به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ «مایکل مور» فقط چند ساعت بعد از کشتار 14 دسامبر 2012 لب به سخن گشود. در کشتار نیو تاون، 28 نفر کشته شدند و 20 نفر از آن‌ها کودک بودند. این اتفاق در دبستان هوک سَندی در دهکده ی هوک سَندی در نیو تاون، کنکتی‌کات اتفاق افتاد. مور این فاجعه را با فرهنگ خشونت در امریکا مرتبط می‌داند. فرهنگی که در سال‌های اخیر بانی پنج جنگ مختلف علیه پنج کشور مختلف جهان شده است.
یک مرد دیوانه وارد یک دبستان شد و به22 بچه‌ی چینی حمله‌ور شد. چند ساعت پیش از آن، در یک دبستان در کنکتی‌کات اتفاق مشابه‌ای افتاد. در دبستان چین هم 22 بچه قربانی بودند. اما مرد چینی با یک اسلحه حمله کرده بود. چند نفر در دبستان چینی کشته شدند؟ هیچی.
امیدوارم اجازه بدهید چند کلمه در مورد رویداد امروز صحبت کنم، چون من مدت‌هاست دل‌مشغول این مساله هستم. آری، ما نیازمند قوانین کنترل اسحله هستیم. آری، ما نیازمند نظام مجانی بهداشت و بهزیستی در این کشور هستیم.هرچند من ایمان دارم ما حتی اگر قوانین کنترل اسلحه‌ی بهتری هم داشته باشیم و نظام بهداشتی بهتری هم انتخاب بکنیم، باز هم هنوز بیمار و سردرگم هستیم، مردمی خشن هستیم که صدها سال است بوده‌ایم، چون خشونت درون پوست‌مان است، در دی‌ان‌ای ما است. برای اینکه خشونت را از دی‌ان‌آی خودمان بیرون کنیم، خیلی بیشتر از زمانی طول می‌کشد که قانونی در واشنگتن تصویب بشود. این قوانین کمکی به ما نمی‌کند.
شما خودتان می‌دانید در کشورهای دیگر هم وجود دارند، منظورم آدم‌های دیوانه است و آن‌ها هم آدم‌هایی این چنینی دارند – که می‌آیند تیراندازی می‌کنند و در نروژ، در فرانسه و در آلمان آدم می‌کشند. اما از بعد از کشتار مدرسه‌ی کلمبیا، 61 کشتار عمده‌ی دیگر در امریکا رخ داده است. شصت و یک کشتار واقعاً در این کشور از آن زمان اتفاق افتاده است.
من به‌نوعی با سازمان ملی اسلحه (NRA) موافق هستم وقتی می‌گویند: «اسلحه آدم نمی‌کشد، مردم، مردم را می‌کشند» فقط من کمی این جمله را تصحیح می‌کنم و می‌گویم: «اسلحه آدم نمی‌کشد، امریکایی‌ها می‌کشند.» چون ما واقعاً همین‌طوری هستیم و همین کار را می‌کنیم. ما به کشورهای دیگر یورش می‌بریم. هواپیماهای بدون سرنشین (پهباد) برای قتل شهروندان کشورهای دیگر می‌فرستیم. همین‌الان پنج جنگ توسط کشور ما علیه کشورهای دیگر در جریان است و سربازهای ما مردم کشورهای دیگر را می‌کشند – منظورم را می‌فهمید، پنج جنگ واقعی همین الان در جریان است.
در کنار آن ما تمام انواع خشونت‌های دیگر را در این کشور داریم و حتی به آن خشونت هم نام نمی‌گذاریم اما این‌ها واقعاً خشونت هستند. مثلاً نگاه کنید، الان قطعاً 50 میلیون امریکایی بیمه ندارند و طبق آمار رسمی هر سال 44 هزار نفر در کشور می‌میرند خیلی ساده چون بیمه ندارند و این یک مدل از قتل آدم‌هاست. این قتل‌ها را شرکت‌های بیمه انجام می‌دهند.
وقتی شما میلیون‌ها نفر از مردم را آواره می‌کنید – میلیون‌ها نفر را از خانه‌هایشان بیرون می‌کنید، این یک عمل ناشی از خشونت است. به این می‌گویند جنگ و یورش به خانه‌های مردم. کلی آدم بیگناه در این کشور زندانی است. باورم نمی‌شود اما همین الان ما فقط چند خیابان دورتر از بزرگ‌ترین دارالتادیب کشور ایستاده‌ایم، درست پایین همین خیابان است و هیچ‌کسی واقعاً به خاطر جرایم جدی وارد این مرکز نمی‌شود.
وقتی شما هر سال میلیون‌ها شغل را نابود می‌کنید، وقتی شما جوامعی مثل جامعه‌ی مرا نابود می‌کنید، جوامعی در فلینت، میشیگان، شما مردم این جوامع را درحقیقت کشته‌اید، چون – چون شما دارید تاثیر مستقیم کارهای شرکت‌های عمده را می‌بینید آن هم به شکل میگساری، اعتیاد به مواد مخدر، طلاق، خودکشی، تمامی مشکلات اجتماعی که وجود دارند و درحقیقت به شکل‌های مختلف خشونت دنبال می‌شوند – اما ما آن‌ها را خشونت نمی‌خوانیم و هیچ‌وقت کسی را بر سر این موارد بازداشت نمی‌کنیم و فکر می‌کنیم تمامی این‌ها باعث شرمساری باشد. و خیلی هم رک و راست، به‌عنوان یک امریکایی، نمی‌خواهم ما را به‌خاطر چنین مواردی از خشونت در دنیا به یاد بیاورند و از ما در چنین مثال‌هایی حرف بزنند.
...............پایان پیام/ 218