به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ لحن و گفتار رئیس جمهوری افغانستان نسبت به امریکا به کلی تغییر کرده است. او این بار در انتقاد از شریک غربی خود به گلایه ، سرزنش یا نصیحت بسنده نکرد بلکه آنها را با اتهامی که بار حقوقی و تاریخی سنگین دارد، روبرو ساخت. در کیفرخواست صادر شده از سوی کرزای ، امریکایی‌ها متهم شده‌اند که از عملیاتهای مرگبار روز سفر رئیس پنتاگون(چاک هاگل) آگاهی داشتند. این عملیات که به صورت انتحاری و مرگبار در دو نقطه مهم افغانستان ؛کابل و ولایت خوست صورت گرفت، باعث لغو کنفرانس مطبوعاتی کرزای با رئیس پنتاگون (چاک هاگل) گردید.
در طول جنگ 12 ساله ناتو در افغانستان، امریکا در مقام فرماندهی این جنگ تاکنون با اتهاماتی از قبیل؛ اشتباه در حمله به غیر نظامیان یا گریز از مسئولیت حفاظت از جان شهروندان مواجه شده بود اما این اولین بار است که از سوی بالاترین مقام کابل به اتهام سنگینی بنام«شراکت در عملیاتهای مرگبار طالبان» متهم می شود. مهم نیست که رئیس جمهور افغانستان این افشاگری را با چه نیت و اهدافی انجام داده است بلکه مسئله اصلی این است که امریکایی‌ها این بار با اتهامی روبرو هستند که اهمیتی در حد«ثبت در تاریخ» دارد.
باید منتظر ماند که این اظهارات کرزای بعد از این مورد استناد بسیاری از مجامع و ناظران قرار بگیرد.
برای درک ابعاد واقعی این موضوع لازم است در نکات مهم گفته‌های کرزای تامل کنیم. او اظهار می دارد: «بمب هایی که در کابل و خوست منفجر شده بیشتر از آنکه یک قدرت‌نمایی طالبانی یا ناشی از اراده این گروه تروریستی باشد با طراحی آمریکا انجام گرفته است»
حامد کرزای با اشاره به کشته شدن 19 نفر در 2 حادثه تروریستی می گوید: «به نظر می رسد در انفجارهای انتحاری اخیر که همزمان با حضور هاگل در افغانستان بود، آمریکا و طالبان با هم لابی داشتند و این عملیات ها لحظه به لحظه از سوی پنتاگون هدایت می شد.»
اظهارات کرزای در حال حاضر به دو سوال جدی در افکارعمومی دامن زده است؛
1- سوال نخست این است که چه عواملی باعث شده که رئیس جمهور محافظه کار افغانستان به چنین افشاگری که مصداق «ریسک بزرگ» است، دست بزند.میان کرزای که بسیاری او را «یک بازیگری یا مجری حرف شنو» می خوانند، با حامیان بین المللی اش چه اتفاقی رخ داده است که او این گونه بی پروا برادر بزرگتر خویش (دولت امریکا) را به طور غیابی محاکمه می کند؟
بخشی از پاسخ این سوال در اظهارات روزهای گذشته کرزای نهفته است.
رئیس جمهور افغانستان پیش از سفر رئیس پنتاگون، مشابه این افشاگری را در حوزه دیپلماسی انجام داد. او خطاب به افکارعمومی داخل و خارج اعلام کرد که امریکا ارتباطات و تماسهای خود را طالبان در دوحه از سرگرفته است.
این بخش از افشاگری کرزای حاوی دو پیام گزنده برای کاخ سفید بود ؛اول این که دولت اوباما به استفاده از روش«دیپلماسی پنهان» به جای روش‌های شفاف و هنجارمند برای حل و فصل جنگ افغانستان روی آورده است. دیگر آنکه، روشن شد که در پروسه این مذاکره پنهانی نه تنها دولت کرزای حذف شده است بلکه حتی احزاب و جناح‌ها و طوایف سیاسی دیگر نیز از این پروسه حذف شده‌اند.
پیدا است که این بخش از گفته‌های کرزای می تواند پیامدهای سهمگینی برای طرف امریکایی در آخرین سال حضور در افغانستان به همراه داشته باشد و همه گروه‌ها و جریانهای سیاسی افغان را به سمت رویگردانی یا تقابل با امریکا سوق دهد.
2- سوال دیگری که افشاگری کرزای دامن زد این است که ماموریت رئیس جدید پنتاگون چه اهدافی داشته که در روز ورود او (چاک هاگل) کرزای این گونه سیاستهای فرماندهی ناتو در جنگ را به چالش می کشد. پاسخ این سوال را خود کرزای در بخش دیگر اظهاراتش داده است. او به صراحت می گوید که هاگل با هدف راضی کردن سران کابل به ادامه حضور نظامی امریکا به صورت غیر منتظره به افغانستان آمد.اما از آنجا که طرف افغان حاضر به قبول « تمدید حضور نظامی امریکا و ناتو» نشده،دولت اوباما با یک مراوده پنهانی با طالبان فتیله شورشها را بالا برده است. در این باب کرزای می گوید:« امریکایی ها شعار می دهند که تا سال 2014 افغانستان را ترک می کنند آنها ما را از ناامنی می ترسانند و به ما القا می کنند که بدون حضور نظامیان امریکایی جانمان در خطر است اما از کجا معلوم که خودشان عامل این ناامنی ها نباشند.
سخنان کرزای حاوی این پیام صریح است که اوباما خلف وعده کرده و توافقی که پیش از این برای خروج از افغانستان در سال 2014 امضا کرده بود را کنار گذاشته است. این تغییر رای اوباما را وزیر دفاع جدید او(چاک هاگل) به صراحت در کابل اعلام کرد و گفت که با شرایط وخیم افغانستان ، خروج امریکا در سال آینده به صلاح نیست. به این گفته کرزای توجه کنید« امریکا به ظاهر از خروج نظامیانش ابراز رضایت می کند اما در عمل علاقه ای به از دست دادن موقعیت استراتژیکی که در اینجا پیدا کرده ندارد به همین خاطر با همدستی طالبان این انفجارها را ترتیب داده که نشان دهد افغانستان آرام نیست و حضور نظامی در افغانستان برای ایجاد امنیت در منطقه توجیه دارد.»
سپیده نوری
..............پایان پیام/ 218