به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ «آویگدور لیبرمن»، وزیر خارجه مستعفی رژیم صهیونیستی به اتهام فساد و پولشویی و خیانت در امانت همان کسی است که در سال 1978 خواستار اخراج اعراب فلسطینی از سرزمین آباء و اجدادیشان و اعدام آنها و نمایندگانشان شده بود.
- لیبرمن همان کسی است که وی را دست پرورده موسسه صهیونیسم جهانی می‌دانند که پیوسته به دنبال یادگیری و کشف رموز زبان عبری است.
- لیبرمن همان کسی است که فلسطینیان وی را به خاطر اظهارات نژادپرستانه تند و تیزش و حمله به اعراب و فلسطینیان و رهبران ملی فلسطینی می‌شناسند.
- لیبرمن همان کسی است که روزی بخش گسترده‌ای از مطبوعات و رسانه‌ها را به خود اختصاص می‌داد و پس از دیدار با «ایهود اولمرت»، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی به عنوان بازیگری اصلی در صحنه سیاسی اسرائیل ظاهر شد و اولمرت تلاش کرد، از وی به عنوان نجات دهنده خود از باتلاق فسادی که در آن گرفتار آمده بود، استفاده کند وی را به کابینه ائتلافی‌اش راه می‌دهد تا به نوعی موجودیت سیاسی خود را حفظ کند، تا در همان زمان وی به نژادپرستی و نژادپرستان مشروعیت ببخشد.
- لیبرمن همان کسی است که خواستار اخراج هر فردی شده بود که که اسرائیل را یک رژیم یهودی و صهیونیستی نمی‌دانست و سرود قومی «هتکفا» را سرود قومی یهود نمی‌دانست و استفاده حق و حقوق سکونت در سرزمین‌های اشغالی را منوط به ادای خدمت اجباری می‌کرد.
- آویگدور لیبرمن در سال 1996 و پس از اینکه سال‌ها در حزب لیکود فعالیت داشت، در دولت لیکود بود که پای به عرصه سیاسی اسرائیل گذاشت، زمانی که «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی سمت مدیر کلی دفترش را به وی پیشنهاد کرد.
- لیبرمن در آن دوره به «مرد ماموریت‌های ناپاک» و شخصیتی معروف شد که همواره با دیگران درگیر و در تعارض و تنش قرار داشت و انتخابش به سمت مدیر کلی دفتر نتانیاهو شاید به دلیل تلاش‌های وی برای تشویق یهودیان روسیه جهت مهاجرت به اسرائیل نشات می‌گرفت که با مشکل ادغام در جامعه و نهادهای روسیه مواجه بودند.
- لیبرمن تنها یک سال در این پست دوام آورد تا پس از تنها یک سال به دلیل پرونده جنایی حمله به یک کودک و ضرب و شتم او مجبور به استعفا این سمت شود.
وی در سال 1978 به اسرائیل مهاجرت کرده بود. اطلاعات بیشتری درباره این دوره از زندگی‌اش وجود ندارد، فقط تا این اندازه که گفته شده وی در مولداوی به دنیا آمده است.
در پی اختلاف نظری که بین بنیامین نتانیاهو، رئیس حزب لیکود با «ناتان شارانسکی»، رئیس حزب «اسرائیل بعلیا» که یک حزب روسی بود، وی به مدیر سابق دفتر خود دستور تشکیل حزب روسی جدیدی را داد که طرفدار لیکود باشد.
در سال 1999 لیبرمن حزب «اسرائیل بیتنا، یا همان «اسرائیل خانه ما» را تاسیس کرد تا در مقابل حزب روسی «روسیه خانه ما» به رهبری «بوریس یلتسین»، رئیس جمهوری اسبق روسیه قرار گیرد. این اقدام لیبرمن تلاش وی برای ابراز همدردی با مهاجران روسی بیان شد که از آن حزب اخراج شده بودند.
هیچ موسسه و ارگان یا حزب صهیونیستی در اسرائیل از زبان گزنده و انتقادات تندش در طول مدتی که نقش مهمی را در صحنه سیاسی اسرائیل بازی می‌کرد، در امان نبودند. همه نهادها و ارگان‌ها احزاب و دستگاه پلیس و دادگاه عالی و دادستانی عمومی و بخش تحقیقات پلیس نیز از حملات گزنده وی در امان نبودند.
اما حمله به فلسطینیان و رهبرانشان چه در داخل اراضی 48 و چه در اراضی 67 از ویژگی‌های برجسته لیبرمن بود.
لیبرمن از با یک برنامه سیاسی، اجتماعی و اقتصادی وارد مبارزات انتخاباتی شد و خواستار ادغام کامل مهاجران یهودی و گردآوری آنها در داخل جامعه صهیونیستی برای تشکیل جامعه یکپارچه یهود و تحریک آنها علیه فلسطینیان 48 و فلسطینیان اراضی67 شد به طور کلی تمام اعراب شد.
حزب او در پانزدهمین دوره انتخابات کنست در سال 1999، 4 کرسی را به دست آورد و در انتخابات سال 2003 با ائتلاف با حزب دست راستی «مولیدت» وارد کارزار انتخاباتی شد تا 7 کرسی را به دست آورد.
در انتخابات سال 2006 با ائتلاف با حزب «ایهود لیئومی»11 کرسی را به دست آورد تا قدرت چهارم از نظر کسب تعداد کرسی در کنست به شمار آید.
پس از ورود لیبرمن به سیاست و هنگامی که با نحوه باز کردن کدهای زبان عبری و تلفظ برخی از واژه‌ها آشنا شد، خواستار اخراج اعراب فلسطینی، ساکنان اصلی و صاحبان کشور فلسطین شد تا پس از آن حمله به رهبران فلسطینی را آغاز کند.
لیبرمن سکولاری منادی جدایی دین از دولت و تصویب ازدواج مدنی بود و به تغییر رژیم در اسرائیل از نخست وزیری به ریاست جمهوری تمایل داشت. چون معتقد بود، به این ترتیب دولت را از زیر بار فشار ائتلاف‌ها خارج می‌کند و خواستار استعفای وزیران از کنست مشابه آن چیزی بود که در نظام حاکم در نروژ شاهد آن هستیم.
خبرگزاری سما، لیبرمن بر این باور بود که هدف صهیونیسم؛ حفظ رژیم برپایه یک قومیت واحد بود که در یهودیت نمود پیدا می‌کرد و وجود اقلیت بزرگ در سرزمین‌های اشغالی را در تضاد با این هدف و در تعارض با حفظ یهودیت دولت ملاحظه می‌کرد، به همین دلیل وی خواستار «ریشه کن کردن درخت» فلسطین در داخل سرزمین‌های اشغالی با اعلام وفاداری فلسطینیان به رژیم صهیونیستی و ادای خدمت نظام وظیفه توسط فلسطینیان بود و تاکید می‌کرد، فلسطینیانی که این شرایط را نپذیرند، باید آنها را به مناطق خودگردان اخراج کرد.
تکه کلام‌های لیبرمن در انتقاد از اعراب فلسطینی و رهبران آنها و حمله به آنان:
- لیبرمن در اولین سخنرانی خود در افتتاحیه کنست در 5/ 4/ 2006 گفت: باید حکمی برای نمایندگان عربی که در کنست حضور دارند و با دشمنان همکاری و با رهبران حماس ملاقات می‌کنند، صادر کنیم.
وی افزود: پس از جنگ جهانی دوم دادگاه نورنبرگ نه تنها حکم اعدام جنایتکاران بلکه کسانی‌که با آنها همکاری کرده بودند را هم صادر کرد و امیدوارم این حکم درباره کسانی‌که با فلسطینیان همکاری می‌کنند و در این خانه حضور دارند، در اشاره صریح به نمانیدگان عرب کنست نیز بشود.
لیبرمن ادامه داد: از کابینه خواسته‌ایم هنگام برنامه‌ریزی برای خطوط عریض و طویل خود قانونی را هم درباره کسانی تصویب کند که با تروریسم همکاری می‌کنند و هم اکنون در اینجا حضور دارند، کسانی که به شکل پیوسته با حماس و حزب الله در تماس هستند و پرچم سیاه را مقابل اعلامیه استقلال اسرائیل بلند کرده و آن را روز بدبختی‌شان نامیده‌اند. اینان باید مانند تروریست‌ها محاکمه شوند.
لیبرمن در 22/1/2006 «عزمی بشارت»، عضو کنست از مجمع ملی حزب دمکرات را به «محمود احمدی نژاد»، رئیس جمهوری ایران تشبیه کرد، چون وی موجودیت رژیم صهیونیستی را به رسمیت نشناخته و خواستار اخراج یهودیان از آن شده بود.
لیبرمن در ماه می 2004 طرحی را برای حل منازعه اسرائیل و فلسطینیان به نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی ارائه کرد که در آن خواستار اخراج 90 درصد فلسطینیان به کشوری فلسطینی شده بود که قرار بود تشکیل شود. به نظر لیبرمن مشکل اصلی رژیم اسرائیل وجود فلسطینیان در سرزمین‌های اشغالی نیست، بلکه زندگی اقلیت فلسطینی در رژیم سرزمین‌های اشغالی بود.
هنگامی‌که رژیم صهیونیستی تحریک علیه اعراب و فلسطینیان و رهبرانشان را جنایت نمی‌خواند و خواستار باز کردن پرونده جنایی علیه عاملان آنها و مجازات آنان نمی‌شود و زمانی‌که لیبرمن پدیده‌ای مقبول و پذیرفته شده در جامعه صهیونیستی به شمار می‌آید و حتی نخست وزیر این رژیم وی را در آغوش می‌گیرد و در ائتلافش جای می‌دهد تا به برنامه‌ها و اظهاراتش مشروعیت قانونی ببخشد و در اعراب فلسطینی را به خاطر کوچکترین اشتباه مجازات کند، در این باید تاکید کرد که جامعه صهیونیستی و موسسات و نهادهایش به اوج انحطاط و فروپاشی رسیده‌اند و اوضاع و شرایط بسیار خطرناکی بر این رژیم حاکم است و به نظر نمی‌رسد که به این زودی‌ها شاهد تغییری در این رژیم باشیم.
..............پایان پیام/ 218