خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

چهارشنبه ۷ آذر ۱۴۰۳
۱۰:۳۰
در حال بارگذاری؛ صبور باشید
پنجشنبه
۲ آذر
۱۳۹۱
۲۰:۳۰:۰۰
منبع:
ابنا
کد خبر:
367074

ابناي شهرستان‌ها/اروميه؛

گزارشی از عزاداری‌های سنتی در آذربایجان غربی

عزاداری‌های سنتی از عوامل ماندگاری قیام عاشور است که همچنان میلیون‌ها مسلمان مشتاق ولایت را هر محرم دور هم جمع می‌کند تا فریاد مظلومیت حسین بن علی(ع) را در صحرای کربلا به گوش جهانیان برسانند.

آآ

به گزارش خبرگزاری اهل بيت(ع) - ابنا -  در ماه محرم و به ویژه روز عاشورا شیعیان و بسیاری از پیروان اهل سنت به سوگواری برای سیدالشهدا (ع) پرداخته و بر مصائب وی و اهل بیتش می‌گریند.

هر چند سنت برگزاری مراسم سوگواری از زمان امامان مرسوم بوده‌ است اما به‌ تدریج تبدیل به یک رسم اجتماعی شده و بسیاری از جنبه‌های عزاداری‌های عربی، ایرانی، ترکی، هندی و حتی مسیحی را جذب کرده ‌است این سوگواری در مناطق مختلف به صورت یک آیین مردمی درآمده و شامل بخش‌های مختلفی است.

در محرم‌الحرام مردان و زنان در بخش‌های جداگانه در حسینیه‌ها و مساجد گرد هم می‌آیند تا به سخنرانی‌های مذهبی، اشعار محزون و نوحه‌سرایی‌ها گوش داده و به گریه و ماتم بپردازند که این ‌امر در کشورهای عربی با رسم مقتل‌خوانی تجلی پیدا کرده است.

در این بین تعزیه یا شبیه‌خوانی یکی از سنت‌های لازم‌الاجرا در این ایام است که نوعی تئاتر خیابانی بوده و تعزیه‌خوانان با ایفای نقش شخصیت‌های واقعه کربلا آن را برای مردم بازآفرینی می‌کنند.

امام جمعه شاهین‌دژ نیز درباره تاریخچه پیدایش این هنر مذهبی اظهار داشت: در ابتدا تعزیه‌خوانی بیرون از حوزه مسجد و نفوذ دستگاه رسمی مذهبی و دور از نظر جامعه روحانیت و در میان توده مردم شکل گرفت، هرچند که بعدها روحانیان نیز با مشاهده شور و هیجان مردم آن را پذیرفتند و این هنر نمایشی مذهبی را با رعایت شرایطی مجاز و مشروع عنوان کردند.

حجت‌الاسلام نقی باقری افزود: تعزیه‌خوانی و ایفای نقش افراد برای نمایش مصائب و اتفاقات رخ داده در قیام عاشورا و بازسازی صحنه‌های عاطفی و به یادماندنی از مظلومیت کاروان سید و سالار شهیدان و اهداف قیام عاشورا نقش مؤثری در آشنایی اقشار مختلف مردم با واقعه کربلا و قیام امام حسین (ع) ایفا می‌کند.

همه ساله و در راستای حفظ این آئین اسلامی، شبیه‌خوانی و تعزیه در استان آذربایجان‌غربی در یکی از میادین اصلی شهر و یا در مقابل یکی از مساجد معروف برگزار می‌شود.

یکی از دیدنی‌هایی که در این ایام می‌توان در آذربایجان‌غربی و به ویژه ارومیه به کثرت شاهد آن بود، پخش نذورات از سوی اقلیت‌های مذهبی به ویژه هموطنان مسیحی و ارمنی مقیم در این استان است که به رسم ارادت خود به حضرت اباعبدالله‌الحسین (ع) در ظهر روز عاشورا اقدام به پخش شربت و شیر به یاد تشنه لبان کربلا کرده و حتی دسته‌جات عزاداری را برای دادن اطعام و نذری به منزل خود دعوت می‌کنند.

از دیگر رسم‌ها در مراسم عزاداری عزای امام حسین (ع) نوحه‌خوانی و مداحی است که می‌توان گفت وظیفه خطیری بر عهده این مداحان قرار دارد و باید با انتخاب اشعار خوب و معتبر مانع از خرافه‌افکنی در میان مردم جامعه شوند.

امام جمعه سلماس نیز در این‌ زمینه اظهار داشت: مداحان و سخنرانان باید سعی داشته باشند تا مطالبی را که می‌گویند و هر سخنی را که در هر مضمون حتی تعریف از اشخاص بر زبان می‌آورند مبتنی بر واقعیت باشد و زبانشان را به باطل آلوده نکنند و آیه کریمه «ما یلفظ من قول الی لدیه رقیب عتید» را مدنظر خود در مداحی و نوحه‌سرایی‌هایشان قرار دهند.

حجت‌الاسلام سیدمحمد موسوی ادامه داد: قرن‌های بسیاری از حادثه عاشورا می‌گذرد اما عده‌ای این جریان را به گونه‌ای نقل می‌کنند که گویا عاشورا تنها کشته‌‌شدن، اسارت و مظلومیت بوده است در حالی که عاشورا دارای پیام‌های والایی است که حماسه‌آفرینی امام حسین (ع) و یارانش دارای پیام والاتری است.

موسوی خاطرنشان کرد: نسل‌های قدیمی‌تر مداحان باید تجربیات خود را در اختیار نسل جوان مداحان امروزی قرار دهند و در ارتقای سطح عقاید و معلومات علمی نسل امروزی مداحان بیش از پیش تلاش کنند.

امام جمعه نقده نیز با بیان اهمیت ویژه تاثیرات مداحی مبتنی بر شناساندن چهره هدایت‌گرانه ائمه معصومان(ع) اظهار داشت: در روایتی از یکی از ائمه(ع) چنین آمده کسی که ایشان را دستمایه کسب درآمد کند هلاک می‌شود پس مداح واقعی باید کسی باشد که اطلاعات قابل‌ قبولی از تاریخ داشته و واقعه عاشورا و رویدادهای مرتبط با آل رسول‌الله را با کسب اطلاعات از منابع معتبر دینی و کتب مستند بیان کند و از غلوگویی و خرافه‌پراکنی در مرثیه‌ها پرهیز کند.

حیدری‌زاد خاطرنشان کرد: نقش نهادهای فرهنگی و خانواده‌ها در تربیت جوانان با الگوهای معرفتی و مذهبی باید تبیین شده و در راستای فرهنگ‌سازی دینی اقدامات موثرتری برداشته‌ شود.

 

سرویس خبرنگاران/ داخلی/ فاطمه جعفرنژاد

.................................

پایان پیام/130