به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ روزنامه لبنانی السفیر روز دوشنبه نوشت: در حالی که واشنگتن و مسکو سعی در دستیابی به راه حلی در سوریه دارند، فرانسه می خواهد که آتش بحران و نزاع را در سوریه شعله ورتر سازد.
این روزنامه روز دوشنبه در یادداشتی از نقش فرانسه در بحران سوریه و دخالت های اخیر پاریس در آفریقا، نوشت: برنارد کوشنر وزیر خارجه نیکلا سارکوزی رییس جمهوری سابق فرانسه ادعا کرده بود که نظام سوریه به شکل کامل از مردم خود جدا شده و به زودی سقوط خواهد کرد.
السفیر ادامه داد: سخن کوشنر در پاسخ به موضعی از سوی ولید المعلم وزیر خارجه سوریه در رابطه با دخالت های اتحادیه اروپا مطرح شد، اما همه شاهد بودیم که سارکوزی و کوشنر از قدرت کناره رفتند و هنوز بشار اسد به ریاست جمهوری خود ادامه می دهد.
به نوشته این روزنامه، پس از اینکه سارکوزی به ریاست جمهوری رسید، رویکردی متفاوت از دولت های قبلی را در خصوص دمشق پیش گرفت و می خواست که روابطی را با سوریه آغاز کند تا بدین وسیله موضع این کشور را در رابطه با ایران و رژیم صهیونیستی تغییر دهد.
سارکوزی که نتوانست موضع نظام سوریه را در قبال مقاومت و نزاع با رژیم صهیونیستی تغییر دهد، شروع به هجمه علیه اسد کرد.
سارکوزی که از نزدیک ترین روسای جمهوری نزدیک به آمریکا بود، درگیری با نظام سوریه را به جایی رساند که به شکل مستقیم خواستار کناره گیری اسد از قدرت شد و از طریق سفارت فرانسه در دمشق پیام هایی را با مضمون هایی متناقض ارسال می داشت.
به نوشته السفیر، در دولت جدید فرانسه این درگیری ها و تنش ها میان پاریس و دمشق ادامه داشت، تا جایی که پاریس علاوه بر به رسمیت شناختن مخالفان نظام سوریه، سفیر آنها را به عنوان نماینده رسمی این کشور نزد خود پذیرفت.
این روزنامه ادامه داد: فرانسه متهم است که از نظر نظامی دخالت هایی را در سوریه انجام داد و نسبت به تسهیل ورود سلاح و عناصر تروریست به این کشور فعالیت می کند و توافق پنهانی با قطر علیه نظام سوریه انجام داده است.
علاوه بر این فرانسوی ها دو عملیات نظامی را در مالی و سومالی آغاز کرده اند که ممکن است القاعده نیز به فکر بیفتد که به دلیل این دخالت ها از حکومت پاریس انتقام بگیرد.
اما گفته می شود که اقدامات فرانسه در جریان سرنگونی نظام های سابق لیبی و تونس و همچنین روابط قوی پاریس با کشور های حوزه خلیج فارس، خطر القاعده را نسبت به آن کاهش می دهد.
با این وجود سووالی که به ذهن می رسد این است که فرانسه توان مقابله با چند پرونده ملتهب و گوناگون را در یک زمان دارد؟ یا اینکه بهتر است که همچنان نقش واسطه خود را در رابطه با بحران های بین المللی حفظ کند.
پاریس در پاسخ خود را تنها مدافع قانون بین الملل و حقوق ملت ها در تعیین سرنوشت خود می داند و اینکه از بهار عربی(بیداری اسلامی) حمایت کرده و با تروریسم می جنگد.
با این وجود به سهولت نمی توان با این سخن فرانسوی ها قانع شد، چرا که بسیاری از ملت های دیگر نیز خواستار دموکراسی و آزادی هستند که پاریس با نظام های آنها پیوند دوستی دارد.
...............پایان پیام/ 218