به گزارش خبرگزاری اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ شبکه خبری «ARD» گزارش داد، اولین گروه از زندانیان گوانتانامو حدود 2 ماه پیش و از اوایل فوریه دست به اعتصاب غذا زدند که 11 تن از آنها از آن زمان به شدت با کاهش وزن روبرو شدهاند و زندگی آنها در معرض خطر است. آنها به زور تغذیه میشوند.
وکلای این زندانیان گفتهاند که زندانبانان زندانیان را محکم میبندند و با شیلنگی در بینی و با مواد غذایی مایع آنها را تغذیه میکنند. این در حالی است که «باراک اوباما» رئیس جمهور آمریکا به وعده خود مبنی بر بستن اردوگاه زندانیان گوانتانامو نه تنها عمل نکرد بلکه آن را بازسازی کرد و رئیسی جدید برای آن انتخاب کرد.
«کارلوس وارنر» یکی از وکلای این زندانیان که وکالت 11 تن از آنها را بر عهده دارد، چنین وضعیتی را دلخراش توصیف کرده است. وی در یک گفتگوی تلویزیونی گفت که زندانیان بعد از تغییر ریاست زندان گوانتانامو دست به اعتصاب غذا زدند. رئیس جدید این زندان، بسیاری از وسایل شخصی زندانیان از جمله عینک و تشک آنها را میگیرد. بدتر از همه این است که کتابهای مقدس قرآن این زندانیان به عنوان کالای قاچاق بررسی می شود که این مسئله اعتراض بسیاری از زندانیان را به همراه داشته است. این در حالی است که بازرسی قرآن کریم زندانیان زندان گوانتانامو چند سالی بود که متوقف شده بود که با انتصاب رئیس جدید مجدد در پیش گرفته شده است.
«کارلوس وارنر» معتقد است اقدام زندانیان گوانتانامو در اعتصاب غذا نوعی اظهار دلسردی و ناامیدی به سیاستهای کاخ سفید در قبال این زندان است. گوانتانامو مکانی غیر قانونی است و تنها راه ترک آن انتخاب یک تابوت است. چرا که عملا دیگر هیچ صحبتی از تصمیم اوباما برای بستن زندان گوانتانامو نمیشود. ضمن اینکه کنگره آمریکا چندیپیش مبلغ 170 میلیون دلار برای بازسازی این زندان تصویب کرده است. قسمتی از کاخ سفید که وظیفه مشخص کردن تکلیف زندان گوانتانامو را بر عهده داشت نیز اوایل سال جاری منحل شد.
آمارها حاکی از آن است که هماکنون حدود 166 زندانی در گوانتانامو نگهداری میشوند. تقریبا یک چهارم این زندانیان در اعتصاب غذا به سر میبرند. نمایندگان سازمان صلیب سرخ با این زندانیان گرسنه دیدار کرده و البته اطلاعات محرمانهای را درباره وضعیت این زندانیان ارائه داده اند.یکی از سخنگوهای سازمان صلیب سرخ اعلام کرده است که یکی از دلایل اعتصاب غذای این زندانیان آینده نامعلوم آنها است.
...............پایان پیام/ 218