست تهران و روابط قدرتهای منطقه خاورمیانه پرداخته و نوشته است: به عنوان نشانه گویایی از تغییر شرایط، مصر برای نخستین بار هیاتی را آنهم به ریاست «محمد مرسی» رئیس جمهوری تازه انتخاب شده خود به تهران فرستاد؛ کسی که عضو «اخوان المسلمین» است و در یک بازی شطرنج زیرکانه، راس هرم نظامی کشور را که متشکل از ژنرالهای دوران حسنی مبارک، متحد امریکا و اسراییل بودند، برکنار کرده است.
ربلیون می افزاید: با وجود آنکه بین تهران و قاهره اختلافاتی در زمینه ارزیابی وضعیت سوریه وجود دارد اما هر دو کشور در یک موضوع اساسی با یکدیگر هم عقیده اند و آن این است که درگیری در سوریه باید از طریق یک راه حل سیاسی و بدون مداخله خارجی متوقف شود.
به نوشته ربلیون، این موضوع پس از مذاکرات فشرده بین کشور میزبان، کوبا و قطر با نگاه مثبت سوریه در بیانیه پایانی نشست سران عدم تعهد در تهران گنجانده شد، اما از آن مهمتر، این است که مرسی و همتای ایرانی اش، محمود احمدی نژاد پیشنهادهای کاری مشترکی را با کشورهای دیگر منطقه به منظور پیشبرد این راه حل ارائه دادند .
تحلیلگر اسپانیایی خاطرنشان می کند: از این پس، برقراری دوباره روابط دیپلماتیک و همکاری بین قاهره و تهران تاخیر زیادی نخواهد داشت و بیهوده نبود که مرسی سنی در زمان واگذاری ریاست جنبش عدم تعهد از سوی مصر به احمدی نژاد شیعه ، او را «برادر عزیز» خود خطاب کرد و نظام جمهوری اسلامی ایران را نیز «برادر» خواند.
ربلیون با اشاره به اینکه در سایت انگلیسی اخوان المسلمین مصر آمده است که این گروه هدف (مبارزه با فرقه گرایی، کنارگذاشتن درگیری سنی - شیعه و ایجاد یک جبهه متحد مسلمان که ایران را نیز در بر بگیرد)، دنبال می کند، می افزاید: به همین دلیل است که مصر و ایران می توانند کارهای زیادی را برای خاموش کردن آتش درگیریهای فرقه ای بین مسلمانان و پیروان دیگر ادیان که در جنگهای ماجراجویانه استعمارگران در عراق، افغانستان ، لیبی و سوریه شعله کشیده و همواره از سوی امپریالیست ها و حکومتهای سلطنتی سنی تغذیه شده است، انجام دهند.
ربلیون تصریح می کند: نشست تهران نشان داد که جنبش غیرمتعهدها بیش از همیشه به نبرد برای صلح و جلوگیری از یک تقسیم بندی جدید در جهان نیاز دارد. اگر این جنبش بتواند وحدت خود را حفظ کند، می توان انتظار داشت همبستگی قاطع آن با فلسطین، دفاع از موضع اکوادور در مساله جولیان آسانژ موسس سایت افشاگر ویکی لیکس، ادعای آرژانتین بر جزایر مالویناس( فالکلند)، محکومیت تحریم کوبا ، حمایت از ایران و حق همه کشور ها برای توسعه انرژی هسته ای با اهداف صلح آمیز، اصلاح ساختار سازمان ملل، گفت و گوی تمدن ها، حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات، دفاع از حق تعیین سرنوشت و حاکمیت ملت ها ، حق بهره برداری از منابع طبیعی خود و محکومیت هر نوع دخالت خارجی ادامه یابد.
....................پایان پیام/218