به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ خداوند در حدیثی قدسی پیامبر(ص) را خطاب قرار داده است که «یا احمد لولاک لما خلقت الافلاک و لولا علیّ لما خلقتک و لولا فاطمه لما خلقتکما؛ ای احمد اگر تو نبودی جهان را نمی‌آفریدم و اگر علی نبود تو را نمی‌آفریدم و اگر فاطمه نبود شما را نمی‌آفریدم».فاطمه(ع) دختر رسالت و همسر ولایت است، او نه‌تنها ام‌الائمه(ع)، بلکه ام‌ابیهاست و وجودش بالاترین گواه این ادعاست که زنان هم می‌توانند به اوج معنویت‌هایی که مردان الهی رسیده‌اند، نائل شوند. به بهانه سالروز شهادت حضرتش، احادیثی از ایشان در کلام رهبر معظم انقلاب مورد بازخوانی قرار می‌گیرد.
* عبادت فاطمه(س) یک نمونه است
رهبر معظم انقلاب در فرازی از بیانات خود در دیدار جمعی از زنان در 25 آذر 1371 فرمودند: عبادت فاطمه زهرا، سلام اللَّه علیها، یک عبادت نمونه است. «حسن بصرى» که یکى از عباد و زهاد معروف دنیاى اسلام است، درباره‌ى فاطمه زهرا سلام اللَّه علیها مى‌گوید: به قدرى دختر پیغمبر عبادت کرد و در محراب عبادت ایستاد که «تورمت قدماها». پاهاى آن بزرگوار از ایستادن در محراب عبادت، ورم کرد! (1)
الجار ثم الدار...
امام حسن مجتبى علیه‌الصّلاةوالسّلام مى‌گوید: شبى - شب جمعه‌اى - مادرم به عبادت ایستاد و تا صبح عبادت کرد. «حتى انفجرت عمود الصبح». تا وقتى که طلوع فجر شد. مادر من از سر شب تا صبح مشغول عبادت بود و دعا و تضرع کرد. امام حسن، علیه‌الصّلاةوالسّلام، مى‌گوید - طبق روایت - شنیدم که دائم مؤمنین و مؤمنات را دعا کرد، مردم را دعا کرد؛ براى مسائل عمومى دنیاى اسلام دعا کرد. صبح که شد گفتم: «یا اماه!»؛ «مادرم!» «لم لا تدعین لنفسک کما تدعین لغیرک؛» «یک دعا براى خودت نکردى! یک شب تا صبح دعا، همه براى دیگران!؟» در جواب فرمود: «یا بنى، الجار ثم الدار؛» «اول دیگران بعد خود ما!» این، آن روحیه والاست.(2)
1 ) مَا کَانَ فِی هَذِهِ الْأُمَّةِ أَعْبَدُ مِنْ فَاطِمَةَ کَانَتْ تَقُومُ حَتَّى تَوَرَّمَ قَدَمَاهَا؛ حسن بصری گوید: در بین این مردم کسی عابدتر از فاطمه نیست آنقدر در نماز می‌ایستاد که قدم‌هایش ورم می‌کرد.
مناقب آل أبی طالب علیهمالسلام ، ابن شهر آشوب مازندرانی ج 3 ص 341؛بحارالانوار،علامه مجلسی ج 43 ص 84،
2 ) « رَأَیْتُ أُمِّی فَاطِمَةَ ع قَامَتْ فِی مِحْرَابِهَا لَیْلَةَ جُمُعَتِهَا فَلَمْ تَزَلْ رَاکِعَةً سَاجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمُودُ الصُّبْحِ وَ سَمِعْتُهَا تَدْعُو لِلْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ تُسَمِّیهِمْ وَ تُکْثِرُ الدُّعَاءَ لَهُمْ وَ لَا تَدْعُو لِنَفْسِهَا بِشَیْءٍ فَقُلْتُ لَهَا یَا أُمَّاهْ لِمَ لَا تَدْعِینَ لِنَفْسِکِ کَمَا تَدْعِینَ لِغَیْرِکِ فَقَالَتْ یَا بُنَیَّ الْجَارَ ثُمَّ الدَّارَ»،امام حسن(ع) فرمود مادرم فاطمه را در شب جمعه ای دیدم که در محرابش ایستاده بود و پیوسته در حال رکوع و سجده بود تا اینکه روشنایی صبح نمایان شد و از او شنیدم که برای مردان و زنان مومن دعا می کرد و با اسم آنان را نام می برد و برایشان زیاد دعا می کرد ولی برای خویش چیزی نمی خواست پس به او گفتم: مادرم چرا آنگونه که برای دیگران دعا می کنی برای خود دعا نمی کنی؟ و او گفت پسرم اول همسایه بعد خانه.(دیگران مقدم ترند.)علل الشرائع، شیخ صدوق ج1 ص 181 ح 1 ؛کشف الغمة ،علی بن عیسی اربلی ج1 ص 468 ؛دلائل الامامة ، محمد بن جریر طبری ص 56 ؛بحارالانوار، علامه مجلسی ج 43 ص 82 ح 3 ؛
---------------------------------------------------
ولایت علی(ع) در کلام نورانی حضرت زهرا(س)
همچنین در فرازی از بیانات معظم له در خطبه‌هاى نمازجمعه روز 15 مهرماه 1383 درباره نقش حضرت زهرا(س) در دفاع از ولایت و مظلومیت علی(ع) آمده است: اما درباره شهادت امروز. این شهادت، مصیبتى نیست که در برهه‌یى از زمان اتفاق افتاده باشد و الان ما به یاد آن اشک بریزیم؛ نه، این مصیبتِ همیشه زمان است. مصیبت شهید کردن امیرالمؤمنین، این «تهدّمت واللَّه ارکان الهدى» ، فقط براى آن زمان خسارت نیافرید؛ براى طول تاریخ بشر خسارت ایجاد کرد.
فاطمه زهرا (سلام‌اللَّه‌علیها) بیست‌وپنج سال قبل از این تاریخ در بستر بیمارى به زنان مدینه فرمود اگر على را بر سر کار مى‌گذاشتند، «لساربهم سیراً سُجُحاً» - «سُجُح» یعنى هموار - راه زندگى را بر مردم هموار مى‌کرد. «لا یکلِمُ خُشاشه»؛ نمى‌گذاشت - به تعبیر من - اقتدار حکومت و روحیه حکومتگرىِ اسلام اندکى به پیکر جامعه اسلامى زخم بزند؛ نمى‌گذاشت ذره‌یى آسیب ایجاد کند؛ کار را پیش مى‌برد و از هر آسیبى هم جلوگیرى مى‌کرد.
بهترین شکل حکومت کردن این است که حکومت به مردم زخم نزد؛ زندگى مردم را هم از لحاظ مادى و معنوى آباد کند. «ولا یکلّ سائرهُ و لا یُمُلّ راکبه و لاوردهم منهلا غیرا صافیا رویّا»؛ اینها را فاطمه زهرا آن روز فرمود.(1) این واقعه بیست‌وپنج سال عقب افتاد؛ ولى بالاخره امت اسلامى جمع شدند و امیرالمؤمنین را سرِ کار آوردند.
امیرالمؤمنین در همین چند سال؛ یعنى از ذى‌حجّه سال 35 تا ماه رمضان سال 40 - چهار سال و نُه ماه یا ده ماه - کارهاى بزرگى انجام داد. کارهایى را پایه‌گذارى کرد که اگر شمشیر غدر و خیانت نمى‌بود و این جنایت بزرگ به وسیله ابن‌ملجم و عناصر پشت پرده این جنایت صورت نمى‌گرفت، امیرالمؤمنین این راه را ادامه مى‌داد و باز دنیاى اسلام شاید تا قرنها بیمه و تأمین مى‌شد. لذا مصیبتى که آن روز وارد شد، براى دنیاى اسلام و تاریخ اسلام پُرخسارت بود. باز هم این منهل رَوىِ‌ّ صافىِ‌ّ زلالى را که مى‌توانست دنیاى اسلام را سیراب کند، از دسترس دنیاى اسلام دور کردند؛ لذا مصیبتِ همیشه است.
1 ) « .... وَ اللَّهِ لَوْ تَکَافُّوا عَنْ زِمَامٍ نَبَذَهُ رَسُولُ اللَّهِ ص لَاعْتَلَقَهُ وَ لَسَارَ بِهِمْ سَیْراً سُجُحاً لَا یَکْلُمُ خِشَاشُهُ وَ لَا یُتَعْتَعُ رَاکِبُهُ وَ لَأَوْرَدَهُمْ مَنْهَلًا نَمِیراً فَضْفَاضاً تَطْفَحُ ضِفَّتَاهُ وَ لَأَصْدَرَهُمْ بِطَاناً قَدْ تَخَیَّرَ لَهُمُ الرَّیَّ غَیْرَ مُتَحَلٍّ مِنْهُ بِطَائِلٍ إِلَّا بِغَمْرِ الْمَاءِ وَ رَدْعِهِ سَوْرَةَ السَّاغِبِ وَ لَفُتِحَتْ عَلَیْهِمْ بَرَکَاتُ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ سَیَأْخُذُهُمُ اللَّهُ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ أَلَا هَلُمَّ فَاسْمَعْ وَ مَا عِشْتَ أَرَاکَ الدَّهْرُ الْعَجَبَ وَ إِنْ تَعْجَبْ وَ قَدْ أَعْجَبَکَ الْحَادِثُ إِلَى أَیِّ سِنَادٍ اسْتَنَدُوا وَ بِأَیَّةِ عُرْوَةٍ تَمَسَّکُوا اسْتَبْدَلُوا الذُّنَابَى وَ اللَّهِ بِالْقَوَادِمِ وَ الْعَجُزَ بِالْکَاهِلِ فَرَغْماً لِمَعَاطِسِ قَوْمٍ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعاً- أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لکِنْ لا یَشْعُرُونَ- أَ فَمَنْ یَهْدِی إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یُتَّبَعَ أَمَّنْ لا یَهِدِّی إِلَّا أَنْ یُهْدى فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ»« به خدا سوگند اگر از زمام و افسار [خلافت] که رسول خدا (ص) به دست او نهاده بود خودداری نمی کردند و و رها نمی شدند، همانا که آن را محکم می گرفت و آنان را با آرامش و با سیرى ملایم به [سوى سعادت و حقّ] حرکت می داد، بىآنکه بواسطه کشیدن افسار، مرکوب زخمى گردد، و سوار بر آن تکان شدیدی بخورد، تا ایشان را به سرچشمه جوى زلال و گوارا و فراوان آب [حیات] برساند، جویبارى که آبى پاک دو سمت آن لبریز و موج مىزند و آنان را سیراب مىنمود، سیر و سیراب از آن جاى باز مىگرداند، در حالى که خودش از آن بهرهاى نمىبرد، مگر اندکى که جلوی شدت گرسنگی گرسنه ای کند و [آن زمان بود] که [درهاى] برکات از زمین و آسمان به روى مردم گشوده مى‌شد.خداوند به آنچه بدست آورده بودند آنها را مجازات خواهد کرد آگاه باشید و بیایید بشنوید هر قدر زنده بمانی هر روز، روزگار چیز عجیبی به تو نشان خواهد داد و اگر تعجب کنی همانا که رویداد تو را به شگفتی واداشته است. به چه تکیه گاهی تکیه کردند؟ و به چه نشانه تمسکی تمسک کردند؟ به خدا قسم پر را با دم و کتف را با سرین عوض کردند (آنها به جای انتخاب افراد شایسته، بی لیاقتان را انتخاب نمودند) بینی‌های قوم و گروهی به خاک مالیده باد که خیال می‌کنند کار خوبی انجام دادند، در صورتی که در واقع آنها اهل فسادند، ولی نمی فهمند آیا کسی که به سوی حق هدایت می کند سزاوارتر است که پیروی شود یا آنکس که هدایت نشده است پس چه شده است شما را چگونه حکم می کنید؟معانی الاخبار، شیخ صدوق ص 355 ؛احتجاج، طبرسی ج 1 ص 109 ؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 43 ص 158 و 160 ؛
--------------------------------------------------------
جایگاه والای حضرت زهرا(س) نزد پیامبر(ص)
در فراز دیگری از بیانات ایشان در در دیدار جمعی از مداحان در روز سوم آذرماه 1373 آمده است: درباره فاطمه‌ى زهرا سلام‌اللَّه‌علیها، هرچه بگوییم، کم گفته‌ایم و حقیقتاً نمى‌دانیم که چه باید بگوییم و چه باید بیندیشیم. به قدرى ابعاد وجود این انسیّه‌ى حوراء، این روح مجرّد و این خلاصه‌ى نبوّت و ولایت براى ما پهناور و بى‌پایان و درک ناشدنى است که حقیقتاً متحیّر مى‌مانیم. مى‌دانید که همزمانى و هم‌عصرى از عواملى است که مانع از شناختِ درستِ شخصیتها مى‌شود.
ستارگان درخشان عالم بشریّت غالباً در زمان حیاتشان به‌وسیله هم‌عصرانشان شناخته نشده‌اند؛ مگر عدّه کمى از برجستگان که انبیاء و اولیاء باشند؛ آن هم به‌وسیله‌ى عدّه‌ى معدودى. امّا فاطمه زهرا سلام‌اللَّه‌علیها چنانند که در زمان خودشان، نه فقط پدر و همسر و فرزندان و شیعیان خاصّشان، بلکه حتّى کسانى که شاید رابطه صمیمانه و گرمى هم با ایشان نداشتند، زبان به مدح آن بزرگوار گشودند.
اگر به کتاب‌هایى که درباره فاطمه زهرا سلام‌اللَّه‌علیها به‌وسیله‌ى محدّثین اهل سنّت نوشته شده است، نگاه کنید، روایات بسیارى را مى‌بینید که از زبان پیغمبر صلّى‌اللَّه‌علیه‌وآله‌وسلّم در ستایش صدّیقه طاهره علیهاسلام صادر شده است و یا رفتار پیغمبر با آن بزرگوار را نقل مى‌کنند.
عایشه می‌گوید: هیچ‌کس را شبیه‌تر از فاطمه به پیامبر(ص) ندیدم
بسیارى از این روایات، از زبان کسانى است که از آن قبیل بوده‌اند؛ مثل بعضى از زوجات پیغمبر و دیگران. این