به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ «جین کینین مانت» محقق امور خاورمیانه و شمال آفریقا در مؤسسه مطالعاتی چتم هاوس، درباره سوابق دمکراسی در کویت گفت، کشور کویت در رابطه با داشتن پارلمانی قابل توجه و جدی، در طول پنج دهه گذشته تجربیات زیادی داشته است. این کشور، قدرتمندترین پارلمان را در میان تمام کشورهای حاشیه خلیج فارس دارد.
گهگاه اعضای پارلمان کویت قادر بوده اند، جلوی تصمیمات دولت این کشور را در برخی از موارد بگیرند. در عین حال، از زمانی که حاکم فعلی کویت که در سال 2006 میلادی به قدرت رسید، بر سر کار آمد، پارلمان کویت بسیار متزلزل و ناپایدار شد. از آن زمان به این طرف، پارلمان کویت تاکنون پنج بار منحل شده است. کار به جایی رسیده است که مردم کویت انتظار ندارند هر یک از پارلمان های این کشور بتواند بیش از یک سال پابرجا بماند. از همین رو، احساسی عمومی و فراگیر در کویت وجود دارد که این سیستم (حکومتی) نیاز به تغییراتی دارد.
وی افزود: اتفاق نظر اجمالی در کویت وجود دارد که مردم می‌خواهند سیستم حکومتی سلطنتیِ پارلمانی را حفظ کنند، اما چیزی درباره این سامانه باید تغییر کند تا به چرخه دائمی انحلال پارلمان‌های این کشور پایان داده شود. این انحلال‌ها در کویت یکی از عوامل کاهش توسعه اقتصادی و ناپایداری سیاسی تلقی می‌شود.
این کارشناس امور خاورمیانه اضافه کرد: امیر کویت در ماه اکتبر به طور یکجانبه قوانین انتخاباتی را تغییر داد و بسیاری از جوانان کویتی این را حرکتی تلقی کردند که احتمال پیروزی نامزدهای احزاب مخالف را در برابر نامزدهای حامی دولت، کاهش می‌داد. لذا تظاهرات گسترده در کویت آغاز شد و معترضان، خواهان تحریم این انتخابات شدند.
کینین مانت گفت: من شخصاً هنگام انتخابات پارلمانی کویت و جریانات منتهی به آن، در این کشور حضور داشتم. وی تأکید کرد، تظاهرات مردمی برای تحریم انتخابات، تا حد زیادی موفق بود، زیرا میزان مشارکت مردم را در این انتخابات به چهل درصد کاهش داد، در حالی که در انتخابات قبلی، میزان مشارکت مردم بالغ بر شصت درصد بود. البته درخواست‌های تحریم انتخابات پارلمانی کاملاً موفقیت‌آمیز نبود، زیرا در برخی از بخش‌های کویت، اقلیت‌های شیعه و همچنین قبایلِ کم‌طرفدار، کاهش میزان مشارکت را فرصتی برای خود قلمداد کردند تا از طرفداران خود بخواهند به نامزدهای مورد نظر آنان رأی دهند تا بتوانند کرسی‌های بیشتری را در پارلمان کویت به دست آورند. لذا در چنین حوزه‌های انتخاباتی، رقابت‌های نزدیک آغاز شد و میزان مشارکت رأی دهندگان نیز بالا رفت.
اعلامیه‌های زیادی پخش شد و طرفداران شرکت در انتخابات از رنگ آبی و حامیان تحریم انتخابات از رنگ نارنجی استفاده کردند. اکنون پارلمان جدید کویت شامل شمار بیشتری از نمایندگان اقلیت‌ها است.
وی افزود: تقریباً یک سوم از نمایندگان پارلمان جدید کویت از اقلیت شیعه این کشورند که تقریباً متناسب با درصد شیعیان در جمعیت کویت است. با این وجود، نمایندگان شیعیان کویت هرگز این میزان بالا از کرسی‌های پارلمان این کشور را تاکنون در اختیار نداشته‌اند. نمایندگان اقلیت‌های کویتی در حقیقت از تحریم انتخابات توسط برخی از نامزدهای دیگر، بهره بردند. مثلاً شمار به مراتب کمتری از شیعیان، انتخابات پارلمانی اخیر کویت را تحریم کرده بودند و لذا نامزدها و هوادارانشان در این انتخابات شرکت گسترده داشتند.
این بدان معنی است که ممکن است اختلافات و شکاف‌های مذهبیِ فزاینده در رابطه با آینده این پارلمان بروز کند. بخشی از مخالفان کویتی اعلام کرده‌اند: هدف ما سرنگون کردن این پارلمان است و لذا ما به تظاهرات خود در خیابان‌ها ادامه خواهیم داد. از سوی دیگر، این احتمال وجود دارد که اکثریت جامعه شیعی کویت با کسانی که خواهان انحلال یا سرنگونی این پارلمان هستند مخالفت کنند و با دولت کویت همصدا شوند.
جین کینین مانت در خاتمه افزود: همچنان که ما در بحرین به عنوان یکی از همسایگان کویت مشاهده کرده‌ایم، هرچه اینگونه مسائل و مشکلات، در راستای خطوط مذهبی، بجای خطوط صرفاً سیاسی، مستحکم‌تر شود، حل و فصل آن دشوارتر خواهد شد.
................پایان پیام/ 218