به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ با وجود آنکه گفته می شد «خالد مشعل» به همراه امیر قطر پای خود را بر روی قطعه ای از خاک فلسطین قرار خواهد داد، اما با عدم تحقق این آرزو ،حرف و حدیثها نه تنها درباره آینده نقش سیاسی مشعل در ساختار سیاسی حماس، بلکه آینده این شخصیت فلسطینی خارج نشین در ساختار مسئله ای فلسطین مطرح شده است.
این عدم همراهی در حالی صورت گرفت که رئیس دفتر سیاسی حماس از چند ماه پیش بر تمایل نداشتن برای ادامه تصدی این مقام نیز تاکید کرده بود.
چرا شخصیتی همچون خالد مشعل که با یدک پیشینه مبارزاتی گسترده حداقل در بخش سیاسی آن نباید بتواند همراه با میزبانش که گذرنامه آن کشور را با خود به همراه دارد وارد منطقه ای شود که مرزهایش توسط پدرخوانده حماس، اخوان المسلمین، حراست شده و دولت آن نیز توسط نخست وزیری اداره می شود که در چارت تشکیلاتی یکی از کادرهای وی قلمداد می شود.
به اعتقاد برخی از تحلیلگران عرب، خالد مشعل دچار سرخوردگی شدیدی شده است و به خصوص پس از آنکه قادر به ایجاد تغییر در سه حقیقت کلی در صحنه فلسطین نگردیده به دنبال آن است که عطای این مقام را به لقایش بخشیده و به تدریج به خارج از صحنه فعالیتهای مبارزاتی ـ سیاسی فلسطینی بخرامد.
یکی از این سه محور، مسئله آشتی فلسطینی ـ فلسطینی است:
بارها خالد مشعل و ابومازن رهبران حماس و فتح پشت میز مذاکره نشسته و حتی توافقنامه هایی را بایکدیگر به امضا رسانده اند، اما هرگز این توافقات رنگ عملی به خود نگرفته اند .
برای رهبر گروهی همچون حماس که داعیه وحدت بخشیدن به تمام آحاد فلسطین در سایه رهبری این جنبش برتر از نظر محبوبیت در صحنه فلسطین دارد، ناتوانی در تعامل با یک گروه هر قدر هم در تعارض باشد یک شکست محسوب می شود، دلایل شکست در توافق فلسطینی ـ فلسطینی هر بهانه ای که باشد تفاوتی ندارد به هر شکل این شکست برای مرد شماره یک حماس به طور حتم بزرگتر و ملموس تر از بقیه است.
دومین علت نزدیک شدن اخوان المسلمین مصر به جریان حماس در داخل است که به شدت محوریت خارج نشینان را تحت تاثیر خود قرار داده است و در کنار افزایش توانمندی مسئولین حماس در نوار غزه در حضور در مجامع بین المللی خارج از فلسطین اشغالی، فلسفه وجودی دفاتر رهبری حماس در خارج از آن را به سطح یک نمایندگی تنزل درجه داده است.
سومین و شاید مهمترین معضلی که خالد مشعل با آن روبروست، اختلاف نظرهای شدید در رابطه با برخی از تصمیم گیری هایی است که رهبران خارج نشین گرفته و سبب بروز اختلافات داخلی در جنبش تا مرز انشقاق در آن شده اند.
برای بسیاری از کادرهای سطح دوم و حتی رهبرانی همچون محمود الزهار، موضع خالد مشعل در پشت کردن به یکی از محورهای مقاومت و حلقه اتصال آن، یعنی سوریه قابل هضم نیست.
پاسخ به این سئوال که چگونه حمایت از اندیشه های براندازانه و در بهترین شرایط انقلابی عده ای از افراد مسلح در سوریه توسط رهبران حماس با رویکرد وخواست های اسرائیل در این مورد خاص همسو و همراه شده، سئوالی است که رهبران جنبش هنوز قادر به پاسخگویی به آن نشده اند؟
به تعبیری واضحتر چگونه امروز حماس و رهبران اسرائیل هر دو در یک هدف مشخص یعنی سرنگونی بشار اسد با یکدیگر در یک سنگر قرار گرفته و حتی هر دو از جریانی مسلح فعال در سوریه حمایت می کنند؟
برای جوانان فلسطینی همچنان این سئوال مطرح است که در سوریه آیا حماس به سنگر اسرائیل لغزیده یا آنکه اسرائیل در کنار حماس موضع گرفته است؟!
تمام این موارد دست به دست هم داده اند تا رهبر شماره یک حماس از دید تحلیلگران عرب جایگاه خود را نه تنها در ساختار این جنبش بلکه در میان فلسطینیان متزلزل یافته و ترجیح دهد برای مدتی از تیررس پرسش ها و تفسیرهای جامعه دور بماند.
اما برخی دیگر از تحلیلگران بر این باورند که این تمام ماجرای خالد مشعل نیست، بلکه او از زمانی که به محور مقاومت پشت و سعی کرد خود را در آغوش جریان غربی بهار عربی بیندازد، برگهای برنده خود را سوزانده وهم اکنون صرفا به یک مهره دست چندم در بازی منطقه ای تبدیل شده است و باید منتظر بماند تا ببیند محور اعتدال او را در کجای این بازی خرج خواهند کرد.
به تعبیری واضحتر، برای مردی که روزگاری از پشت میز خود در دفتر سیاسی حماس در دمشق می توانست جنگ یا صلح را علیه اسرائیل هدایت کند، امروز از اتاق منزلش در دوحه ، امان یا قاهره صرفا می تواند منتظر فراخوانده شدن برای ایفای نقشهای فرعی باشد، او این بار دیگر خود کارگردان این صحنه نخواهد بود بلکه درجه اش به یک بازیگر صرف کاهش یافته است.
به گفته یک تحلیلگر مصری ، خروج حماس از دمشق(یکی از محورهای مقاومت) حتی اخوان المسلمین به عنوان برادر بزرگتر را هم به رهبران خارج نشین بدبین کرده و با وجود آنکه مشعل به تبعیت از رویکرد اخوان المسلمین رو در روی اسد قرار گرفت اما اخوان ترجیح داد از قسمتی از حماس حمایت کند که همچنان در محور مقاومت (در غزه) باقی مانده است.
به تعبیری واضحتر حتی مخالفان محور مقاومت هم بر این باورند که این محور مقاومت بود که به مشعل قدرت و جایگاه می داد و خروج مشعل از آن خدشه ای به مشروعیت این محور وارد نکرد.
به طور حتم در کاروان امیر قطر، یک صندلی خالی برای مشعل وجود داشت، اما ظاهرا مشعل بدون مقاومت، حتی برای جریان اعتدال عرب نیز چندان قابل توجه نیست.
شاید همین مسئله هم سبب شود تا خالد مشعل هر چند به شکل صوری مسئله کناره گیری خود را اعلام کند تا به میزبانان جدیدش یاد آور شود همچنان می تواند نقش آفرین و تاثیر گذار باشد.
پس به همرزم بسیاری از شهیدان بزرگ فلسطین باید هشدار داد، نکند روزی شما هم مانند محمود عباس به برای حفظ جایگاه خود حتی حق بازگشت به خانه ات در داخل فلسطین را هم از خود سلب کنی.
..................پایان پیام/ 218