به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ «ببین فرزندان خمینی و ایرانی‌ها الآن چه حالی دارند وقتی می‌بینند که چه بلایی بر سر قبور روافض (شیعیان) آورده‌ایم اما نمی‌دانند که بزودی همین کار را با بقیه قبور آنان هم خواهیم کرد و بزودی سراغ قبر سیده زینب و رقیه هم می‌رویم و پیکر آنان را هم از خاک بیرون می‌کشیم و سرهای بت‌های آنان را خرد می‌کنیم و از بین می‌بریم.»
این سخنان درحالی از سوی گروه‌های تروریستی سلفی – وهابی منتشر می‌شود که تمامی جهان اسلام از علاقه وافر شیعیان و به خصوص ایرانیان نسبت به اهل بیت (ع) و یاران پیامبر آگاهی دارند.
با این حال باید دید چرا زمانی که گره جنگ داخلی در سوریه هر روز کور‌تر می‌شود گروه‌های تروریستی اقدام به چنین اهانت‌های تحریک آمیزی کرده‌اند، اقدامی که می‌تواند بخش بزرگی از شیعیان را به سود رژیم بشار اسد به صحنه نبرد داخلی در سوریه بکشاند و در ظاهر کار را برای تروریست‌های موسوم به ارتش آزاد سخت‌تر کند.
پس از گذشت ماه‌ها از آغاز ناآرامی‌ها در کشور سوریه که در دنباله تحولات جهان عر ب به وقوع پیوست، مخالفان بشار اسد با مقاومت غیر منتظره رژیم مواجه شدند. پیش از آغاز ناآرامی‌ها آنان تصور می‌کردند برای براندازی اسد با کار چندان دشواری روبرو نباشند در حالی که بر خلاف پیش بینی‌ها و تحلیل‌های آغازین رژیم بشار اسد از حمایت گسترده لااقل بخشی از مردم سوریه برخوردار بود که به وی امکان داد در برابر حملات همه جانبه تروریست‌ها با وجود حمایت از سوی بسیاری از قدرتهای منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای مقاومت کرده تروریست‌ها را زمین‌گیر کند.
از سوی دیگر انتظار تروریست‌ها مبنی بر دخالت نظامی مستقیم آمریکا و غرب در اوضاع سوریه به دلیل ممانعت چین و روسیه در شورای امنیت و حمایت صریح جمهوری اسلامی ایران از خط مقاومت برآورده نشد و دولت آمریکا که معمولاً در جریاناتی از این دست نقش رهبری را بر عهده می‌گرفت با توجه به تجربه‌های ناگوار دخالت مستقیم نظامی در عراق و افغانستان حاضر نشد خود را در جنگی دیگر داخل کند جنگی که می‌توانست باتلاقی هولناک‌تر از عراق و افغانستان برای آمریکا به ارمغان بیاورد.
از بخت بد تروریست‌ها، در آن سوی اقیانوس‌ها دولت آمریکا به دلیل مواجه شدن با پیامدهای بحران اقتصادی امکان به دست گرفتن ابتکار عمل در صحنه سیاسی را از دست داده و توجه خود را به بازسازی اقتصاد طوفان زده خود معطوف داشته بود ضمن آنکه دولت دمکرات‌ها به رهبری اوباما اساساً عطای حضور نظامی دوباره در منطقه را به لقایش بخشید و خارج کردن نیروهای نظامی خود از عراق و افغانستان را در دستور کار قرار داد. موضوعی که با توجه به پیامدهای جنگ علیه تروریسم در عراق و افغانستان به یکی از اولویت‌های سیاست خارجه اوباما تبدیل شد.
در این میان اما آمریکایی‌ها دست بر قضا تجربه موفقیت آمیز لیبی را پیش روی خود دیدند، پس از آغاز ناآرامی‌ها علیه سرهنگ معمر قذافی، غرب توانست بدون پیاده کردن حتی یک سرباز در لیبی نتیجه را تا حد امکان به سود خود تغییر دهد الگویی که می‌توانست در مورد دیگر کشورهای عربی نیز تکرار شود با این تفاوت که این بار روسیه نیز با توجه به تجربه لیبی به طور جدی در مقابل ایجاد منطقه پرواز ممنوع در سوریه ایستادگی کرد تا الگوی لیبی برای سوریه قابل تکرار نباشد.
اکنون و با گذشت ماه‌ها از بروز خشونت‌ها در سوریه همگان می‌دانند این کشور تبدیل به باتلاقی شده که در انتظار بلعیدن یک نیروی خارجی است، درستی این ادعا زمانی مشخص می‌شود که ادعای استفاده از سلاح شیمیایی توسط نیروهای دولتی که زمانی خط قرمز اوباما اعلام شده بود هم ، نتوانست پای آمریکایی‌ها را به سوریه باز کند.
سیاست جدید آمریکا برای منطقه خاورمیانه بر میدان دادن به کشورهایی نظیر ترکیه، قطر و عربستان قرار گرفت که در عین حال فرماندهی عملیات روانی علیه رژیم بشار اسد را نیز خود آمریکایی‌ها بر عهده گرفتند.
طولانی‌تر شدن جنگ در سوریه امید‌ها را برای دستیابی به پیروزی کم رنگ‌تر کرد و از سوی دیگر اختلاف‌های جدی میان گروه‌های معارض سوری بوجود آمد، اختلافاتی که نقطه اوج آن را می‌توان در دلایل استعفای معاذ الخطیب رهبر منتخب ارتش آزاد جستجو کرد.
صحنه جنگ در سوریه باید تا حد امکان تغییر می‌یافت، همزمان رژیم صهیونیستی و ترکیه که به طور ظاهری روابط خود را قطع کرده بودند راه آشتی در پیش گرفتند و در سوی دیگر ناآرامی‌ها در عراق گسترش یافت.
جمهوری اسلامی ایران اما همچنان بر موضع خود مبنی بر حمایت از خط مقاومت ایستادگی کرد تا بتواند ابتکار عمل را در تحولات منطقه‌ای در دست داشته باشد در همین حال وارد کردن ایران به جنگی ناخواسته و قرار دادن این کشور در مقابل افکار عمومی اهل تسنن می‌توانست برگ برنده‌ای برای مخالفان اسد باشد، تله‌ای که ایران با زیرکی از گرفتار شدن در آن پرهیز کرد.
ناآرامی در عراق با هدف زمین‌گیر کردن دولت نزدیک به تهران می‌توانست گام نخست باشد اما باید اقدامی انجام می‌شد که ایران ناگزیر از ورود نظامی به سوریه شود.
در همین راستا تکفیری‌های ارتش آزاد فرمان یافتند تا با هتک حرمت و تهدید قبور صلحا و اهل بیت (ع) زمینه‌ای را در دستور کار قرار دهند تا ایران نتواند در برابر ورود نظامی به سوریه مقاومت کند.
چه بسا اقدام وقیحانه تروریست‌ها در صورت تکرار و خدای ناکرده محقق شدن وعده‌های آنان در مورد دیگر اماکن متبرکه شیعه می‌توانست ایران را به سوریه بکشاند. در صورت کلید خوردن چنین توطئه وحشیانه‌ای اما باید مراقب بود هرگونه اظهار نظر تند و احساسی می‌تواند به طور ناخودآگاه مبدل به بازی در پازل دشمنان شود.
..................پایان پیام/ 218