به گزارش خبرگزاري اهلبيت(ع) ـ ابنا ـ "سالنگ" یکی از معروفترین تونلها در افغانستان است که پایتخت این کشور را به 9 ولایت شمالی این کشور وصل میکند، ولایاتی که با کشورهای چین، تاجیکستان، ازبکستان و ترکمنستان هممرز هستند.
سالنگ که بخشی از ولایت "پروان" است، از گذشتههای دور، به دلیل طبیعت زیبا در بهار و تابستان منطقه خوبی برای تفریح و سیاحت بوده است، اما زمستان خشن و پر برف، شهرت آن را 2 چندان کرده است.
تراژدی ارتش سرخ شوروی هنگام خروج از افغانستان در این منطقه و قتل عام 1200 نفر از غیرنظامیان سالنگ در اواخر دهه 60 خورشیدی، به این منطقه شهرت بینالمللی بخشید.
کاروانهای نظامی و لجستیکی ارتش شوروی سابق در تمام دوران اشغال، با عبور از مرزهای شمال و درنوردیدن تونل سالنگ، خود را به کابل میرساندند.
مجاهدین افغان به همین دلیل از این تونل به عنوان گلوگاه مهم و موقعیت استراتژیک، علیه این کاروانهای نظامی استفاده می‌کردند به گونهای که در هر 2 طرف جاده پرپیچ و خم شاهراه سالنگ، لاشههای به آتش کشیده شده خودروها و کامیونهای ارتش سرخ تاکنون به چشم می‌خورد.
به چالش کشیده شدن قدرت نظامی و به تحلیل رفتن توان مالی شوروی در امر مهار ناامنی شاهراه سالنگ، ارتش سرخ را وا داشت تا در ابتدای گذرگاه سالنگ جنوبی که نزدیک به جاده "پنجشیر" است، یکی از بزرگترین پایگاههای نظامی خود را بنیاد نهد.
این پایگاه ضمن کنترل شاهراه سالنگ و زیر نظر گرفتن ولایت پنجشیر، پشتوانه خوب نظامی برای پایتخت نیز پنداشته میشد، اما این پایگاه نظامی نیز نتوانست سالنگ را به مسیری امن برای عبور کاروانهای نظامی شوروی تبدیل کند.
قتل عام شبانه ساکنان روستاهای سالنگ
ارتش شوروی سابق مستقر در پایگاه سالنگ مشهور به مرکز فرماندهی "تپهسرخ" چند ماه قبل از خروج نیروهای شوروی از افغانستان تانکها و جنگافزارهای سنگین خود را در منطقه سالنگ جنوبی در برابر روستاها مستقر کرد.
آنان برای هدف قراردادن ساکنان این روستاها چندین ماه را لحظه کردند تا این که در روزهای پایانی خروج، شبهنگام به روستاها یورش برده و قتل عام وحشیانه‌ای را انجام دادند.
در اين راستا «کریمبخش» یکی از ساکنان منطقه سالنگ، در مورد هجوم ارتش سرخ اظهار داشت: در یکی از شبهای سرد و بیرحم در چهاردهم بهمن ماه سال 1367 خورشیدی، درست زمانی که ارتش سرخ آخرین پایگاههای نظامی خود را در افغانستان ترک میکرد، ساکنان سالنگ جنوبی به صورت ظالمانه در منازل خود و در بستر خواب هدف حملات سنگین نظامی این ارتش قرار گرفتند.
چندین ساعت روستاها زیر آتش روس‌ها بود
وی افزود: در آن شب، ده‌ها روستا که تمامی ساکنان آن، مردم بیگناه غیرنظامی بودند، از زمین و آسمان برای چندین ساعت مورد تهاجم ارتش سرخ شوروی قرار گرفتند که در نتیجه آن 1200 تن از مردم بیگناه که شمار زیادی از آنان را زنان و کودکان تشکیل میدادند، کشته شدند.
کریمبخش تصریح کرد: افرادی که از این حادثه بزرگ جان به سلامت برده بودند، توانایی جمعآوری اجساد کشته شدگان را نداشتند و مردم مناطق همجوار و حتی مسافران این شاهراه به جمعآوری شهدا شتافتند.
همچنين «عبدالبصیر سالنگی» والی پروان که در آن زمان یکی از فرماندهان مشهور مجاهدین در دره سالنگ بوده است، دلیل حمله ارتش شوروی به غیرنظامیان در سالنگ را تحت فشار قراردادن مجاهدین عنوان کرد و گفت: براساس برنامه مجاهدین، در هنگام خروج ارتش سرخ، باید شاهراه سالنگ بر روی این ارتش مسدود میشد.
والی پروان افزود: ارتش سرخ به منظور باز نگه داشتن این شاهراه در بامداد 14 بهمن ماه 1367 خورشیدی از زمین و هوا به غیرنظامیان حمله کرد که در نتیجه آن بیش از هزار غیرنظامی کشته شدند.
مردم سالنگ از این روز همواره به عنوان یک تراژدی دردناک یاد میکنند و بر شهدای این حادثه درود میفرستند.
تاریخ، حمله ارتش شوروی به غیرنظامیان در سالنگ را در تمام دوران اشغال افغانستان از سال 1358 تا پایان سال 1367 خورشیدی در صدر کارنامه سیاه این ارتش ثبت کرده است.
....................پايان پيام/ 226