به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ ظاهرا برگزارکنندگان نشست گروه «دوستان سوریه» بیش از آنکه به دنبال راهی برای حل بحران 2 ساله در سوریه باشند، در پی گریزی برای افزایش کمک‌های نظامی خود به گروه‌های مسلح سوری هستند.
شاهد این ماجرا، ماحصل این نشست بود؛ نشستی که مخالفان سوری امیدوار بودند، 11 کشور اصلی حاضر در آن، پشتیبانی خود را از مخالفان افزایش دهند و سلاح بیشتری در اختیار آنها قرار دهند. ظاهرا اوضاع نیز به کام مخالفان بوده چراکه برخی کشورها از جمله آمریکا از تصمیم خود برای افزایش «کمک‌های نظامی غیرکشنده» به معارضان سوری خبر داده‌اند.
البته این نخستین بار نیست که دولتمردان آمریکایی متعهد به تامین چنین کمک‌هایی می‌شوند. آنها تاکنون بیش از سیصد و هشتاد میلیون دلار به صورت کمک های بشردوستانه و حدود پنجاه و پنج میلیون دلار به شکل تجهیزات ارتباطی و مخابراتی، دارو و سایر «اقلام غیرکشنده» در اختیار مخالفان حکومت سوریه قرار داده تا ظاهرا برای بهبود شرایط مردم آن کشور و تقویت نیروهای مخالف به کار رود.
در این میان، قاعدتا منظور از اصطلاح «اقلام غیرکشنده»، امکانات و تجهیزات به استثنای اسلحه است و می‌تواند شامل کمک‌های بشردوستانه و اقلامی باشد که برای گروه های مسلح داخلی سوریه نیز قابل استفاده باشد. اما بنابر آنچه در رسانه‌های آمریکایی آمده، این کمک‌ها شامل جلیقه‌های ضد گلوله و زره‌پوش و عینک‌های دید در شب است.
با این حال، این همه آنچه آمریکایی‌ها در اختیار گروه‌های مسلح سوری قرار داده‌اند، نیست. در واقع، دولتمردان آمریکایی طی 2 سال گذشته بارها در پوشش ارسال کمک‌های بشردوستانه، تسلیحات در اختیار شورشیان سوری قرار داده‌اند. هر چند اخبار مربوط به این ماجرا اغلب از مجاری غیرآمریکایی درز پیدا کرده و همواره با تشکیک روبرو بوده، اما زمانی که یک سناتور آمریکایی دست به افشاگری زد، صحت این اخبار بر همه طرف‌ها مسجل شد.
چندی پیش، «راند پائول»، سناتور آمریکایی در گفت‌وگو با شبکه تلویزیونی سی‌ان‌ان از کمک‌های تسلیحاتی آمریکا به معارضان سوری در پوشش کمک‌های غیرنظامی خبر داد و گفت: « سخنان افرادی که مدعی شده‌اند آمریکا به قاچاق سلاح برای تروریست‌های سوری اقدام نکرده است را رد می‌کنم چراکه من اطلاعات موثقی درباره ارسال سلاح از لیبی به سوریه آنهم تحت نظارت و کنترل آمریکا در اختیار دارم.»
وی در گفت‌وگو با این شبکه تلویزیونی گفت: «از هیلاری کلینتون، وزیر خارجه سابق آمریکا درباره ارسال محموله سلاح آمریکا از لیبی به مقصد سوریه از طریق مرز ترکیه سئوال کردم که وی پاسخ داد، یک هفته قبل از کشته شدن سفیر آمریکا در بنغازی لیبی، محموله‌ای مملو از سلاح از لیبی ارسال شد که این کار با آگاهی آمریکا انجام گرفت.»
سناتور پائول ادامه داد: «کریستفر استیونز، سفیر وقت آمریکا در لیبی، نه تنها بر ارسال این تسلیحات به شورشیان سوری نظارت داشت بلکه استخدام نیرو برای گروه‌های مخالف سوری را نیز بر عهده داشت.»
دخالت آمریکایی‌ها در بحران سوریه به همین حد محدود نبوده و آنها با اعزام نیروی مخفی به شهرهای تحت کنترل معارضان سوری نیز بحث ارسال سلاح به گروه‌های مسلح را زیر نظر داشته‌اند؛ موضوعی که روزنامه واشنگتن‌پست چندی پیش آن را افشاء کرد و نوشت: « در شمال منطقه حلب گروه کوچکی از غربی‌ها حضور دارند که ماموریتی بسیار سری بر عهده دارند. آنها به طور ناشناس میان جامعه کوچک محلی زندگی می‌کنند و ماموریت آنها ارسال غذا و سایر کمک‌ها به مردم سوریه است که هزینه همه این کمک‌ها را آمریکا پرداخت کرده است.»
به نوشته این روزنامه، این ماموریت به اندازه‌ای مخفیانه و سری است که هیچ یک از سوری‌هایی که کمک این افراد را دریافت می‌کنند از اصلیت آمریکایی آنها مطلع نیستند.
واشنگتن پست با بیان مطلب فوق نوشت: «محمد فواد ویسی، یکی از اهالی حلب با انتقاد از آمریکایی‌ها گفته، "آمریکا به هیچ عنوان کاری برای ما انجام نداده است. اگر این کشور خود را دوست سوریه می‌داند، باید کاری انجام دهد"، این در حالی است که او هر روز از نانوایی نان خریداری می‌کند که آرد آن را آمریکایی‌ها تامین می‌کنند اما ویسی فکر می‌کند این جبهه النصره است که آرد این نانوایی را برای آنها تهیه می‌کند.»
این روزنامه آمریکایی با طرح این ادعا که به آنها گفته شده، نام افراد دخیل در این فعالیت و نیز ملیت آنها افشاء نشود، مدعی شد: «آمریکا تاکنون کمک‌های بشردوستانه بسیاری بالغ بر 385 میلیون دلار برای مردم سوریه ارسال کرده که به دست آنها رسیده است.»
هر چند این روزنامه آمریکایی به شدت مُصر بوده تا این کمک‌ها را صرفا کمک غیرنظامی جلوه دهد اما با کنار هم قرار دادن این ماجرا و سخنان سناتور راند پائول به فراست می‌توان دریافت، آمریکایی‌ها از این حربه نیز به عنوان پوششی برای ارسال سلاح به شورشیان بهره گرفته‌اند در غیر این صورت، با توجه به نیت واشنگتن که همان سرنگونی نظام بشار اسد است، قطعا اطمینان از تامین سلاح برای معارضان مهمتر از تامین آرد نان مردم سوریه، برای آمریکایی‌هاست و دور از ذهن است که پذیرفت آنها بیش از سقوط نظام سوریه، دغدغه نان مردم سوریه را داشته باشند.
.................پایان پیام/ 218