به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ «حامد کرزای» رئیس جمهوری افغانستان در مقاله‌ای برای شبکه خبری بی.بی.سی نوشت: اساس دردها و رنج‌های افغانستان در زمان جهاد علیه اتحاد جماهیر شوروی گذاشته شده است. جهاد ما بر ضد شوروی مبارزه‌ای برحق بود که برای حفاظت از وطن و دین‌مان آغاز کردیم. در حالی که ما با اخلاص مبارزه‌مان را به پیش می‌بردیم، متحدان ما هر یک به دنبال اهداف خودشان بودند.
وی افزود: با پیروزی مجاهدین، روند حوادث به سمتی رفت که حاکمیت آنها سبب رنج و مصائب مردم شد تا آنها (مجاهدین) بدنام و ناکام شوند و به این ترتیب زمینه برای ایجاد و حاکم کردن گروهی دیگر فراهم شود.
گروه جدید طالبان بود که به نام مبارزه با "گروه شر و فساد" قد علم کردند و وعده امنیت و مصونیت را به مردم دادند.
این مقام افغان خاطر نشان کرد: به همین دلیل بسیاری از افغان‌ها از جمله خودم سخت از طالبان حمایت می‌کردیم و کمک‌های قابل توجهی هم به آنها کردیم. اما طالبان به زودی به انحراف کشیده شدند و به جنگ داخلی روی آوردند. آنها از افراطیت حمایت کردند تا جایی که با تروریسم همراهی کردند و منزوی شدند.
کرزای گفت: من در سخت‌ترین شرایط طالبان را برادر خطاب کرده‌ام و آنها را به صلح دعوت کرده‌ام. به همین دلیل هم من جرگه مشورتی را در مورد صلح فراخواندم. آن جرگه شورای عالی صلح را ایجاد کرد که در آن نمایندگانی از هر قشر و تفکر افغانستان حضور دارند.
وی در ادامه اشاره کرد: سرانجام پس از حادثه یازدهم سپتامبر بود که یکبار دیگر نیروهای خارجی به افغانستان آمدند. قابل یادآوری است که همه این بازی‌ها را خارجی‌ها بر سر مردم افغانستان آوردند اما بازیکنان همه افغان بودند و تفنگ همیشه بر دوش خود افغان‌ها بوده است.
در ادامه این مقاله آمده است: ما به عنوان یک ملت پویا نباید اجازه چنین چیزی را می‌دادیم که خارجی‌ها با سرنوشت ما بازی کنند. پس از حادثه یازدهم سپتامبر افغان‌ها به این امید به نیروهای غربی خوشامد گفتند که امنیت، آرامش، توسعه و رفاه با خود به افغانستان بیاورند اما یکبار دیگر کشورهای دخیل، زیر نام مبارزه با تروریسم هر یک در پی تعقیب اهداف استراتژیک خودشان برآمدند. برای رسیدن به این اهداف متأسفانه بار دیگر جنگ شروع شد.
"حالا فرصتی برای صلح فراهم شده است"
رئیس جمهوری افغانستان همچنین عنوان داشت: یازده سال بعد حالا صدای صلح بلند شده است. روند صلح که در حال حاضر در مراحل اولیه‌اش قرار دارد، مرحله‌ای تازه را برای افغانستان نوید می‌دهد. به گذشته باید توجه زیاد صورت گیرد تا روند صلح کنونی شروع مرحله‌ای نباشد که در نهایت بجای تامین صلح واقعی گامی برای خارجی‌های دخیل در قضایای افغانستان برای رسیدن به اهداف بزرگ شان گردد. آن گونه که در سه و نیم دهه گذشته بارها و بارها این واقعیت تلخ را تجربه کرده‌ایم.
وی گفت: همان گونه که سقوط آخرین دولت کمونیستی و ورود مجاهدین به کابل سبب آرامش و آزادی واقعی مردم ما نشد، به همین ترتیب اگر روند صلح کنونی مان به خوبی مدیریت نشود، می‌تواند سبب ضعیف‌تر شدن ما و خلق مشکلات تازه برای ما شود.
"چرا طالبان را برادرم خواندم"
کرزای تاکید کرد: اگر جنگ را خارجی‌ها به ما تحمیل کردند، ابتکار صلح باید در دستان خودمان باشد. در غیر این صورت نتیجه‌ای که ملت منتظرش است، هیچ گاه به دست نخواهد آمد. ابتکارها و تلاش‌های پراکنده صلح می‌تواند این قربانی‌های مان را با خطر مواجه کند. اگر همه افغان‌ها متحدانه عمل نکنند در حقیقت به یازده سال گذشته بازگشته‌ایم و خدا می‌داند که خارجی‌ها در فضای مبهم ایجاد شده چه اهدافی را تعقیب خواهند کرد و ما برای چند سال دیگر قربانی آنها خواهیم شد؟
رهبر افغانستان در ادامه تاکید کرد: اگر برای رسیدن به اهداف مان سالها جنگیدیم، باید دیگر اجازه ندهیم به نام صلح چندین سال دیگر متفرق شویم. افغان‌ها در یازده سال گذشته قربانی‌های بزرگی دادند و یک نظام ساختند. نتیجه این قربانی‌ها نهادهای منتخب دولتی است. این دستاورد بزرگی برای ما است.
کرزای در خاتمه اشاره کرد: در این مرحله حساس، آینده روشن افغان‌ها فقط در گرو اتحاد آنها است. پس برای داشتن آینده‌ای روشن و برای اینکه تلاش‌های صلح مان، یک صلح واقعی را در پی داشته باشد و سبب تقویت کشورمان شود به چند نکته مهم اشاره می‌کنم.
نکات اصلی
وی گفت که نمایندگان طالبان که در مذاکرات شرکت می‌کنند باید اسناد معتبر تصدیق شده توسط رهبران خود را به همراه داشته باشند. آنها همچنین باید در گفت‌وگوهای صلح، شورای عالی صلح از ملت افغانستان نمایندگی کنند. دیگر اینکه از برگزاری نشست‌ها و گفت‌وگوهای متفرقه و پراکنده گروه‌ها و شخصیت‌های مختلف به نام صلح باید جلوگیری شود.
کرزای در خاتمه اشاره کرد که به همین دلیل مذاکرات صلح در کنار ابعاد داخلی، ابعاد خارجی هم دارد که برخی از آنها منطقه‌ای و برخی دیگر جهانی‌اند. بنابراین افغان‌ها یعنی دولت، اپوزیسیون داخلی و طالبان باید بخش داخلی را بین خودشان حل و فصل کنند و بخش خارجی آن را باید متحدانه و هم‌صدا با خارجی‌ها حل کنند و زمینه را بگونه‌ای فراهم کنند که در میان منافع متضاد خارجی‌ها، منافع ملی خودشان را حفظ و تضمین کنند.
.................پایان پیام/ 218