به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ «بنیامین نتانیاهو» تنها نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که پس از تاسیس این رژیم به دنیا آمده و لذا دوران پیش از تاسیس این رژیم را به خاطر نمی‌آورد و تصور می‌کند یهودیان از سه‌هزار سال پیش مستمرا در سرزمین فلسطین ساکن بوده‌اند، پنج‌شنبه شب در صحن مجمع عمومی سازمان ملل متحد سخنانی را بر زبان آورد که هرچند تلاش زیادی برای تنظیم و تدوین آنها شده بود اما در دل خود تناقضاتی را داشت.
عضو سابق نیروهای ویژه اسرائیلی تحت عنوان «سایرت متکل»، پس از تلاش برای متصل ساختن رژیم 60 ساله‌اش به پادشاهی حضرت داوود (ع)، سعی کرد با روندی منطقی و با کمک کف زدن‌های هر از گاه دوستانش در صحن مجمع عمومی و با کنار زدن کاغذها یکی پس از دیگری و مهم‌تر از همه با بلند کردن یک بمب کارتونی و کشیدن خطی قرمز بر روی آن، جهانیان را به ترسیم خط قرمز برای برنامه هسته‌ای راضی کند.
این سخنرانی نتانیاهو اگرچه ظاهرا علیه برنامه هسته‌ای ایران ایراد شد اما محور آن را بحث تعیین خط قرمز علیه برنامه هسته‌ای ایران تشکیل می‌داد که محل اختلاف رژیم اسرائیل و ایالات متحده آمریکاست. فارس پیش‌تر در یادداشتی ابعاد مختلف اختلافات ایالات متحده و اسرائیل در خصوص برنامه هسته‌ای ایران را توضیح داده که این سخنرانی نتانیاهو نیز مبین همان اختلافات است.
مشکل اصلی بنیامین نتانیاهو آن است که می‌خواهد چیزی غیر از تولید بمب هسته‌ای به عنوان خط قرمز علیه برنامه هسته‌ای ایران در نظر گرفته شود و آن چیز «قابلیت تولید سلاح هسته‌ای» است. همان‌طور که در یادداشت فوق‌الذکر توضیح داده شده، اسرائیل مدعی است که ایران با تولید مقدار مشخصی از اورانیوم 20 درصد غنی‌شده به منطقه مصونیت می‌رسد و بنابراین نباید اجازه داد ایران به اندازه تولید یک بمب هسته‌ای اورانیوم 20 درصد غنی‌شده داشته باشد.
نتانیاهو ادعایی را در این خصوص مطرح می‌کند که در جای خود می‌تواند مورد بررسی بیشتری قرار گیرد. وی مدعی شد که اگر ایران بتواند اورانیوم 20 درصد غنی‌شده کافی را برای تولید یک بمب اتمی به‌دست آورد، آن‌گاه خواهد توانست حتی در یک کارگاه کوچک نیز آن را تا 90 درصد غنی کند و بمب اتمی تولید نماید. این کارگاه می‌تواند از چشم سازمان‌های اطلاعاتی غربی پنهان بماند و بنابراین نمی‌توان مطمئن بود سازمان‌های اطلاعاتی آمریکایی بتوانند از عزم ایران برای تولید سلاح هسته‌ای اطلاع حاصل کنند.
در خصوص این ادعای نتانیاهو دو نکته اساسی مطرح است:
نکته اول اینکه، آیا ممکن است در یک کارگاه کوچک اورانیوم را تا سطح 90 درصد غنی کرد؟ این یک ادعای فنی است که کارشناسان باید به آن پاسخ دهند.
اما نکته مهم‌تر اینکه، اورانیوم 20 درصد غنی‌شده ایران در سایت فردو تولید می‌شود که تحت نظر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و ماهواره‌های جاسوسی غربی است. اگر ایران بخواهد این اورانیوم را از فردو خارج کرده و به یک کارگاه ناشناس ببرد، نه‌تنها آژانس که سرویس‌های اطلاعاتی غربی هم به راحتی مطلع می‌شوند. بنابراین حتی اگر تولید بمب هسته‌ای در کارگاهی بدان کوچکی امکان‌پذیر باشد، انتقال مواد اولیه 20 درصد غنی‌شده باید از همان سایت‌هایی صورت گیرد که تحت نظر آژانس است. ایران اورانیومی در اختیار ندارد که تحت نظر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نباشد و آژانس به‌طور کامل از انواع اورانیوم در اختیار ایران مطلع بوده و در گزارش‌های متعدد خود به آن اشاره کرده است.
ممکن است برخی بگویند منظور نتانیاهو این بوده که شاید ایران در محلی غیر از فردو و به دور از چشمان آژانس اورانیوم را تا 20 درصد غنی کند و از آن اورانیوم برای تولید بمب اتمی استفاده کند. این ادعا هم صحیح نیست چون نتانیاهو صراحتا می‌گوید که آنچه در سخنرانی وی آمده بر اساس گزارش‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است، نه اطلاعات محرمانه به‌دست آمده توسط آژانس‌های جاسوسی و ضمنا بر اساس همین آمار مقدار اورانیوم 20 درصد غنی‌شده ایران تا بهار یا تابستان آینده به اندازه لازم برای تولید یک بمب اتمی می‌رسد.
با این وصف، این سوال مطرح می‌شود که نتانیاهو جهانیان را چه فرض کرده که از چنین استدلال کوته‌فکرانه‌ای برای توجیه خط قرمز برای برنامه هسته‌ای ایران استفاده می‌کند؟ البته به نظر می‌رسد در خصوص برخی افراد درست فکر کرده است چون گروهی از نمایندگان کشورها برای چنین سخنان مضحکی کف هم می‌زدند!
تناقض‌گویی دیگر نتانیاهو مقایسه ایران با القاعده است. وی در برابر نظریه‌پرداز بلندآوازه‌ای چون «کنث والتز» که گفته بود دست‌یابی ایران به سلاح هسته‌ای منجر به موازنه قدرت در خاورمیانه و تثیبت صلح می‌شود، مدعی شد که دست‌یابی ایران به سلاح هسته‌ای مثل دست‌یابی القاعده به این نوع سلاح‌هاست.
نتانیاهو در حالی خود را نخست‌وزیر می‌داند که درک آن را ندارد که ایران در صحنه آنارشیک روابط بین‌الملل بازیگر دولتی محسوب می‌شود و القاعده بازیگر غیردولتی و کارکرد این دو نوع بازیگر در روابط بین‌الملل با هم قابل قیاس نیست. یک بازیگر دولتی همواره ملحوظاتی دارد که بازیگران غیردولتی هرگز ندارند.
از سوی دیگر، ایران به عنوان یک دولت ایدئولوژیک اسلامی از منظر ایدئولوژی خود کاملا در تضاد با القاعده قرار دارد و در ثانی در حدود 200 سال است که به هیچ کشوری تجاوز نکرده است.
البته ظاهرا گروه‌های نمایندگی برخی از کشورهای دوست اسرائیل در مجمع عمومی همین اندازه از روابط بین‌الملل و تاریخ روابط ایران با همسایگانش هم اطلاع ندارند چون در طول سخنرانی نتانیاهو برای وی 3 تا 4 بار دست زدند.
به هرحال سخنان نتانیاهو را باید بیش از هرچیز عوامفریبانه دانست چرا که قطعا روسای سازمان‌های اطلاعاتی غربی به چینش ناشیانه آن خندیده‌اند، البته مردم عادی هم با آن نقاشی کارتونی نتانیاهو، از خنده بی‌نصیب نبوده‌اند.
...............پایان پیام/ 218