به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ «امجد عرار» نویسنده عرب در مقاله‌ای که در پایگاه خبری «دارالخلیج» منتشر شد به بررسی مسئله جاسوسی رژیم صهیونیستی در یمن پرداخت.
در این مقاله آمده است:
دولت یمن اخیرا اعلام کرد که «آبراهام درعی» جاسوس موساد را به پای میز محاکمه می‌کشاند. این جاسوس یک هفته پیش از اعلام این محاکمه، دستگیر و مورد بازجویی قرار گرفته بود. دستگیری این جاسوس که تقریبا همزمان با دستگیری یک جاسوس صهیونیستی در مصر صورت گرفت، تصادفی نبود.
آبراهام درعی که یک مهندس برنامه‌نویسی رایانه بود با اسم جعلی «علی عبدالله محسن الحیمی» وارد استان عدن شده بود، اعترافات او با اطلاعات موجود در لپ تاپش همخوانی داشت و جاسوسی او برای موساد و اقدامش برای ایجاد شبکه‌‌ای جاسوسی در سراسر یمن را ثابت می‌کرد. این نخستین بار نبود که یک جاسوس اسرائیل در یمن شناسایی می‌شد. اما اولین بار بود که یک جاسوس با تابعیت اسرائیلی به این کشور نفوذ کرده بود.
3 سال پیش نیز، مقامات یمنی، یک جاسوس اسرائیل را شناسایی و دستگیر کردند که به همراه دو نفر دیگر در راستای منافع رژیم صهیونیستی در یمن جاسوسی می‌کردند، اما هر 3 آنها یمنی بودند.
جاسوسی اسرائیل یک پرونده همیشه باز است و حتی می‌توان گفت که جاسوسی، بخشی از موجودیت اسرائیل است زیرا مسئله امنیت ستون فقرات سیاست‌های این رژیم است. امنیت در قاموس صهیونیست‌ها، مترادف با تروریسم، جاسوسی و ایجاد فتنه در کشورهای دیگر است. زمانی که از جاسوسی اسرائیل در یمن سخن به میان می‌آید، برخی تعجب می‌کنند که دلیل و انگیزه اسرائیل از جاسوسی در کشوری که هزاران مایل از آن فاصله دارد، چیست؟ زیرا قاعدتا اگر انگیزه امنیتی اسرائیل مطرح باشد، باید در کشورهای همسایه و نزدیک خود، به چنین کاری دست زند.
این ابراز شگفتی با توجه به جایگاه راهبردی یمن که گره ریسمان ممتد در منطقه‌ای که شاهد درگیری‌های بینالمللی است، از بین می‌رود. به همین دلیل است که برای اسرائیل، جزئیات تحولات جاری در یمن بسیار مهم جلوه می‌کند. از سوی دیگر، یمن در تنگه باب‌المندب یکی از مهمترین گذرگاه‌های دریایی جهان واقع است و از این کشور می‌توان حرکت دریانوردی بینالمللی را تحت نظر گرفت. اما کسی که دارای فکر گسترده‌تری درباره سیاست امنیتی اسرائیل است، می‌داند که اعتراف‌های جاسوس اسرائیل شامل همه چیز نمی‌شود و چه بسا که دولت یمن نیز، همه اطلاعات به دست آمده از او را فاش نکرده باشد.
اعتراف‌های این جاسوس، در مقایسه با نقش مهم و وظیفه محوله بر این فرد، ثانویه بود. این اطلاعات را می‌شد از طریق هواپیماهای جاسوسی و بدون سرنشین و ماهواره نیز به دست آورد. آنچه که نمی‌شد از این راه به دست آورد، بازی با بافت جمعیتی ملت‌های عربی و از جمله کشور یمن است که شاهد درگیری‌های داخلی دارای ابعاد طائفه‌ای و قبیله‌ای است.
در اینجا می‌توان به جاسوس دستگیر شده در مصر پس از انتفاضه 25 ژانویه اشاره کرد که نشان می‌داد، موساد نیروی خود را بر روشن کردن فتنه طائفه‌ای و توسعه شکاف‌های موجود در دیوار وحدت ملی مصر و شعله‌ور کردن آتش درگیری‌های داخلی و حتی شخصی متمرکز کرده است. در چنین شرایطی، نقش این جاسوس، متقاعد کردن یک طرف دینی برای اقدام علیه طرفداران طرف دیگر بود.
تجارب موجود نشان می‌دهد که تخریب یک جامعه از طریق ایجاد فتنه و اقدامات تحریک‌آمیز، خطرناک‌تر از پیدا کردن جاسوسی در اینجا و آنجا است. زیرا دایره خطر ناشی از فتنه، بسیار گسترده‌تر از خطر جاسوسی اطلاعاتی است. متاسفانه بسیاری این نقش را بدون آنکه به آنها اتهام جاسوسی زده شود، ایفا می‌کنند.
...............پایان پیام/ 218