به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ «حجت الاسلام دکتر عبدالحسین خسروپناه» رئیس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در دومین روز از همایش بین المللی فلسفه دین معاصر که دوشنبه 4 دی ماه در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در حال برگزاری است به بررسی «زبان دین اسلام» پرداخت.
وی با بیان اینکه زبان دین و زبان اسلام یکی از مباحث فلسفه دین و کلام جدید است، افزود: این مبحث به سه ساحت معناشناسی اسماء و صفات الهی، معناشناسی گزاره های دینی و اثبات پذیری باورهای دینی می‌پردازد.
خسروپناه سخنرانی خود را در مقام پاسخ به دو پرسش از معنای اسماء و صفات مشترک میان حق تعالی و مخلوقات و صفات خبریه و تبیین معناشناختی گزاره های دینی عنوان کرد و گفت: همه متفکران شیعی گزاره های اخباری را شناختاری می دانند و می گویند از واقعیت های خارجی خبر می دهند پس خبر قرآن از روح خدا و... خبر از واقعیت است.
خسروپناه با اشاره به گزاره های انشائی گفت: به لحاظ منشاء غایت گزاره های انشایی واقعی هستند و در واقع از واقعیت انشاء مطرح می شوند و اکثر متفکران اسلامی معتقدند که منشاء گزاره های انشائی حقیقی هستند.
وی در مورد اثبات پذیری گزاره های اسلامی تصریح کرد: متفکران شیعی معتقدند اثبات حقانیت، استناد گزاره های انشائی به حق تعالی از طریق اثبات حقانیت گزاره اخباری است. علامه مجلسی می گوید ما با کمک بدیهیات به اثبات خدا می پردازیم و از طریق اثبات خدا و نبوت، امامت و سایر گزاره های دینی را اثبات می کنیم یعنی تا یک بخشی اثبات عقلی است و از جایی به بعد اثبات نقلی است.
رئیس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران افزود: سوال اصلی ما این بود که آیا مخلوق انسانی متناهی می تواند زبان اسلام که منشاء نامتناهی دارد را درک کند، پاسخ مثبت است، اما این درک تنها در حوزه هدایت گری امکان پذیر است. در سطح هدایت گری، بشر معمولی زبان قرآن را می فهمد، اما فراتر از آن نیاز به انسان‌های الهی و زبان تخصصی دارد.
دکتر خسروپناه در پایان درک زبان قرآن در حوزه هدایت گری را تنها مختص عرف مردم ندانست و خاطر نشان کرد: قرآن دارای لایه های مختلفی است که حتی متخصصین فلسفی و عرفانی در حوزه هدایتگری در یک لایه ای از قرآن می توانند یک مطلب تخصصی عرفانی و یا فلسفی را استخراج کنند.
.................پایان پیام/ 218