به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ روزنامه فرامنطقه‌ای الشرق الاوسط در مقاله‌ای تحت عنوان "چرا مصر به حمایت نظامی از غزه برنمی‌خیزد؟" به مقایسه مواضع نظام پیشین و کنونی مصر در قبال حمله به غزه می‌پردازد و می‌نویسند: "میلیون‌ها عرب هم اکنون شاهد بیانیه‌های همدردی و همراهی با ملت غزه هستند و اینکه فلان سفیر از اسرائیل فرا خوانده شد و یا سفیر اسرائیل از فلان کشور اخراج شد، اما آیا اگر حمایت نظامی از غزه آغاز شود تاثیر بیشتری نخواهد داشت؟ دولت محمد مرسی، رئیس‌جمهوری مصر نیز در این خصوص ظاهرا شیوه حسنی مبارک، رئیس‌جمهوری پیشین این کشور را در پیش گرفته و به حمایت‌های ظاهری از غزه می‌پردازد که یقینا این حمایت‌ها اسرائیل را مجبور به انجام هیچ کاری نخواهد کرد.
در زمان مبارک نیز عمر سلیمان، رئیس وقت دستگاه امنیتی مصر به غزه سفر کرد و بیانیه‌های زیادی علیه اسرائیل صادر شد اما آن اقدامات نیز همانند اقداماتی که اکنون مرسی در پیش گرفته خم به ابروی بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم اشغالگر نیاورد.
حمله اسرائیل به غزه یقینا تنها یک حمله نظامی ساده نیست بلکه با اغراض سیاسی انجام می‌شود، نتانیاهو علاوه بر جذب آرای رای‌دهندگان اسرائیلی با این حمله سعی دارد به مصر ثابت کند که هنوز هیچ چیز تغییر نکرده و اسرائیل آنگونه که عرب‌ها می‌پندارند چندان اهمیتی برای مصر و مواضعش قائل نیست. این در حالی است که دولت محمد مرسی نیز به خوبی می‌داند هدف جنگ غزه این بار مصر است و نه گروه‌های فلسطینی و نتانیاهو با این کار می‌خواهد مرسی را در برابر انتظارات ملت‌های عرب و مردم مصر قرار دهد و او را به چالش بکشد.
مردم مصر و جهان عرب اکنون از خود می‌پرسند چه فرقی میان مرسی و مبارک است در حالی که هر دو در شرایطی یکسان، عکس العملی یکسان داشتند و به صدور بیانیه و فراخوان سفیر اکتفا کردند، پس آن همه شعار اخوان المسلمین که ده‌ها سال است برای بازپس‌گیری حق ملت فلسطین سرمی‌دهند کجا رفت؟
مرسی که از اخوان المسلمین است قبل از رسیدن به قدرت وعده‌های زیادی برای حمایت از فلسطینیان داد، اما پس از تکیه بر مسند ریاست جمهوری مصر، نه تنها آنچه را که مبارک با اسرائیل پیمان بسته بود نگاه داشت بلکه علاوه بر آن تونل‌های زیرزمینی مرز غزه با مصر را که مبارک هیچگاه سعی در تخریب آنها نکرد از بین برد تا با این کار یکی از مهمترین دغدغه‌های اسرائیل و در عین حال یکی از بزرگترین راه‌های ورود کالا به غزه را از بین برده باشد. مرسی حتی با حمله خود به شبه جزیره سینا و سرکوب شبه نظامیان موجود در این منطقه، در واقع خدمت بزرگی به اسرائیل کرد چرا که این نظامیان سهم بسزایی در ایجاد رعب و وحشت در دل نظامیان اسرائیلی داشتند.
با وجود همه اینها، سوال اینجاست که اگر مصر در حمایت از غزه دست به اقدام نظامی علیه اسرائیل بزند چه خواهد شد؟ هر چه که پیش بیاید یقینا چندان مخاطره آمیز نخواهد بود و مصر نیز می‌تواند به جای یک عملیات نظامی گسترده یک اقدام نظامی محدود انجام دهد تا اسرائیلی‌ها بدانند میان مرسی و مبارک تفاوت‌هایی وجود دارد و چین باوری برای ملت‌های عرب و مسلمان نیز به وجود آید.
در پایان باید گفت: دولت نتانیاهو برای نظام کنونی مصر چندان اهمیتی قائل نیست و حتی سعی دارد با اقداماتی گوناگون نظام جدید این کشور را به چالش بکشد که حمله به غزه یکی از بارزترین این موارد است، اما آیا مصر جرات وارد شدن به یک جنگ علیه اسرائیل را دارد. باید منتظر ماند هر چند این مساله با موضع‌گیری‌هایی که مقامات مصر انجام دادند بسیار بعید می‌نماید.
................پایان پیام/ 218