به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ در این حال نکته ای که همه بر آن اذعان دارند، این است که آنچه در سوریه می گذرد؛ در واقع جنگی خونبار است که باعث شده حدود نیم میلیون از مردم این کشور از ترس کشته شدن در جنگ میان تروریست ها با نظام، خانه های خود را ترک کرده و به دیگر مناطق و بعضا دیگر کشورها بگریزند.
این آمار جدای از تخریب بسیاری از زیرساخت های سوریه و خانه های مردم است؛ امری که آثاری ویرانگر بر اقتصاد این کشور برجای گذاشته است.
از جمله آسیب هایی که اقتصاد سوریه دیده، تمایل نداشتن سرمایه گذاران به سرمایه گذاری در این کشور است چراکه بسیاری از آنها سوریه را ترک کرده و اموال خود را به اقتصاد مصر تزریق کرده اند؛ بقیه هم منتظر بازگشت آرامش به سوریه هستند تا فعالیت های خود را از سر گیرند.
به گزارش پایگاه النشره لبنان، نظام سوریه همچنان توانسته که تسلط بر دمشق را حفظ کند؛ اگر چه مخالفان در برخی موارد مزاحمت هایی را ایجاد کرده اند اما نیروهای ارتش سوریه همچنان در تمامی مناطق پایتخت حضور دارند.
ارتش همچنین موفق شده پیشرفت مهمی را در منطقه داریا در حومه دمشق به دست آورده و همچون پایتخت کنترل آن را به دست گیرند.
استان های ساحلی سوریه یعنی طرطوس و لاذقیه که در غرب این کشور قرار دارند، نیز وضعیتی مشابه داشته و ارتش این کشور در این مناطق حرف اول را می زند؛ استان های جنوبی نیز که دروزی های زیادی در آنها زندگی می کنند از جمله استان سویداء تحت سیطره کامل نظام سوریه است.
استان درعا که در ابتدای آغاز این بحران، درگیری های خشونت باری را شاهد بود، امروزه تحت تسلط نظام است؛ البته مناطق حاشیه ای این استان، یعنی مناطق مرکزی سوریه تا حدودی وضعیتی متفاوت دارند.
النشرة در ادامه نوشت: شهر حمص که زمانی مهم ترین پایگاه اصلی مخالفان نظام سوریه به حساب می آمد، هم اکنون به شکل کامل در اختیار آنها قرار ندارد و تنها این عناصر بر بخش هایی از این شهر سیطره دارند؛ به شکلی که مناطق مختلف این شهر و حومه آن میان نیروهای ارتش و عناصر تروریست مخالف نظام تقسیم شده است.
در حما نیز ارتش سوریه موفق شده تا سیطره خود را بر این شهر بگستراند و البته برخی از شهرستان های کوچک اطراف آن همچنان در دست مخالفان است و نیروهای ارتش حملات خود را به آنها ادامه می دهند؛ به شکلی که گزارش ها حاکی است این مناطق نیز به زودی از آنها بازپس گرفته خواهد شد.
با این وجود، شمال سوریه وضعیتی کاملا معکوس دارد و می توان این مناطق را جبهه ای ممتاز برای مخالفان نظام سوریه به حساب آورد؛ در مقابل ارتش تلاش دارد که سیطره مخالفین بر مناطق زیادی از شهر حلب را در هم شکسته و کمک رسانی به آنها را با چالش روبرو کند.
ارتش سوریه تاکنون در بازپس گیری بسیاری از مناطق حلب ناکام بوده و این مناطق طی زد و خوردهای دو طرف آسیب های بسیار شدیدی دیده اند.
در خصوص شرق سوریه نیز باید گفت که اوضاع در شهر ادلب به نفع نظام سوریه است و از دیرالزور که با کشور عراق هم مرز است نیز خبر می رسد که عناصر مخالف نظام در حدود دو سوم مناطق این استان منتشر هستند و باید گفت که حضور نظامی ارتش سوریه در این شهر ضعیف است.
البته در این خصوص نباید دور از ذهن داشت که مناطقی از سوریه تحت تسلط کردهای مسلح سوری بوده که از جمله آنها می توان به استان قامشلی این کشور اشاره کرد.
با این اوصاف می توان نظام سوریه را تا به اینجا برنده درگیری های مسلحانه در این کشور دانست، چراکه تنها مناطقی در دست مخالفان نظام سوریه باقی مانده که حامیان بین المللی آنها بویژه ترکیه که در شمال سوریه قرار دارد، می توانند به آنها کمک رسانی کنند.
به نظر می رسد، بحران و درگیری های جاری در سوریه شکلی فرسایشی به خود گرفته و مخالفان به این نتیجه رسیده اند که دیگر از راههای نظامی نمی توانند نتیجه ای حاصل کنند لذا آنها و حامیان عربی و غربی شان بیش از پیش به این نتیجه رسیده اند که باید دنبال راه حل های دیپلماتیک رفت.
...............پایان پیام/ 218