به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ تاریخ تکرار تلخ و شیرین لحظه هاست و انسان ها در آن نظارگر آزمونی الهی اند که گاه آنان را به بیکران پاکیها و گاه به عمق پلیدی ها می افکند و در این لحظه از تاریخ شاهد ناآگاهی و قساوت بندگان ناسپاسی هستیم که مظلومیت و شهادتی دیگر را برای حجر بن عدی یکی ازدلداگان و عاشقان اهل بیت رقم زدند.
حجر بن عدی از جمله مردان کم نظیر تاریخ که هرگز تن به ظلم و جور و بدعت ها نداد و قرن ها پس از شهادت در اقدامی غیر انسانی بار دیگر سمبل مظلومیت عاشقان و مریدان حضرت رسول (ص) و امیر مومنان علی (ع) شد.
ابو عبدالرحمن؛ حجر بن عدی از قبیله کنده، از فضلای صحابه پیامبر که نزد ایشان دارای احترام خاص و در میان مردم به پرچم دار پیامبر(ص) معروف بود. او مسلمانی صدیق و زاهدی عاشق به شمار می رفت که به عبادت خداوند، شب زنده داری و روزه داری شهرت داشت.
حجر بن عدی از مریدان مخلص امیر مؤمنان علی (ع) بود و با اطاعت کامل از مولایش حتی بعد از درگذشت رسول اکرم (ص) در صحنه های مختلف جنگ و رویدادهای دیگر یار و یاور حضرت بود.
پس از شهادت امیر مؤمنان؛ معاویه با امام حسن(ع) پیمان صلح امضا کرد و بر اساس آن متعهد شد، امنیت یاران و شیعیان علی (ع) را تامین کند. اما معاویه به هیچ یک از تعهدات خود در صلح نامه عمل نکرد و هر جا یاران و مریدان علی(ع) نسبت به بدعت های او اعتراض می کردند، با بکار گیری سیاست ارعاب و سرکوب و خشونت تمام آنها را از میان برمی داشت.
حجر بن عدی از جمله این افراد بود که با اعتراض ها و تذکرهای مکرر خود همچون خاری بر چشمان حکومت اموی شد و در این راه به شهادت رسید.
وی نسبت به بدگویی و دشنام به امیرالمؤمنین حضرت علی(ع)، اصحاب آن حضرت و همچنین کوچک شمردن واجبات دینی آرام نمی نشست و مردانه در مقابل اینگونه اعمال می ایستاد. در زمان حکومت عبیدالله بن زیاد در کوفه، روزی ابن زیاد در مسجد بالای منبر رفت و بدون در نظر گرفتن وقت نماز به سخنرانی پرداخت. حجر بن عدی به او اعتراض کرد و با پرتاب مشتی سنگ ریزه به طرف او ضرورت اقامه نماز در وقت مقرر را به او گوشزد کرد، ابن زیاد به دنبال این اعتراض نماز را اقامه کرد؛ اما پس از فراغت از نماز نامه ای اعتراض آمیز در شکایت از حجر بن عدی به معاویه نوشت. معاویه دستور خروج حجر و تعدادی از یارانش را از کوفه صادر کرد و از ابن زیاد خواست آنان را به شام بفرستد.
حجر بن عدی و همراهانش وقتی به روستایی در 12 مایلی دمشق به نام مرج عذرا رسیدند با فرستادگان معاویه روبرو شدند. آنان ماموریت داشتند حجر و یارانش را در صورتی که از علی (ع) اظهار برائت و تبری نکنند به قتل برسانند، تعدادی از ترس جانشان به این عمل تن دادند. اما براساس شواهد تاریخی از جمله کتاب مروج الذهب، از مسعودی؛ حجر بن عدی در مقابل این خواسته گفت: تحمل شمشیر تیز آسان تر از ناسزا و اظهار برائت از علی گفتن و به حضور پیامبر و وصی او از رفتن به جهنم است.
حجر قبل از مرگ فرصتی خواست تا نماز بخواند، او آخرین نماز خود را با خضوع کامل اما در مدت زمان کوتاهی خواند تا مبادا ماموران نماز او را دال بر ترس از مرگ بدانند و آنگاه مشتاقانه به استقبال شهادت رفت.
شهادت حجر بن عدی و یارانش از سوی امام حسن (ع) مورد اعتراض قرار گرفت و سید علی خان مدنی شیرازی، در کتاب الدرجات الرفیعه آورده است: امام حسین (ع) در نامه ای به معاویه چنین می نویسد: آیا تو قاتل حجر و یاران مؤمن او نیستی که به علت مخالفت آنها با ظلم و مبارزه با بدعت های تو و اعوانت او را کشتی؟
شهادت حجر بن عدی مردم را بسیار متاثر کرد و نفرت و خشم آنان را نسبت به خاندان اموی برانگیخت، اینک پس از گذشت قرن ها از این حادثه بار دیگر این صحابه آزاده پیامبر و یار و همراه امیر مومنان علی (ع)، در عصر حاضر مورد ظلم و تعدی معاویه صفتان قرار گرفت و در پنج شنبه 12 اردیبهشت ماه در کم سابقه ترین و غیر انسانی ترین جنایت قرن گروهک های تروریستی در سوریه اقدام به تخریب و نبش قبر این بزرگ مرد تاریخ اسلام و ربودن پیکر وی کردند تا این بار پیکر مطهر حجر بن عدی، مظلومانه شاهدی بر جنایات و ناحقی سلطه جویان زمان، باشد.
...............پایان پیام/ 218