مشخصات فیلم یک، دو، سه ... پنج
تهیه کننده و کارگردان: محمد معیری ـ فیلمنامه: شاهرخ مرزوقی ـ منشی صحنه: حمیرا نعمت‌الله ـ مدیر فیلمبرداری: علیرضا برازنده ـ عکاس: محسن سیدی ـ گریم: محسن ملکی ـ صدابردار: عباس رستگارپور ـ تدوین: هایده صفی‌یاری ـ موسیقی: کارن همایونفر ـ بازیگران : همایون ارشادی، عبدالولی تلاش، فرهاد خردمند، آناهیتا افشار، شفق چوپان، حسن نوری، ایرج صادقی‌طاری، فرهاد اخلاقی، علی باقری و حمیدرضا آذرنگ.
درباره کارگردان فیلم یک، دو، سه ... پنج
«محمد معیری» تحصیل در رشته سینما را در دانشگاه ایالتی نورت ریج آمریکا به اتمام رسانده است. فیلم‌های کوتاه و مستندی همچون "غرض نقشی"، "گل"، "دونده"، "دریا" و "زمستان اتمی" حاصل فعالیت‌های این کارگردان در ایران است.
"یك، دو، سه... پنج" اولین ساخته بلند سینمایی معیری است.
داستان فیلم یک، دو، سه ... پنج
فیلم سینمایی "یك، دو، سه... پنج" روایت پنج زندانی محکوم به اعدام است که باید توسط دو عضو طالبان برای ایجادِ رعب و وحشت به شهر دیگری منتقل شوند تا در آنجا اعدام شوند.
در میان محکومین به اعدام نوجوانی وجود دارد که در مورد مرگ پرسش می کند؛ و زنی وجود دارد که روزگاری به نوعی آزاداندیش و هنرمند بوده است. از سوی دیگر یکی از مأموران طالبان، کسی است که سالها در آمریکا زندگی کرده است و در مسیر شاهد اتفاقاتی است که باعث می‌شود نسبت به اهداف خود دچار شک و تردید شود.
اما در میانه راه یکی از زندانیان موفق به فرار می‌شود و مأموران به فکر جایگزین کردن شخصی به جای وی میشوند و ...
نقد فیلم یک، دو، سه ... پنج
فیلم "یك، دو، سه... پنج" که در شهر دامغان فیلمبرداری شده است میخواهد به موضوع جنگ و آسیبهای آن در کشور افغانستان بپردازد. کارگردان قصد دارد از رهگذر این فیلم نشان دهد که زندگی حتی در دشوارترین لحظات جاری است.
فیلمنامه و داستان "یک، دو، سه ...پنج" ملغمه ای از دغدغه ها، داستان های زیبا و فیلمهایی است که نویسنده و کارگردان داشته اند به آنها ادای دین نمایند! آثاری چون "فارنهایت 451" که مأمور اعدام، کتاب آن را در کنار گودال اجساد می یابد و حتی صحنه های کتابسوزی به آن رمان بازگشت میکند.
همچنین به نظر می رسد صحنه هایی که به تصویر زندگی زیر زمینی و غارنشینی مردم آن دیار می پردازد تحت تاثیر فیلم "زیر زمین" از «امیر کاستاریکا» تصویر شده است. نقطه اوج و غافلگیری پایانی نیز برگرفته از داستان مینی مالیستی «ولفگانگ بورشرت» بوده است.
کارگردان در روایتش اگرچه صحنههای زیبا و پراکنده ای آفریده است اما داستانی برای ارائه ندارد؛ شخصیتها عمق ندارند و همذات پنداری در مخاطب ایجاد نمیکنند؛ و علت وقوع حوادث گنگ و در هاله ای از تردید است.
این فیلم بیشتر ارائه تصاویری از زندگی مردم و کوه و طبیعت افغانستان است و کارگردان به جای پرداختن به فرهنگ، آموزه های دینی و موقعیت های اجتماعی آن دیار، بنا دارد با ارائه زیبایی های تصویری و نشان دادن گروه نوازندگان و دخترکان خوش آب و رنگ افغان، تماشاگر را اغفال کند!
فیلم سردرگمی در روایت را تا آنجا پیش میبرد که برای مخاطب معلوم نمیشود که در آن غار جادویی آیا شاهد زندگی واقعی آدمها بوده یا صرفا تماشاگر خیالات ذهن مأمور سقوط کرده در غار است؟
در یک کلام: فیلم شاید به عنوان تجربه اول کارگردان قابل قبول به نظر آید اما به دشواری می توان آن را با استانداردهای سینما تعریف و تبیین نمود.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
برای دیدن لینک این نقد در سایت "هنر اسلامی" اینجا را کلیک کنید.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ