به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ در ساعت 4 و ده دقیقه بعد از ظهر روز 14 سپتامبر سال 1982 انفجاری در منطقه الاشرفیه واقع در شرق بیروت پایتخت لبنان انجام شد، این مرکز وابسته به شبه نظامیان نیروهای لبنانی بود، در این انفجار که فالانژیست های لبنان را هدف قرار داده بود، بشیر جمیل رئیس جمهور منتخب لبنانی ها کشته شد.
با آغاز 15 سپتامبر نیروهای اسرائیلی حمله همه جانبه ای را در 5 محور به سمت غرب بیروت آغاز کردند، نیروهای مقاومت ملی و احزاب اسلامی لبنان در برابر این حمله ایستادگی کرده و با صهیونیست ها در تمامی محورها درگیر شدند. نیروهای مرکزی لبنان با صدور بیانیه هایی اعلام کردند که خسارت های زیادی را به تجهیزات و نظامیان صهیونیست ها وارد کرده‌اند، اسرائیل نیز اذعان کرد که در این حملات دو نظامی اسرائیلی کشته شده و 42 نفر نیز زخمی شده‌اند.
«مناخیم بگین» نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی البته به موریس درایبر فرستاده آمریکا در خاورمیانه گفت که ورود نیروهای اسرائیلی با هدف تامین آرامش و ثبات بعد از ترور بشیر جمیل و ممانعت از وقوع اتفاقات خطرناک است.
فرستاده آمریکا همچنین با اسحاق شامیر وزیر خارجه وقت صهیونیست‌ها دیدار کرد، درایبر به روزنامه نگاران گفت که آمریکا می‌خواهد پیشرفت هایی را به دست آورد و تمام تلاش خود را در زمینه حل اوضاع لبنان خواهد کرد. او همچنین گفت که مذاکرات در زمینه ارزیابی اوضاع لبنان در پی ترور بشیر جمیل بوده است، او گفت که این مهم است مانع از بروز اتفاقات غیر منتظره و خونریزی در لبنان شود.
روز بعد صهیونیست ها پیشروی خود را به سوی عمق غربی بیروت ادامه دادند و به مناطق الحمراء، المزرعه، المناره ، المصیطبه و الغبیری و دیگر مناطق بیروت رسیدند.
در روز 17 سپتامبر آنها بیروت غربی را به اشغال خود درآوردند و یورش ها و بازداشت های وسیعی را در آن شروع کردند، در این عملیات بیش از 1500 نفر بازداشت شدند، مقادیر زیاد اسلحه نیز از مناطق اشغال شده بر اثر بازرسی از منازل مردم به دست آنها افتاد، آریل شارون وزیر جنگ اسرائیلی ها که بعدها به قصاب صبرا و شتیلا معروف شد، بعد از دیدار با موریس درایبر گفت که نیروهای اسرائیلی تا زمان خروج استشهادی های فلسطینی در بیروت باقی خواهند ماند.
وی مدعی بود که حدود دو هزار فلسطینی به صورت کامل مسلح هستند و در بخش مسلمان نشین پایتخت لبنان حضور دارند. این در حالی بود که بخش زیادی از مبارزان فلسطینی در اواخر سال 1982 بیروت را از طریق بندر لبنان ترک کرده به طرطوس رفته بودند.
وزارت خارجه آمریکا در بیانیه‌ای رسمی پیش از این اعلام کرده بود که 9 هزار و 300 نفر از جنبش آزادیبخش فلسطین و 2 هزار و 600 نفر از ارتش آزادیبخش و 3 هزار و 600 نظامی سوری در بین 21 آگوست تا اول سپتامبر این منطقه را ترک کرده اند.
از سوی دیگر یاسر عرفات رئیس کمیته اجرایی سازمان نیز در شهر روز 16 سپتامبر در رم خواستار بازگشت نیروهای چند ملیتی به لبنان شد تا مسئولیت خود در حمایت از شهروندان و زنان و کودکان بر عهده بگیرند، او هنگامی که با این سوال مواجه شد که آیا از اینکه نیروهای از پایتخت لبنان خارج شده اند متاسف است، گفته بود: هرگز؛ من از این متأسفم که سه کشور بزرگ به من قول شرف دادند[ و به آن عمل نکردند]. (نیروهای چندملیتی قرار بود به صورت همزمان نظامیان آزادیبخش را از لبنان خارج کنند و در مقابل نیروهای اسرائیلی نیز از این کشور خارج شوند، اما اسرائیل به وعده خود در خروج نیروهایش عمل نکرد.)
عصر روز 17 سپتامبر بود که کم کم اخبار کشتار در اردوگاه های صبرا و شتیلا که در دو روز گذشته روی داده است، منتشر شد. در این خبرها آمده بود که صدها تن از زنان و کودکان و پیرمردها کشته شده اند، ارزیابی ها نشان می داد که این تعداد شامل بیش از 1400 نفر از لبنانیها و فلسطینی ها است و در این کشتار از انواع آلت های کشنده نظیر چاقو و گلوله و بمب و ... استفاده شده است.
کشتار در بعد از ظهر روز 16 سپتامبر آغاز شده بود و در تمام روز جمعه و صبح شنبه نیز ادامه پیدا کرد، شاهدانی که موفق به فرار از این کشتار شدند، گفتند که کشتار حتی شامل سگ ها و گربه های اردوگاه‌ها نیز می شد، این کشتار با اشغال این اردوگاه ها از سوی نیروهای اسرائیلی آغاز شد. خبرگزاری ها در آن زمان گزارش دادند که اسرائیلی ها بیش از هزار نفر از ساکنان اردوگاه ها را بازداشت کرده‌اند.
با آغاز واکنش های بین‌المللی وزارت خارجه اسرائیل مدعی شد که این عملیات از ترس انجام یک اتفاق بزرگ بوده و ارتش اسرائیل هنگامی که متوجه انجام این کشتار شده با تمامی راهکارهای ممکن سعی کرده مانع از ادامه آن شود.
با وجود این ادعا شیمون پرز رهبر حزب مخالف صهیونیست ها خواستار تشکیل نشست کنیست برای بررسی کشتار در این دو اردوگاه شد و موریس درایبر نیز با اصرار از نماینده وزارت خارجه اسرائیل خواست تا عملیات کشتار فلسطینی ها را متوقف کند.
یاسر عرفات در نامه‌ای به فرانسوا میتران رئیس جمهور وقت فرانسه از وی خواست تا خونریزی های اسرائیل در بیروت را متوقف کند و ارتش اشغالگر اسرائیل را از لبنان عقب براند. وی جهان را مسئول اقدامات و جنایت هایی دانست که اسرائیلی ها بر خلاف وعده های خود و توافقنامه های امضا شده، علیه شهروندان در بیروت انجام می‌دهند.
در واشنگتن نیز رونالد ریگان در ظاهر با ابراز نفرت از این کشتار آن را تراژدی ترسناکی خواند و گفت که آمریکا بار دیگر از اسرائیل خواسته است تا نیروهای خود را از بیروت غربی خارج کند. او گفت: من به شدت با تحرک اسرائیلی‌ها به سمت بیروت بعد از ترور جمیل مخالفت کردم، چرا که این کار را اشتباه می دانستم و می‌دانستم که ممکن است کشتار جدیدی به راه بیفتد. اما اسرائیلی ها مدعی شدند که تحرکات آنها مانع از بروز کشتار جدیدی می شود. اما این اتفاق نیفتاد و در نتیجه ورود اسرائیلی ها به بیروت غربی این کشتار روی داد.
در 19 سپتامبر 1982 نیروهایی از ارتش لبنان بعد از خروج اشغالگران اسرائیلی وارد اردوگاه های صبرا و شتیلا شدند، ارتش لبنان جزئیات جدیدی از این توطئه و نحوه وقوع این کشتار را فاش کرده و اعلام کردند که بعد از اشغال ارتش اسرائیل عناصر نظامی مسلح بعد از ظهر روز پنج‌شنبه وارد اردوگاه شدند و به سوی مردم شلیک کردند، حتی در شب نیز آنها با استفاده از منورهای اسرائیلی به کشتار خود ادامه دادند، آنها منزل به منزل در اردوگاه پیش می رفتند و کسی را زنده نمی گذاشتند، این در حالی بود که صهیونیست ها نیز اجازه بیرون آمدن کسی از اردوگاه را نمی دادند. عملیات کشتار تمام روز جمعه و صبح شنبه نیز ادامه پیدا کرد و قاتلان زمان کافی را برای انجام جنایت های خود در منطقه محاصره شده داشتند. آنها خانه ها را به روی جنازه ها خراب کردند و برای مخفی کردن آثار این کشتار جمعی بسیاری از جنازه ها را به صورت جمعی [با بلدوزر] دفن کردند.
شورای امنیت تصمیم به برگزاری نشستی گرفت که در آن کشتار جنایتکارانه شهروندان فلسطینی در بیروت محکوم شد، شوروی سابق در بیانیه ای از شورای امنیت خواست تا تحریم هایی را علیه رژیم صهیونیستی اعمال کند. در این بیانیه آمده بود که این سوال منطقی به نظر می رسد که چرا اسرائیل باید به عنوان عضوی از سازمان ملل باقی بماند.
بیانیه مذکور همچنین ارتش رژیم اشغالگر اسرائیل را به ارتکاب این کشتار که بالغ بر 1500 نفر از شهروندان در اردوگاه های صبرا و شتیلا در اثر آن از بین رفتند، محکوم کرد.
ایران نیز در آن زمان روز 20 سپتامبر را روز عزای عمومی اعلام کرد، وزارت خارجه ایران با صدور بیانیه ای تجاوز صهیونیست ها و اشغال بیروت غربی و کشتار وحشیانه ساکنان بی‌گناه مسلمان از فلسطینی ها و لبنانی در این اردوگاه ها را محوم کرده و آمریکا و اسرائیل را به همراه مزدوران الکتایب مسئول این جنایت ها دانست.
در سی امین سالروز کشتار صبرا و شتیلا این اتفاق همچنان به عنوان یک لکه ننگ بر رژیم صهیونیستی و تمام مزدوران آن که در این کشتار هم دستی کردند، باقی خواهد ماند، با وجود اینکه کمیته تحقیق تشکیل شده از سوی اسرائیل این رژیم را مسئول غیر مستقیم این جنایت دانسته است، اما تاریخ به یاد خواهد داشت که اسرائیل مسئولیت کامل این جنایت ها را بر عهده خواهد داشت و خون‌های انسانهای بی‌گناه بر دستان قاتلان مستقیم و غیر مستقیم خود باقی خواهد ماند.
.................پایان پیام/ 218