خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

پنجشنبه ۱۸ مرداد ۱۴۰۳
۱۸:۱۷
در حال بارگذاری؛ صبور باشید
سه‌شنبه
۱۲ دی
۱۳۹۱
۲۰:۳۰:۰۰
منبع:
ابنا
کد خبر:
377794

اخبار ارتحال آیت‌الله‌ العظمی تهرانی ـ 14

امام را در او تماشا می‌کردیم/ مردی که جامع شور و شعور بود

محمدرضا زائری می‌‌گوید: ما که امام خمینی(ره) را درست درک نکردیم و سهم ما از او تنها تماشای جمالش بود...، اما آنچه از او خوانده‌ایم و شنیده‌ایم در این مرد تماشا می‌کنیم.

آآ

به گزارش خبرگزاری اهل‏بیت(ع) ـ ابنا ـ آیت‌الله حاج‌آقا مجتبی تهرانی از شاگردان برجسته مکتب فقهی، عرفانی و فلسفی امام خمینی(ره) که عمری را به تدریس و تربیت و تهذیب نفوس گذرانده بود و همواره تقید خاصی به اقامه عزای حضرت سیدالشهداء و تبیین معارف اسلامی و سلوک عاشورایی داشت، هم در آستانه اربعین حضرتش به دیار حق شتافت.

ایشان که علاوه بر امام خمینی(ره) از محضر درس بزرگانی چون آیت‌الله‏العظمی بروجردی، آیت‌الله‌العظمی گلپایگانی و علّامه طباطبایی بسیار استفاده کرده بود. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و با توجه به سوابق درخشان علمی و انقلابی و مراودات ایشان با امام(ره) با آن‌که انتظار می‌رفت که یکی از مسئولین نظام اسلامی شوند، بنا به فرمودة خودشان، با دعا به درگاه خدای متعال و توسل به حضرات معصومین، خود را از قبول مسؤولیت‌های آشکار کنار کشیدند و به صورت گمنام به تهذیب و تربیت نیروهای جوان و انقلابی پرداخت.

علاوه بر جلسات درس خارج ایشان و سطوح عالی علمی، جلسات عمومی اخلاق و معارف اسلامی ایشان حتی در دوران قبل از انقلاب و از سال 1356 به‏طور منظّم و هفتگی دائر بود. حجت‌الاسلام محمدرضا زائری از شاگردان آیت‌الله تهرانی و مدیرمسئول نشریه «خیمه» درباره مجالس ایشان می‌گوید: حاج آقا هم خطبه خواندن اول صحبتش ثابت است و هم دعای آخرش ، طوری که همه عبارات را حفظند و موقع دعای حاج آقا قبل از آمین هم عبارات را با ایشان زمزمه می کنند. جلسه خیلی جدی است و منظم، معمولا شرکت‌کنندگان جلسه هم یکدست و یک جورند، آدم های فرهنگی و معقول و معتدل که دنبال بحث‌های عمیق و جدی‌اند، توی جلسه حاج آقا از شور و حال های داغ برخی جلسات خبری نیست و حتی شب‌های تاسوعا وعاشورا هم یک سینه‌زنی سنتی اضافه می شود. فرق نمی کند شهید صیاد شیرازی به جلسه بیاید یا دکتر فلان که وزیر کابینه است، هرکسی هر جا خالی باشد می‌نشیند... .

زائری در جای دیگری می‌گوید: این مرد الهی جامعیت دارد؛ هم تقریرات فقهی امام(ره) را نوشته و فقیه است و هم درس اصول فنی و محکمی دارد. هم در اخلاق صاحب سبک است و تفصیلی که در اخلاق داده سابقه ندارد. از یک طرف تمام تأکیدش بر عقلانیت و فکر و محکمات است و از طرف دیگر موقع روضه و ذکر مصیبت که می‌شود، چیزی از توسل محکمتر نمی‌بیند. شور را نفی نمی کند اما مأموریت خود را درترویج شعور می‌داند... .

آیت‌الله تهرانی دردانه اخلاق شهر می‌گفتند؛ سلوکی عاشورایی داشت و عروجی عاشورایی؛ روح شیدا و بی قرارش نیز در ایام عزای سالار شهیدان و در آستانه اربعین حسینی از خاکدان عالم فانی به ملکوت اعلی پیوست: «یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی».

مدیرمسئول نشریه «خیمه» در جای دیگری می‌گوید: حاج آقای ما معصوم نیست، بی‌تردید پیش از او فراوان بوده‌اند نسخه‌هایی مانند او که ما ندیده‌ایم، اما وقتی به او نگاه می‌کنیم تصویری از آنچه روایات برای مؤمن نقل کرده‌اند می‌بینیم، تصویری از آنچه برای اوصاف یک شاگرد امام صادق(ع) نوشته‌اند، تصویری از التزام به مکتب اهل بیت(ع) در اندیشه و عمل. ما که امام خمینی(ره) را درست درک نکردیم و سهم ما از او تنها تماشای جمالش بود، از پشت پرده اشک و میان شعارهای مردمی حسینیه جماران، اما آنچه از او خوانده‌ایم و شنیده‌ایم در این مرد تماشا می‌کنیم.

.................پایان پیام/ 218