به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ در پی درگذشت «سردار سرتیپ دوم پاسدار حاج حبیب لکزایی» جانشین سپاه سلمان سیستان و بلوچستان، بیانیه دانشجویان بسیجی اهل سنت این استان پیام تسلیتی صادر کرد.
متن این پیام به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
ولا تحسبن الذین قتلو فی سبیل الله امواتا بل احیا عند ربهم یرزقون . (آل عمران ـ آیه 169)
«شهید حبیب لک زایی» از آن دسته از راد مردان و سعادتمندانی بود که در میدان جهاد فی سبیل الله از مرگ واهمه ای نداشتند و نصرت حق و یاری خدا و جهاد با دشمنان خدا را فوز عظیم می دانستند و از میان بارش باران اسلحه دشمن خود را مظفر و پیروز می دانست و از یاران شهیدان شوشتری و محمد زاده بودند که در راه تعمیق وحدت و امنیت و آبادانی استان همیشه همراه آن عزیزان بوده اند .
از افتخارات سردار لک زایی همین بس که چه در زمان هشت سال دفاع مقدس و چه در زمان بعد از آن رشادت های زیادی داشت و همیشه خود را سرباز ولایت می دانست و در عمل هم این موضوع را ثابت کرده بو. ایشان همواره خدمت به مردم ـ علی الخصوص محرومان ـ را سر لوحه خویش قرار میداد؛ و دعای خیر مردم همیشه جز باقیات و صالحات ایشان خواهد ماند.
ما جوانان و دانشگاهیان اهل سنت استان سیستان و بلوچستان با خداوند عهد می بندیم که راه و یاد شهید لک زایی همیشه چراغ راه ما خواهد بود و هیچگاه خدمات ارزنده آن بزرگمرد سفر کرده را از یاد نخواهیم برد .
در پایان شهادت آن بزرگ مرد را خدمت مقام معظم رهبری و خدمت خانواده محترمشان و مردم استان تسلیت عرض می نمایم و از خداوند متعال برای ایشان علو درجات را مسئلت داریم و از خداوند می خواهیم برای اهل بیت ایشان صبر جمیل عنایت بفرمایند،همچنین از خانواده ایشان می خواهیم ما را در این غم جانسوز شریک بدانند چون ایشان برای ما دانشجویان بسیجی در حکم پدری مهربان بودند.
والسلام علیکم و رحمة الله
دانشجویان بسیجی اهل سنت استان سیستان و بلوچستان
شایان ذکر است سردار حبیب لکزایی که جانباز 73 درصد بود پس از 24 سال تحمل رنج و مرارت جراحتهای دوران دفاع مقدس ظهر روز سه شنبه 25 مهر 1391 در تهران به لقاء الله پیوست.
این پدر شهید، در طول سالهای خدمت خود، رسیدگی مجدانه به خانواده شهدا و ایثارگران را در کارنامه خود به یادگار گذاشت و اینک در فاصله یک روز مانده به سالگرد «شهدای وحدت سیستان و بلوچستان» به جمع یاران و فرزند شهیدش پیوست.
....................
پایان پیام/ 101