به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ «شاهزاده سیسووات تومیکو» دستیار شخصی «نورودوم سیهانوک» گفت که وی در اثر حمله قلبی در بیمارستانی در پکن درگذشته است.
سیهانوک در سال ۱۹۴۱ به سلطنت رسید و هدایت استقلال کامبوج از فرانسه را در سال ۱۹۵۳ به عهده داشت.
وی علیرغم دوره‌های طولانی تبعید و کناره‌گیری از سلطنت در سال ۲۰۰۴ به دلیل بیماری، چهره‌ای بانفوذ در کامبوج باقی ماند.
شاهزاده سیسوات تومیکو گفت که سیهانوک در روز دوشنبه در پکن درگذشت.
به گزارش خبرگزاری رسمی چین، شینهوا، نیک بون چای، معاون نخست وزیر کامبوج، این خبر را تایید کرده است.
مقام های کامبوج جزئیات بیشتری ارائه نکردند.
سیهانوک در سال ۱۹۲۲ متولد شد و بزرگترین پسر پادشاه نورودوم سوراماریت و ملکه کوساماک بود.
سیهانوک در مدارس فرانسوی زبان در سایگون و پاریس درس خواند و دولت تحت کنترل نازی‌ها در فرانسه وی را در سال ۱۹۴۱ به سلطنت کامبوج رساند. این کار با دور زدن پدرش و به این امید انجام شد که این جوان ۱۸ ساله به راحتی قابل کنترل باشد.
با این حال سیهانوک پس از جنگ دست به کمپینی بین‌المللی با هدف استقلال کامبوج زد.
این هدف در سال ۱۹۵۳ بدون خونریزی تحقق یافت که پس از تقریبا یک قرن حاکمیت فرانسه بر این کشور بود. دو سال بعد سیهانوک به نفع پدرش از قدرت کناره گیری کرد و به عنوان نخست وزیر و هم وزیر خارجه کشورش خدمت کرد.
وی سعی کرد طی معامله‌ای با خمرهای سرخ که یک نیروی درحال ظهور کمونیست بودند، کشورش را از افتادن به ورطه مناقشه جنگ سرد که در دهه ۱۹۷۰ جنوب شرقی آسیا را فراگرفت نجات دهد اما شکست خورد.
رژیم سرکوبگر خمرهای سرخ که از ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ بر این کشور حاکم بود مسئول بعضی از بدترین کشتارهای جمعی در قرن بیستم در جهان است. خشونت‌هایی که جان بیش از یک میلیون نفر را گرفت و برخی تخمین‌ها حاکیست که تا ۲.۵ میلیون تن طی این خشونت‌ها جان باختند.
سیهانوک بعدا خمرهای سرخ را به خاطر مرگ کامبوجی‌ها، از جمله مرگ فرزندان خود، محکوم کرد.
وقتی سازمان ملل در سال ۱۹۹۱ ویتنامی‌ها را قانع به عقب نشینی کرد و کامبوج را در مسیر دموکراسی قرار داد، سیهانوک بار دیگر به عنوان پادشاه به کشورش بازگشت.
نقش ییهنوک بیش از پیش میانجیگری میان جناح‌های سیاسی درگیر در کشورش بود و این درحالی بود که سلامتش تحلیل می رفت. علیرغم آنکه سیهانوک به خاطر خودکامگی و بی ثباتی مورد انتقاد است اما برای مردم کامبوج نقش بزرگتری محبوب و محترم را بازی می کرد.
................پایان پیام/ 218