به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ 23 دی‌ماه سالروز وفات استاد مرحوم «شحات محمدانور» بود از این رو بخشی از زندگی‌نامه این استاد فقید را با هم می‌خوانیم.
استاد «شحات محمدانور» قارى مسجد «الرفاهى» مصر در روز یکم ژوئیه سال 1950 میلادى در روستاى «کفرالوزیر» که مرکزى دور افتاده در استان قهلیه مصر است در خانواده‌ای کم جمعیت متولد شد.
هشت سالگی، حافظ کل قرآن بود
وی به واسطه دائى‌اش از محضر استاد «حلمى محمد مصطفى» در حفظ قرآن کریم مستفیض و در سن هشت سالگی حافظ کل قرآن شد، وی وقتى به سن 10 سالگى رسید دائى‌اش او را به یکى از روستاهاى مجاور به نام کفرالمقام برد تا تجوید قرآن را به توسط مرحوم استاد «سید‌احمد فرارحى» فرا گیرد.
صوت زیبای مرحوم شحات‌انور باعث شد تا شهرت او در سراسر جهان گسترش یابد و هیچ قارّه‌ای از دنیا نبود مگر اینکه مرحوم شحات‌انور در ماه مبارک رمضان و در بین سال‌های 1985 تا 1996 میلادی به آن‌ها مسافرت کند.
او کماکان محبوب بسیاری از قاریان جوان ایرانی است
اساتیدی مانند «جوده ابوالسعود»، «سعید عبدالصمد‌الزناتى» و «حمدى زامل» از جمله قاریانی بودند که با حضورشان در محافل قرآنی منطقه‌ای که استاد «شحات محمدانور» نیز در آن جا حضور داشت گرمی خاصی را به این محافل بخشیدند، اما حقیقت امر این بود که استعداد این جوان مستعد ناگهان درخشید و در آن میان او را منحصر به فرد کرد و به مقامى انکار ناشدنى رسید و با وجود این که از سن کمی برخوردار بود مانند یک قارى بزرگ که تمامى سر انگشتان به سوی او نشانه رفته است، درخشید و این‌ها همه قبل از 20 سالگى استاد «محمد شحات‌انور» اتفاق افتاد.
وی بارها از طرف وزارت اوقاف مصر و بسیاری از وقت‌ها به دعوت‌های خصوصیِ میلیون‌ها نفر از دوست‌داران قرآن کریم در خارج از مصر در لندن، لس‌آنجلس، آرژانتین، اسپانیا، فرانسه، برزیل، کشورهای حاشیه خلیج فارس، نیجریه، زئیر، کامرون و بسیاری از دولت‌های آسیایی مخصوصاً ایران سفر کرد و به قول خودش در همه این مسافرت‌ها جز رضای خداوند و بهروزی مسلمین نیت دیگری نداشت.
استاد «شحات محمدانور»
«شحات محمدانور» سه فرزند پسر و شش فرزند دختر دارد و همگی آن‌ها از جمله حافظان کل قرآن کریم به شمار می‌روند که «انورشحات محمدانور» و «محمودشحات محمدانور» بارها به جمهوری اسلامی ایران سفر کرده و به تلاوت قرآن پرداخته‌اند.
استاد «شحات محمدانور» چهار سال به دلیل نوعی بیماری کبدی در محافل قرآنی تلاوت نمی‌کرد و مدتی در بیمارستان «خاتم‌الانبیاء(ص)» تهران برای مداوا تحت نظر بود و سرانجام در تاریخ 23 دی‌ماه 1386 جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.
...............پایان پیام/ 218