به گزارش خبرگزاری اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ مسکو در حالی همچنان خود را برای ایجاد شرایط مذاکره بین مخالفان حکومت سوریه و دولت بشار اسد رییس جمهوری این کشور، مقید نشان می دهد و حتی سعی می کند واشنگتن را نیز در این برنامه همراه کند که رفتارهای آمریکا تمام رشته های روسیه را پنبه کرده است.
فقط یک روز پس از آنکه وزرای امورخارجه آمریکا و روسیه در بیست و دوم فروردین ماه یکدیگر را در حاشیه نشست گروه هشت ملاقات کردند و به گفته طرف روسی، هر دو درباره قانع کردن مخالفان برای مذاکره با دولت سوریه به توافق رسیدند، رییس جمهوری آمریکا به وزرای امورخارجه و دفاع خود دستور داد محموله ای به ارزش 10 میلیون دلار برای مخالفان دولت سوریه ارسال کنند.
البته به گزارش شبکه آمریکایی بلومبرگ، این کمک ها شامل تجهیزات غیرکشنده از جمله دوربین های دید در شب، جلیقه های ضدگلوله و همچنین اقلام دارویی است.
آمریکا دهم اسفندماه سال گذشته نیز اعلام کرد 60 میلیون دلار اضافه بر کمک های پیشین به مخالفان سیاسی سوری خواهد داد تا در وهله نخست کمک های غیرنظامی برای آنان فراهم شود؛ امری که با انتقاد فرمانده ارشد ارتش به اصطلاح آزاد سوریه که به مبارزات مسلحانه در شهرهای مختلف این کشور دست می زنند، مواجه شد و از آمریکا خواست به جای مواد غذایی و کمک های درمانی، به مخالفان سلاح برساند.
همچنین باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا، چند هفته پیش در سفر به خاورمیانه وعده کمک 200 میلیون دلاری به سوری های مقیم اردوگاه های اردنی را داده بود.
همه اینها بجز 25 میلیون دلاری است که واشنگتن از همان ابتدای ناآرامی ها در سوریه به مخالفان حکومت این کشور اختصاص داده بود.
پیش از این نیز مسکو بارها سعی کرده بود رقیب سنتی خود را در دایره ای وارد کند که بر اساس توافقنامه دهم تیرماه سال گذشته کنفرانس گروه اقدام برای سوریه در ژنو، بر راه حل دیپلماتیک و مذاکره طرف های درگیر در سوریه تاکید داشت.
صحبت های تلفنی یازدهم اسفندماه سال گذشته روسای جمهوری آمریکا و روسیه درباره لزوم پایان اقدامات جنگی در سوریه و ادامه تماس بین وزرای امورخارجه دو کشور برای تهیه پیشنهادهای جدید برای حل و فصل سیاسی و مسالمت آمیز موضوع، دیدار هشتم اسفندماه وزرای امورخارجه دو کشور و نشست بیست و دوم دی ماه نمایندگان دو کشور در ژنو به همراه اخضر ابراهیمی فرستاده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد و اتحادیه عرب در امور سوریه که اخیرا ماموریت او تا پایان سال 2013 میلادی تمدید شد، از جمله همین تلاش ها بود.
حتی در نشست بیست و دوم دی ماه اطلاعیه ای صادر و تصریح شده بود: هدف درجه اول، قطع بی درنگ هر گونه خشونت و راه اندازی گفت و گوی وسیع ملی مطابق با اصول اعلامیه کنفرانس گروه اقدام برای سوریه است.
در کنفرانس گروه اقدام برای سوریه بان کی مون دبیرکل سازمان ملل متحد، نمایندگانی از اتحادیه عرب، کشورهای عضو دایم شورای امنیت سازمان ملل متحد (روسیه، آمریکا، انگلستان، چین، فرانسه)، ترکیه، عراق، کویت، قطر و کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، حضور داشتند.
طی این نشست، شرکت کنندگان درباره تشکیل دولت انتقالی در سوریه با شرکت تمام طرف ها از جمله دولت ˈبشار اسدˈ رییس جمهوری کنونی سوریه، و حزب حاکم آن و تمامی گروه های مخالف به توافق رسیدند اما اتفاق خاصی در سوریه برای پایان دادن به درگیری ها صورت نگرفت.
در حالی که دولت سوریه گروه خود برای مذاکره شامل نخست وزیر، معاون و سه وزیر کابینه را انتخاب کرده است، هنوز هیچ پاسخی از سوی مخالفان دیده نمی شود. اعلان مواضع منعطف تر دمشق برای مذاکره با هر فرد حتی کسانی که سلاح در دست دارند (برخلاف گفته های پیشین این مقام ها مبنی بر مذاکره فقط با گروه هایی که دست آنها به خود آلوده نیست) هم نتوانست نظر این گروه ها را تامین کند.
بخشی از این امر به شکاف های موجود بین مخالفان سوری برمی گردد. احمد معاذ خطیب رییس پیشین ائتلاف ملی مخالفان سوریه که اخیرا از سمت خود استعفا کرده است، پیش از این چندین بار برای آغاز گفت و گوهای ملی با دولت سوریه اعلام آمادگی کرد و البته چندی بعد پس از شرط و شروط گذاشتن های متعدد، انتقادهای شدید گروه های تندروتر و... از این موضع عقب نشست. حتی ارتش به اصطلاح آزاد سوریه مذاکره با دولت را منوط به تخلیه شهرها از سوی ارتش سوریه کرد.
حتی در شرایطی که اوایل فروردین ماه اتحادیه عرب در اقدامی مخالف با منشور خود، کرسی سوریه را که تاکنون به دلیل تعلیق عضویت دولت اسد خالی مانده بود، به نماینده معارضان سپرد، باز هم تعداد زیادی از گروه های مخالف به این اقدام اعتراض کردند.
با توجه به این موارد بعید به نظر می رسد اکنون نیز واشنگتن برخلاف سیاق گذشته بخواهد با مسکو همراهی واقعی نشان دهد؛ کما اینکه وزیر امورخارجه آمریکا طی نشست گروه هشت با سران مخالفان سوری دیدار و آنان را به اتحاد بیشتر و مبارزه قوی تر با دولت دعوت کرده بود؛ فارغ از آنکه پیش از این در دیدار با همتای روسی خود سخنانی درباره راضی کردن این گروه ها برای مذاکره با دولت بر زبان آورده بود!
حتی به گزارش بیست و سوم فروردین ماه شبکه آمریکایی سی. ان. ان، منابع نظامی آگاه در وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) اعلام کردند دولت این کشور در تلاش است پس از بازنگری در طرح نظامی خود درباره سوریه طرح جدیدی را در دستورکار قرار دهد که در آن مداخله مستقیم نظامی در سوریه از جمله انجام حملات نظامی علیه ارتش این کشور، پیش بینی شده باشد.
گرچه تجربه لیبی، مداخله مستقیم آمریکا در سوریه را تا حد یک موضع تبلیغاتی برای دلگرم کردن مخالفان نمایان می کند اما شاید تناقض ها در رفتار کشورهای غربی و عربی بوده که بار دیگر اخباری درباره احتمال استعفای ابراهیمی تا بیست و نهم فروردین ماه را بر سر زبان ها انداخته است. بنا بر گفته منابع مصری، ابراهیمی در متن استعفای خود مهمترین مشکلات و موانع موجود بر سر راه فعالیت در سوریه را در دو سطح عربی و بین المللی فاش خواهد کرد.
از سوی دیگر، اصرار برخی کشورهای غربی مانند انگلیس و فرانسه بر لغو ممنوعیت ارسال سلاح به سوریه گرچه تاکنون به نتیجه نرسیده اما همان میزان تلاش برای نگرانی افرادی مانند وزیر امورخارجه اتریش کافی است. وی طی سفر بیست و سوم فروردین ماه به سرزمین های اشغالی تاکید کرد اگر اتحادیه اروپا ممنوعیت ارسال سلاح به سوریه را تجدید نکند، احتمالا این کشور نیروهای صلح بان خود را از بلندی های جولان خارج کند.
طی هفته های اخیر گروه های مسلح مخالف اسد در بلندی های جولان واقع در مرز سوریه و فلسطین اشغالی مسائلی ایجاد کرده اند و حتی در یک مورد 21 صلح بان فیلیپینی را به گروگان گرفتند. با وجود خروج صلح بانان کرواسی، کانادا و ژاپن در پی بروز ناامنی در بلندی های جولان، هنوز نیروهای اتریشی، هندی و فیلیپینی در منطقه حضور دارند اما ادامه ناآرامی ممکن است منطقه را خالی از نیروهای صلح بان کند.
به هر روی، به نظر می رسد هدف آمریکا از نشان دادن برخی نشانه های همراهی با روسیه برای فراهم سازی شرایط مذاکره در سوریه، فقط نوعی دلخوش کردن مسکو به مسیری باشد که کارشکنی های غربی و عربی قطعا نتیجه ای جز شکست برای آن رقم نخواهد زد. به این ترتیب، واشنگتن سر رقیب سنتی خود را به امری بی فرجام گرم کرده است تا از فرصت به دست آمده برای رسیدن به خواسته های سیاسی- اقتصادی خود بهره برد.
................پایان پیام/ 218