به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ نویسنده مطلبی در نشریه «تروث دیگ» مطلب خود را با این جمله آغاز می‌کند: باراک اوباما چندی پیش در یکی از سخنرانی‌هایش، گفت که دولت ایران باید متوجه باشد که با دنیایی روبه‌روست که در برابر ابهامات برنامه هسته‌ایش متحد است؛ این مطلبی بود که رسانه‌های غربی، چندان توجهی به آن نکردند، ولی برگزاری اخیر اجلاس عدم تعهد در تهران، مانند یک سیلی بر صورت جنگ اقتصادی و تجاری آمریکایی ـ اسرائیلی علیه برنامه هسته‌ای ایران بود.
این مطلب ادامه می‌دهد: ۱۲۰ کشور شرکت کننده در این اجلاس ـ که نزدیک دو سوم از اعضای سازمان ملل متحد و نماینده ۵۵ درصد از جمعیت کل دنیا بودند ـ از تحریم ایران سر باز زدند و بیشترشان از برنامه هسته‌ای ایران برای تولید انرژی و سوخت الکتریکی دفاع کردند.
نویسنده با توجه به اینکه آمریکا و اروپا نیمی از تولید ناخالص داخلی جهان را از آن خود کرده‌اند و همچنین بزرگترین قدرت نظامی جهان را تشکیل می‌دهند، این پرسش را مطرح می‌سازد که: آیا موضع نمادین این اجلاس اهمیت داشت یا خیر؟
وی سپس درصدد پاسخ به این پرسش برمی‌آید و می‌گوید: بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، فشارهای متعدد نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل را نادیده گرفت و به نشست تهران پیوست. نخست‌وزیر هند، نه تنها در این اجلاس شرکت کرد، بلکه به همراه خود یک هیأت تجاری را به تهران آورد تا به مذاکرات و بستن قراردادهای تجاری با تهران بپردازد. این در حالی است که رئیس جمهور مصر برای نخستین بار از سال ۱۹۷۹ به ایران آمد و نشانه‌ای از پایان چاپلوسی‌های قاهره در مقابل آمریکا بود.
این مطلب ادامه می‌دهد: بیانیه پایانی این اجلاس، حق ایران برای دستیابی به انرژی هسته‌ای را به رسمیت شناخت و تحریم‌های آمریکا علیه ایران را پس زد.
همچنین اعلام کرد که هر گونه اقدام نظامی علیه تأسیسات هسته‌ای ایران بنا بر حقوق بین‌الملل غیر مشروع و نقض آشکارای حقوق بشر خواهد بود؛ به عبارتی، سند پایانی اجلاس عدم تعهد، مخالف با هر آنچه کلینتون و نتانیاهو اعلام نمودند، بود.
البته نویسنده، همچنین به مواردی اشاره می‌کند که در آن، اجلاس تهران برای ایران ناامید کننده بود و از جمله درباره مواضع برخی کشور‌ها در مقابل بحران سوریه در این مورد یاد می‌کند و مستقیم به ترجمه اشتباه سخنان محمد مرسی نیز اشاره می‌دارد.
وی سپس می‌افزاید: واشنگتن و اسرائیل در صدد هستند تا ایران را به یک کشور منفور بدل سازند و با اعلام اینکه ایران به دنبال ساخت سلاح اتمی در پوشش برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای است، توجه جهانی را جلب کنند. اما رهبر ایران در اجلاس، بار‌ها در نکوهش سلاح‌های اتمی سخن گفت و بلندپروازی ایران برای دستیابی به سلاح اتمی را تکذیب کرد.
با این حال، وزارت دارایی آمریکا، اقدام به وضع تحریم‌هایی علیه بانک‌ها و شرکت‌های طرف سومی کرد که با ایران وارد معامله می‌شود. واشنگتن در صدد است تا آنچه در دهه ۱۹۹۰ بر سر عراق آورد، بر ایران نیز اعمال کند.
وی سپس با اشاره به تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا علیه ایران، می‌نویسد: اکنون آمریکا در بحث تحریم، بسیار فرا‌تر از سازمان ملل رفتار کرده و دست مشتریان نفتی ایران را کاملاً بسته است. البته درباره چین، از آنجا که از تحریم سر باز زده، این کشور را نادیده گرفته و به برخی کشور‌ها فرصتی برای کاهش واردات از ایران داده است.
در این حال، برای اینکه گزینه دومی پیش پای دیگر وارد کنندگان نفت بگذارد، عربستان سعودی را به اضافه تولید نفت متقاعد کرده است؛ جالب آنکه این تحریم نفتی ایران، موجب افزایش بهای سوخت و به بهانه‌ای در دست جمهوری‌خواهان برای حمله به اوباما در کمپین‌های انتخاباتی بدل شده است.نویسنده سپس اشاراتی به ناکام ماندن تحریم‌ها می‌کند و می‌نویسد: هرچند در ماه جولای صادرات نفت ایران به شدت کاهش پیدا کرد، گزارش‌ها در ماه آگوست، حاکی از آن است که صادرات ایران به نزدیک دو میلیون بشکه در روز، یعنی میزان عادی صادرات ایران بازگشت. هم‌اکنون بازار نفت با مشکل روبه‌رو شده و بهای نفت آمریکا به محدوده ۱۰۰ دلار در هر بشکه نزدیک می‌شود؛ بنابراین، در صورتی که ایران بتواند بیمه نفت‌کش‌های خود را انجام داده و با ارتباط مستقیم برای انتقال درآمد نفت، از سیستم بانکی تحت تسلط آمریکا دوری کند، به آسانی قادر به فروش نفت خواهد بود.
نویسنده همچنین اذعان می‌کند که: ایران با توجه به مواضع دیپلماتیکش در قبال اسرائیل، آمریکا و اروپا، از اجلاس عدم تعهد به شکل چشمگیری قدرتمند بیرون آمد. این اجلاس قویاً در برابر اقدام به حمله نظامی علیه تأسیسات هسته‌ای ایران هشدار داد و از تحریم‌های مالی و بانکی یک‌جانبه آمریکا نیز انتقاد کرد. ایران از این پس، می‌تواند تا کمپین آمریکایی ـ اسرائیلی را یک سیاست کوته‌بینانه و ریاکارانه معرفی کند که از سوی بیشتر کشورهای جهان پس زده شده است.
نویسنده در پایان اشاره می‌کند که: البته ایران نباید غیر واقع‌گرایانه از هند یا دیگر شرکت کنندگان در اجلاس عدم تعهد انتظار داشته باشد که در برابر آمریکا و اسرائیل به پا خیزند یا اقدامات نمایشی کنند.
................پایان پیام/ 218